W niebie nie ma cierpienia ani śmierci.

Wrócą do swojej prawdziwej natury Gdy my wypaczyliśmy swoją naturę, udzieliło się to również innym stworzonkom

Nie uważam by było to niezgodne z Biblią. A nawet w nauce Kościoła mieści się rozumienie piekła jako dobrowolnego odrzucania Bożej miłości, połączone z nadzieją powszechnego zbawienia - wystarczy że dopuszcza się piekło co najmniej jako "teoretyczną możliwość" (odsyłam tutaj na przykład do wypowiedzi na temat piekła biskupa Roberta Barrona)

Wynika z naszego odwrócenia się od Boga i jest to mechanizm karmiczno-uczący, pomagający nam wrócić do domu Podobnie jak było z synem marnotrawnym. Cierpienie pomogło mu dojrzeć i zmądrzeć Cierpienie jest naturalną konsekwencją odchodzenia od Boga - źródła szczęśliwości. To zrozumiałe, że jeśli tej szczęśliwości się wyrzekamy, to cierpimy

Jeśli w te nauki uwierzyłeś, to poszedłeś za słowami swych nauczycieli. Cierpisz świadomie, oczekując spełnienia obietnicy dostąpienia szczęścia wiecznego.
Jeśli w te nauki uwierzyłeś, a nie poszedłeś za słowami swych nauczycieli, to cierpisz, że dobrowolnie nie cierpisz i nie spełni się obietnica dostąpienia szczęścia wiecznego.
Trzeci wariant to mimo że cię uczono, nic nie nauczono i to jest powodem cierpienia.

Mi odpowiada poniższy wariant określający cierpienie:
ETYKIETKI
Ważne jest nie to, by wiedzieć, kim lub czym jest "ja". Tego nigdy się nie osiągnie. Ważne jest to, aby odrzucić etykietki. Jak mówią mistrzowie Zen: "Nie szukaj prawdy, po prostu odrzuć swoje poglądy". Odrzuć swoje teorie, nie szukaj prawdy. Prawda nie jest czymś, czego się szuka, ona jest. Jeśli przestaniesz tkwić przy swoich poglądach, pojmiesz to. Coś podobnego ma miejsce tutaj. Jeśli odrzucisz etykietki, którymi się posługujesz, zrozumiesz to. Co rozumiem pod terminem "etykietka"? Każdą etykietkę, którą sobie możesz wyobrazić, być może za wyjątkiem określenia "istota ludzka". Ja jestem istotą ludzką. Jasne, oczywiście, ale niewiele mówiące. Kiedy jednak mówisz: "Jestem człowiekiem sukcesu" – to jest to już głupotą. Sukces nie stanowi części twego "ja". Sukces jest czymś, co przychodzi i odchodzi, dziś może być twoim udziałem, jutro już nie. Sukces to nie jest "ja". Mówiąc: "Byłem człowiekiem sukcesu" – myliłeś się, pogrążony byłeś w ciemności. Utożsamiałeś się z sukcesem. To samo odnosi się do sytuacji, gdybyś powiedział: "Jestem nieudacznikiem, prawnikiem, biznesmenem". Wiesz, co się stanie, jeśli zaczniesz identyfikować się z takimi rzeczami. Przylgniesz do nich, zaczniesz się martwić, że je utracisz i stanie się to źródłem twoich cierpień. To właśnie miałem na myśli, kiedy poprzednio powiedziałem: "Jeśli cierpisz, to znaczy, że śpisz." Chcecie znaku świadczącego, że śpicie? Oto on. Cierpicie. Cierpienie jest znakiem braku kontaktu z prawdą. Cierpienie dane jest ci po to, abyś otworzył oczy na prawdę, żebyś mógł zrozumieć, że gdzieś jest jakiś fałsz, tak samo jak ból fizyczny mówi o jakiejś niewydolności, o chorobie. Cierpienie wskazuje na istnienie fałszu. Wyzwala się w kolizji z rzeczywistością. Kiedy twoje złudzenia zderzają się z rzeczywistością̨, kiedy fałsz zderza się z prawdą, wówczas pojawia się cierpienie. Poza tym nie ma cierpienia.
ANTHONY DE MELLO „PRZEBUDZENIE”

proteom
Ani cierpienie Jezusa ani Twoje ani Eskimosa umierającego na raka nijak nie jest do pogodzenia z dobrocią Boga.

Neuro

Poważnie, czy kpisz? O jakim cierpieniu piszesz? Czy dzieci cierpiące na choroby psychiczne - wyrzekli się Boga? Czy ludzie cierpiący w obozach koncentracyjnych wyrzekli się wszyscy Boga?

Twierdzisz że tasiemce kiedyś żyły inaczej? Niby jak? Ich natura polega na żerowaniu na innych, podobnie jak natura Wisły innych zwierząt. I zachowywały się tak Na długo przed pojawieniem się ludzi na ziemi więc nie możemy być za to odpowiedzialni.


a czytałeś Biblię? Cytowalem tu już kilka razy warstwy świadczące o tym że ma być sąd i że do piekła jest się wrzucanym, a nie idzie dobrowolnie oraz że jest tam cierpienie. A już na pewno sprzeczne jest to że piekła nie ma.


1. Czy sprawiedliwe jest karanie zbiorowe? Moim zdaniem to absurd i świadczy o niesprawiedliwości Boga.
2. Jako metoda powrotu do Boga tym bardziej się nie sprawdza bo dla mnie jak i dla wielu innych ateistów problem zła i cierpienia jest Głównym powodem odrzucenia Boga chrześcijańskiego. Dobry Bóg i cierpienie nie mogą istnieć jednoczenie. Skoro cierpienie istnieje to albo Bóg nie istnieje albo nie jest dobry.

Oczywiście że mogą. Dowodem na to jest to, że dobry Ojciec dał swego umiłowanego Syna, który dzięki ofierze z własnego życia związanej z cierpieniem wybawił nas od wiecznej zagłady.

Jest tylko problem z rozumieniem slowa "dobry". Wszyscy ktorzy sobie przypisuja prawo decydowania jakie jest znaczenie slow jak zly, dobry, czlowiek, zarodek, prawda, fakt, sprawiedliwosc ....... i tysiace innych nigdy nie zrozumia ze dla tych wszystkich okreslen istnieja idealne wzorce. Dla slowa "dobry" mamy zdanie - tylko Bog jest dobry.

To nie jest odpowiedz na moje argumenty.

Nie używam słowa "wyrzekli" tylko "odwrócili". Wcielanie się na Ziemi jest konsekwencją wcześniejszego odwrócenia się od Boga. Być może są/były jakieś wyjątki, które wcielają/wcielały się, aby pomóc reszcie i wziąć część cierpienia na siebie.

Nawet jeśli wcieliły się na Ziemi przed ludźmi, to ich natura mogła ulec zmianie już w świecie duchowym, pod naszym wpływem. Sam nasz wszechświat powstał w wyniku zmiany naszej natury.

Czytałem Nowy Testament. ST znam częściowo, wyrywkowo, ogólnie.

"A sąd polega na tym, że światło przyszło na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność aniżeli światło: bo złe były ich uczynki. 20 Każdy bowiem, kto się dopuszcza nieprawości, nienawidzi światła i nie zbliża się do światła, aby nie potępiono jego uczynków. 21 Kto spełnia wymagania prawdy, zbliża się do światła, aby się okazało, że jego uczynki są dokonane w Bogu»."

Użyłem wyszukiwarki. Znalazłem jeden Twój cytat na ten temat, ale nie w tym temacie, a w temacie "Czy wiara jest wiarygodna?". Zapewne mówisz o tym:

"Ap 20, 15 Jeśli się ktoś nie znalazł zapisany w księdze życia,
został wrzucony do jeziora ognia."

Apokalipsa Jana była pisana szyfrem i symbolami. Można ją bardzo różnie rozumieć. Osobiście widziałbym tutaj wyraz tęsknot autora/autorów, związanych z prześladowaniami chrześcijan w tamtych czasach. Coś w stylu "Wytrwajcie, nie asymilujcie się z Rzymianami, zemsta będzie nasza".

Nie i o żadnym karaniu zbiorowym mowy nie ma Rzecz w tym, że to my - konkretnie MY - odwróciliśmy się od Boga u zarania dziejów. Jesteśmy upadłymi aniołami

W tym miejscu pozostaje mi przytoczyć księdza Tomasa Halika:

"Dla nas jako ludzi wierzących dialog z ateizmem czy agnostycyzmem może być bardzo pomocny, ponieważ na swój sposób oczyszcza twarze z bałwochwalstwa. Jeżeli zatem ktoś mówi „Ja nie wierzę w Boga” – pytam go: „Jak wygląda ten Bóg, w którego nie wierzysz?”. I tu zazwyczaj następuje opis superego czy jakiegoś niebiańskiego policjanta. Wówczas mówię: „W takiego Boga to ja też nie wierzę”. Na to ktoś taki mówi: „Wiem, że istnieje głębszy wymiar życia, tajemnica życia, ale nazywam to innym imieniem”. I wtedy zaczyna się rzeczywista rozmowa, wtedy możemy mówić o różnych doświadczeniach."


Odrzucenie demonicznego obrazu Boga to bardzo dobry krok
Ateizm pod tym względem zbliża do Boga właśnie

Dlaczego miałyby nie móc istnieć jednocześnie? Cierpienie bierze się właśnie z utraty kontaktu z dobrym Bogiem.

Neuro

Skąd to wiesz?


Czy osobiste cierpienie fizyczne i psychiczne to wynik odwrócenia się od Boga? O kim piszesz? O ateistach? Katolicy wierzą w Boga, a mimo to zło ich spotyka.
Gdzie masz wersety w N.T., że piekło to dobrowolny i świadomy wybór człowieka?

Stąd: https://www.youtube.com/watch?v=JOK_hK8gWmo

Tak, o wszystkich. Jesteśmy w czyśćcu


"A sąd polega na tym, że światło przyszło na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność aniżeli światło: bo złe były ich uczynki. 20 Każdy bowiem, kto się dopuszcza nieprawości, nienawidzi światła i nie zbliża się do światła, aby nie potępiono jego uczynków. 21 Kto spełnia wymagania prawdy, zbliża się do światła, aby się okazało, że jego uczynki są dokonane w Bogu»." (J 3,19-21)

Neuro podał jako przykład wersety z Ewangelii Jana o niechęci ludzi nieprawych do zbliżania się do Światła. Na tym ma polegać sąd.

Dodane potem: o, przepraszam. Już o tym napisał.

proteom
]Skąd to wiesz?
Neuro

to nie jest dla mnie autorytet. Myślałem, że pozostajemy w ramach paradygmatu katolickiego, a przynajmniej chrześcijańskiego, czyli Biblia.


Czyli wychodzisz poza doktrynę katolicka. Masz prawo, tylko to są Twoje spekulacje, a nie nauczanie zgodne z N.T. I KKK.
proteom
Gdzie masz wersety w N.T., że piekło to dobrowolny i świadomy wybór człowieka?
Neuro

Gdzie tam masz napisane o piekle i wolnym wyborze człowieka tej rzeczywistości? Problemem nie jest Sąd Boga, ale jego konsekwencje, dla niektórych być może tragiczne i nieodwracalne. To, że ludzie dopuszczają się nieprawości ( cokolwiek to znaczy ), nie oznacza jeszcze piekła. Ludzie są grzeszni i niedoskonali, i za samą grzeszność Bóg nie potępia, bo to byłby absurd i niesprawiedliwość.

Sąd nie oznacza piekła. Kto decyduje o tym, ze zblizasz się do Światła? Poza tym, jeszcze jest Kazanie na Górze - tam też jest kryterium Sądu. Nie ma tam mowy o dobrowolnym wyborze piekła.

Spoko.

Nieee, mam nadzieję że dobrze się orientuję iż jesteśmy obecnie na "dziedzińcu pogan"

A nie wiem, katolicyzm jest dość szeroki, więc może i dałbym radę to pogodzić gdybym chciał No i to nie są tylko moje spekulacje, lecz opieram się na dość wiarygodnych moim zdaniem źródłach Hans Wilhelm poświęcił 50 lat by zbadać najlepszą dostępną duchową wiedzę

Tutaj jest katolickie wyjaśnienie związku jednego z drugim Myślałem że to już klasyka na tym forum

http://analizy.biz/marek1962/pieklo.pdf ... ZhM8aQJCeU