Kochaj i rób co chcesz zaapelował kilkanaście wieków temu św Augustyn.
Jeśli ktoś ponad 20 lat swego życia poświęca na pomoc chorym, starym i ubogim, zbierając przy tym cięgi ze strony "prawych i jedynie słusznych", to logiczne, że kocha ludzi.

Osobiste urazy były katalizatorem zdjęcia różowych okularów i krytycznego spojrzenia na to, co ta teologia, czy ogólnie religia mówi o Bogu i człowieku. Chciałem skonfrontować swoje aktualne spojrzenie na te sprawy ale dyskusja rozwinęła się bardziej niż sądziłem.

Czym jest dla ciebie ofiara przebłagalna Jezusa Chrystusa? Czy byłbyś w stanie poświęcić swego pierworodnego na ofiarę Bogu? (https://biblia.deon.pl/rozdzial.php?id=22)

Jezus złożył ofiarę za nasze grzechy. Bóg wciela się i pragnie poprzez bolesną śmierć na krzyżu przyjąć na siebie winę za zło popełnione przez ludzi. I wydaje się to całkiem logiczne, bo Bóg po występku Rajskich podjął decyzję, że obciąży ludzi zwierzęcą, grzeszną naturą - więc na krzyżu w wymiarze symbolicznym wziął odpowiedzialność za tą decyzję i jej skutki.

Mowa o tym, że była to ofiara przebłagalna jest wykwitem teologii, obliczonym na to, żeby nie gorszyć maluczkich. Żeby maluczcy nie wpadli w pychę, że skoro Bóg sam mnie stworzył cielesnym, to niech teraz nie robi mi łaski, że ściąga ze mnie winę za zło które obciąża mnie i moje sumienie.

Tymczasem ofiara ta ma charakter duchowo oczyszczający. Jeśli rzeczywiście uwierzysz, że Jezus jest Bogiem, bierze na siebie Twoje przewiny i na dodatek Cię miłuje - to jest to nowina wskrzeszająca i pozwalająca iść w życiu dalej. A więc ofiara Jezusa jest pomocą dla ludzkości ze strony Boga, żeby w tym trudnym doświadczeniu życia, w tej obciążonej naturze cielesnej uzyskać duchowe ukojenie, wskrzeszenie i być może przeżyć jakąś metamorfozę, przemianę.

Tak bym to z grubsza rozumiał.



Przywołujesz jakieś wydarzenie z czasów głęboko barbarzyńskich. Nie ma potrzeby składać Bogu takich ofiar i nie, nie złożyłbym, nie uczestniczył bym w tym chorym teatrze.

Z pewnością Bóg powinien taki być (przynajmniej), a nie jest!


Podmiot o którym mowa w, jest odzwierciedleniem wizji Boga ówczesnych ludzi, i jako taki, mieści się w ramach ich mentalności, prawa, obyczajowości.
W ichniejszym pojęciu, Bóg jest dobry!
We współczesnym pojęciu, wręcz przeciwnie!


A no widzisz... ateiści już tak mają.


Przykład w jaki sposób jest "testowana" wiara i ufność Hioba, są iście karygodne!

Whispernight
To tylko Bóg widziany Twoimi oczami.
Każdy z nas posiada własne doświadczenia, do których ma niezbywalne prawo.

Co do testowania - czyż życie nie czyni tego z nami, często weryfikując nasze plany i nadzieje?

Litosci. Powinno byc - w pojeciu Whispernight.

Oczywiscie wedlug kryteriow Whispernight.

Ale my nie rozmawiamy o "Twoich czy moich" doświadczeniach i pojmowaniu Boga, ale o materiałach źródłowych, które de facto opisują jaki jest, czym jest, co czyni, i w jaki sposób to czyni!


Również, ale przede wszystkim w pojęciu współczesnym!

Obecnie w naszej dobie, powyższe starożytne standardy reprezentują radykalne ugrupowania islamskich fundamentalistów, ale rozumiem, że Ci to nie przeszkadza?

Stąd Ofiara Jezusa, jako zamierzenie Boga, jest zupełnie niespójna ze ST.


Również, ale przede wszystkim w pojęciu współczesnym!
Znęcanie się nad kimś, i krzywdzenie go w celu udowodnienia osobom trzecim, lojalności owego delikwenta, to mocno prymitywna forma dydaktyki "o lojalności"!

Trudno się z tym nie zgodzić. Zwłaszcza, jeśli traktować tę opowieść dosłownie. Być może jako moralitet nie powinna być odczytywana dosłownie.

Pod warunkiem że relacja dotyczy wspólnoty partnerskiej. W tych wspólnotach gdzie jest osoba dominująca, podległe mu osoby muszą mu się jej podporządkować. Kościół to wspólnota hierarchiczna. Ktoś komuś podlega, okazuje lojalność, bądź nieposłuszeństwo. Jak w rodzinie.

Dlatego piszę, że jest to bardzo prymitywny moralitet!

Współcześnie, lojalność rozumiana jest w kontekście uczciwości, a ta winna działać obustronnie!
Tylko wtedy owa relacja jest poprawna!

Przykład Hioba uwydatnia brak uczciwości ze strony Boga, który zezwala na krzywdzenie i znęcanie się nad bogobojnym Hiobem, aby ukazać Szatanowi lojalność Hioba wobec Boga.
To jest czysta patologia, i nawet alegorycznie, brak tu znamion uczciwości!

Księga Hioba przedstawia dwa tłumaczenia cierpienia Hioba. Jedno odrzuca jako niesłuszne. Następnie konkluduje, że choć to drugie jest bliższe prawdy, to ostatecznego wyjaśnienia nie ma. Natomiast nigdzie nie mówi, że Hiob cierpiał żeby coś komuś „pokazać”. No ale jak się księgi nie czytało, tylko przejrzało bryk na polskim, to potem się bredzi na jej temat głupoty.

Oczywiscie aby sprawdzic lojalnosc generala nalezy mu udzielic jeszce wiecej pochwal i pieniedzy.
Moze inne pomysly na sprawdzenie lojalnosci, Whispernight?

To zależy, czy się przeciągnie strunę przy sprawdzaniu. U Hioba struny były akurat tytanowe; ba, zahartowały się jeszcze, jak Pan mu unaocznił, że rebelia sensu żadnego nie ma. Ja mam w tej kwestii odrębne zdanie, no ale...

W ogóle, chciałby robaczek służyć pod generałem, którego lojalność testuje się na sposób hitleryczny, że się go wrzuca jak von Paulusa do Stalingradu i zamiast pozwolić mu przebić się do swoich, pozwala się Sowietom metodycznie wyrzynać jego żołnierzy w warunkach ruskiej zimy, a na koniec sugeruje niedwuznacznie, żeby w łeb se strzelił?