Najprostsza odpowiedź wolność człowieka kończy się tam, gdzie zaczyna się wolność drugiego człowieka, nikt w tej kwestii chyba nie ma wątpliwości.


Wszyscy, którzy uwiedli ludzi ogłaszając się mesjaszami będą potępieni. Ale nie ludzie, którzy zostali uwiedzeni. Ktoś oszukany nie popełnia grzechu, grzech popełnia oszust. Uwiedzieni, oszukani nie zasłużyli na potępienie.

Chrześcijaństwo jest najprostszą drogą do zbawienia, przy czym Tyle jest możliwości i dróg do Boga, ile jest ludzi. Bo Bóg ma inną drogę dla każdego człowieka , prymas S. Wyszyński.

To co takiego gwarantuje Katolicyzm?

Ciekawa perspektywa, ale taka trochę... mało katolicka?
Z Twojej wypowiedzi wynika to, co pisałem od początku: religijność przynależy do sfery kultury, a różne wierzenia, rytuały czy przekonania są dziełem twórczej działalności ludzi i warunków, w jakich przyszło im aktualnie żyć. Zresztą znaczna część Starego Testamentu jest niczym innym jak opisem zależnych od środowiska praktycznych zaleceń.
Jeśli tak, to tyczy się to także chrześcijaństwa.

Są religie, w których nie występuje wiara w osobowego Boga, co w takiej sytuacji? Czy wtedy "to ciągle jest to Bóg"?



To jest potężna relatywizacja. Czyli co, Bóg może zbawić żyjącego rozpustnie liberała, który nie żyje zgodnie z zasadami Dekalogu, ale w zgodzie z własnymi przekonaniami, wedle których najważniejszą zasadą w życiu jest przyjemność?



Chyba to, co każda inna religia. Redukcję egzystencjalnego lęku o los własny i najbliższych po śmierci, a także ochronę przed poczuciem bezsensu ludzkiej egzystencji?

Dlaczego więc Bóg pozwala mordercy-psychopacie realizować swoją wolę sadystycznego zabijania innych ludzi, skoro nawet my ludzie wiemy (a Ty się z tym zgadzasz), że wolność realizacji swojej woli w tym zakresie lepiej mu odebrać?

Tylko że chrześcijaństwo jest jednak „ciut inne”. Judaizm jest rzeczywiście religią plemienną, z precyzyjnie rozpisanym systemem zakazów i nakazów, które idealnie się sprawdzają w starożytnym bliskowschodnim państwie, a poza tą rzeczywistością potrzebującymi reinterpretacji. Natomiast etyka chrześcijańska jest prosta, uniwersalistyczna, oparta o miłość bliźniego i sumienie. Nakazy Jezusa Chrystusa są w swej istocie aktualne w XXI w może nawet bardziej niż w I.

Zdaniem św. Justyna Męczennika – Sokrates wyznając ideę Logosu był chrześcijaninem.

No takiego św. Bonifacego i Marię Egipcjankę zbawił. Więc gdzie problem?

Każda droga prowadzi do zbawienia jeśli jedynym drogowskazem na niej jest miłość - miłość Boga, miłość siebie samego i miłość bliźniego jak siebie samego.
Rozpustnik liberał nie kieruje się miłością ale własnym superego.

Według Freuda, raczej kieruje się Id
https://3dno.pl/id-ego-superego/

1. Chrześcijaństwo wyrasta z judaizmu i pierwotnie też było skierowane do Żydów. Jeśli uniwersalizm ma być wyznacznikiem, to "najlepszą" czy "najpełniejszą" pod tym względem religią będzie buddyzm.

2. Nie znałem tego poglądu na Sokratesa. Ciekawe.

3. Pewnie w tym, że tamci się nawrócili i dostąpili przemiany, a nie każdy za życia zdąży się nawrócić.




Jasne, podobnie jak para żyjąca w związku nieformalnym czy kolejnym związku po rozwodzie... kierują się miłością, ale nie taką, która wpisuje się w katolickie/chrześcijańskie imaginarium. Dlatego taka miłość jest "zła" czy "grzeszna".
Przy czym prawda jest taka, że zasada monogamii czy poligamii także jest efektem funkcjonowania w określonych realiach społeczno-kulturowych.

A czy ja mowię, że nie wyrasta?
Buddyzm zaś wyrasta z hinduizmu (czasem w opozycji do niego). I tak, owszem, buddyzm też jest systemem uniwersalistycznym, ale nie wiem, czy bardziej czy mniej niż chrześcijaństwo.
No nie. Ale ja odpowiadałem na konkretne pytanie, czy Bóg może zbawić „liberała”.
Niby tak. Ale z drugiej strony chociaż w Izraelu poligamia była jak najbardziej dopuszczalna, to powstała w tym środowisku Rdz jednak wskazuje monogamię jako ideał.

Biblia wskazuje też na model "jurnego" czy "płodnego" władcy z wieloma żonami (haremy) i licznym potomstwem. Co więcej, nawet centralne dla biblijnych historii postaci (np. Abraham) nie zawsze prezentowały model monogamii, co oczywiście jest tłumaczone czynnikami społecznymi bądź kulturowymi.

Jeśli będziesz zył wg jej zasad osiągniesz zbawienie.

Adama i Ewe.

Czyli jeśli będziesz próbował robić to, czego nie potrafisz - osiągniesz zbawienie, czyli zapewnisz sobie wieczność bez grzechu, chorób, błędów poznawczych wad charakteru itd.

Ciekawe, że wzorzec jest mityczny (chyba nikt dziś nie wierzy literalnie w historię Adama i Ewy), a przekazy o większej historycznej wiarygodności już niekoniecznie ten wzorzec realizują.

Co więcej, biblijny przekaz nie jest jednoznaczny, a tam gdzie odbiega od "wzorca" uzasadnia się go kwestiami społeczno-kulturowymi, czyli realiami życia ówczesnych Izraelitów.
To ma sens, bo jak pisałem wcześniej, dominujące formy relacji także wynikają przede wszystkim z zagadnień biologicznych, kulturowych czy społecznych.

Skąd wiesz, że nie potrafisz?