afilatelista
Egzegeza biblijna, nie tylko katolicka, dopuszcza różną interpretację tekstu, tym bardziej Apokalipsy.
W chrześcijaństwie jest consensus, że jest Synem Boga. Czy jest Bogiem - tu już są spory, ale katolicy, prawoslawni i wiele nurtow protestanckich uznaje Go za Wcielonego Boga wspomagając się N.T. Co to znaczy, być Wcielonym Bogiem to już trudny problem teologiczny np. samoświadomość Jezusa, Jego wiedza o świecie itd.

Były poglądy - niektórych Ojców Kościoła i teologów, że cierpienia w piekle są cielesne. Nawet św. Tomasz się częściowo do nich przyznawał. Jak uzasadniał wieczność piekła, tak trudną do zaakceptowania przez Ciebie, ale też przez wielu katolików: Jakże Bóg w swej nieskończonej dobroci może skazywać swoje własne stworzenie na wieczyste cierpienia? Tomasz z Akwinu przytacza mnogie usprawiedliwienia i już sam ten fakt świadczy o jego konfuzji. W istocie, przedstawiane racje mają charakter czystej logiki, chłodnej i abstrakcyjnej, niezdolnej odpowiedzieć na żadne pytania natury emocjonalnej. Nieskończona miłość z jednej strony, z drugiej zaś logika formalna: pytania i odpowiedzi rozmijają się, a scholastyczne sformułowania Tomasza z Akwinu nigdy nie przekonają adwersarzy piekła. A przecież podaje on odpowiedzi na wiele pytań: grzech śmiertelny godzi w samą istotę porządku uniwersalnego, jest błędem nienaprawialnym, a więc sankcja musi być wieczna; ten, kto popełnia grzech śmiertelny, dobrowolnie stawia się w położeniu, z którego nie może wyjść o własnych siłach; to tyle, co postawić stworzenie ponad Stwórcą, akt absolutny, wybór ostateczny, który trwałby wiecznie, gdyby stworzenie żyło wiecznie, musi więc zostać ukarany na wieczność. Kara jest proporcjonalna do godności osoby znieważonej: znieważenie Boga nieskończonego wymaga nieskończonej kary. Byt skończony nie mógłby nieskończenie intensywnie odczuwać cierpienia, trzeba je zatem zrównoważyć czasem trwania

Nie oddaje całej prawdy o Absolucie, bo to z istoty niemozliwe np. ograniczenia ludzkiego umysłu. nie ma Absolutu na miarę ludzkich mozliwosći i wyobrazen.

Wierzę, że to zrobił przez Jezusa, choć to ograniczone i uwarunkowane poznanie Boga.

To w jaki sposób będzie wyglądało piekło, nie wydaje mi się problematyczne, Bóg zadecyduje jak będzie wyglądać, w końcu kto mu tego zabroni?
Natomiast można się zastanowić nad tym czy to wszystko jest poważne, odnośnie zła które istnieje na świecie, bo Bóg jest dobry, a zwierzęta cierpią i to całkowicie niepotrzebnie.



Kilku forumowiczów ma właśnie taki strach przed piekłem, i z tego nie da się wyleczyć, nie sposób zanegować istnienia piekła.



Być może protestanci oraz część innych odłamów, podchodzi do tego bardziej racjonalnie/rozumowo, natomiast u sporej części katolików tego nie ma.
Choćby nawet przywołany cud w Fatimie, bo gdyby słońce faktycznie tak tańcowało po niebie, to ten cud byłby widziany przez dziesiątki milionów ludzi na Ziemi, w końcu Fatima to nie jest jedyne miejsce nad którym wtedy świeciło słońce, a skoro gdzie indziej słońce zachowywało się normalnie to znaczy że żadnego cudu nie było, i to są jakieś urojenia oszustwo, i gdzie 70 tysięcy? ładnie to tak manipulować? ten cud słońca był widziany przez kilkaset osób, z czego każdy widział go trochę inaczej, nie ma tutaj jakiejś wspólnej wersji wydarzeń, i tak samo jest z innymi cudami.



To co tutaj napisałeś nie ma logicznego sensu, to jakiś żart.



Czyli ma tutaj miejsce zemsta.

Zaraz, zaraz ja chyba czegoś nie rozumiem. Czy człowiek jako byt skończony, ograniczony w swojej percepcji, skłonny do grzechu, niedoskonały zasługuje na nieskończoną karę? Poza tym jak można nazwać to w ogóle karą skoro nie spełnia ona swoich podstawowych funkcji?



Według wikipedii i innych źródeł zjawisko cudu słońca widziało między 30-100 tyś. osób, a naocznych świadków było ok 70 tyś.
To, że układ słoneczny się nie rozleciał znaczy, że słońce faktycznie nie zmieniło swojej trajektorii, ale nie zmienia to faktu, że zebrani w Fatimie ludzie widzieli coś niezwykłego. Ciężko powiedzieć co, ale zbiegło się to z opowieściami dzieci, również niezwykłymi.

że niby prawdy wiary się nie zmieniały? a masz dostęp do Boga? Jeśli tak to chętnie nawiązałbym kontakt.
Rozumiem że cytaty z Biblii to też jasełka? A objawienia świętych katolickich? Sw Augustyn, św. Faustyna Kowalska, Łucja z Fatimy? Obrazy wiszące w kościołach? Niezliczone kazania? Taka jest tradycja Kościoła. Kij i marchewka. Piekło i niebo.

Oczywiście że słyszałem o "cudach" w Fatimie. Właśnie je miałem na myśli. https://youtu.be/GbXM5I1Fohc
Załóż wątek to podyskutujemy.


A skąd wiesz że na soborze działał Duch Święty? Piszę się pomylili?

Jak rozumiesz slowo - nieskonczona?

proteom
Jeśli nie spotkasz Absolutu w Sobie - jesteś Jego aspektem, a On - Twoim, to nie poznasz Absolutu, czyli Siebie.

Robek
Co jest nielogicznego?

proteom Kara jest proporcjonalna do godności osoby znieważonej: znieważenie Boga nieskończonego wymaga nieskończonej kary.

Robek

Tak pojmował Bożą sprawiedliwość sw.Tomasz. Absolut nie mści się bo to ludzkie odczucie. Swoją drogą jak mozna znieważyć Absolut? To też ludzka projekcja naszych stanów emocjonalnych na Boga. Absolut jest transcendentny wobec ludzkich uwarunkowań np. emocjonalnych, które są produkowane przez materialne mozgi.

proteom
. Kara jest proporcjonalna do godności osoby znieważonej: znieważenie Boga nieskończonego wymaga nieskończonej kary. Byt skończony nie mógłby nieskończenie intensywnie odczuwać cierpienia, trzeba je zatem zrównoważyć czasem trwania

ktokolwiek1988
Tak pojmował sw.Tomasz Bożą sprawiedliwosć: nieskończona obraza=nieskończona kara. Mnie też to zbytnio nie przekonuje, bo logicznie mi nie wynika. Zresztą jak człowiek skończony może obrazić nieskończenie? Czemu Bóg zdolny do nieskończonego Dobra, czyli też przebaczenia, nie mógłby tego zastosować wobec swojego ukochanego dziecka?



ktokolwiek1988

Są alternatywne wyjaśnienia https://infra.org.pl/fenomen-ufo/wywiad ... nie-%C2%A0

No tak, UFO,,

Dosłownie, jako coś co trwa bez przerwy i nie ma końca.



I to jest właśnie logiczna sprzeczność, pomiędzy nieskończoną dobrocią, a brakiem zdolności do przebaczenia swojemu stworzeniu. Jest to dla mnie nie zrozumiałe i nawet gdyby katolicyzm okazał się prawdą ciężko by mi było to zaakceptować.

No wlasnie, ktos uznal niektore teksty za prawdziwe, a inne nie wg swojego widzimisie. Czesc tekstow i ich wyznawcow uznano za herezje i wygoniono z Soboru, rozumiem ze to byla mniejszosc.
Celem bylo stworzenie religii panstwowej dla wzmocnienia panstwa.
Ducha Swietego tam nie widze ale kilku ludzi dawalo z siebie wszystko zeby Sobor doprowadzic do szczesliwego konca zgodnie z zaleceniami cesarza.

70 tyś. opisywało że coś widziało, kilka milionów też widziało siebie bogatych. W śród przenoszących pieniądze z banków, do para banków byli nie tylko wierzący w poprawę losu „robotnicy i chłopi”, robili to również ludzie wykształceni. Doświadczyli cudu bogacenia, przy pomocy tłumu. Jako jednostka nie mająca „wsparcia”, człowiek sprawdza kilkakroć, rozważa dogłębnie, nim podejmie decyzję. W tłumie tego nie robi, staje się nim, oni widzą, a ja nie? To świadczy, że jestem ślepy, jeśli powiem ze nie widziałem to mnie wyśmieją, wyszydzą, powiedzą, że nie mam pojęcia o finansach, że grzesznikowi nie dane było zobaczyć. No i zaczynam widzieć to samo co tłum, a nawet więcej. Przekazuję to stojącemu obok, on "widzi", to co ja, a nawet troszeczkę więcej itd.

Ja to wszystko rozumiem - psychologia tłumu, oczekiwanie na coś niezwykłego, myślenie życzeniowe. Ale trudno mi sobie wyobrazić, że bedąc tam jako ateista, sceptycznie nastawiony do tych wszystkich wydarzeń, mógłbym ulec jakiemuś złudzeniu, czy pod presją tłumu przyznać, że widziałem latające słońce. A wielu sceptyków obecnych na miejscu właśnie to powiedziało.

Wielu ludzi z wykształceniem, doświadczeniem życiowym i zawodowym (pracownicy banków) przenosiło swe oszczędności do para banków wierząc w swą nieomylność. Ich sceptyczne nastawienie pod presją tłumu zanikło. Uwierzyli w cud para banku, co prawda trwał on tylko kilkanaście miesięcy, ale był dla nich bez wyjątku cudem. Wiele cudów trwa czasem dłużej, czasem krócej, ale po jakimś czasie okazuje się, że to nie był cud, ale zjawisko np. przyrodnicze, którego w danym czasie nauka nie potrafiła wytłumaczyć.
Ci wszyscy co uwierzyli, mają problem "ja byłem taki głupi, dałem się nabrać, co sobie ludzie pomyślą". No i nadal brną broniąc swej "nieomylności".

george45 Twoja analogia z parabankami mnie nie przekonuje. Sceptyczny pracownik banku lokując pieniądze w podejrzanych instytucjach, pod wpływem osób trzecich ma potencjalnie coś do zyskania, uruchamia ośrodek nagrody w mózgu, działa pod wpływem emocji i sugestii.
Z drugiej strony ateista idący na pole fatimskie nie zyskuje nic utożsamiając się z pobożnym pospólstwem. Wręcz przeciwnie, satysfakcje daje mu zdyskredytowanie przepowiedzianych "cudów". Zaś po całym zdarzeniu uczciwie przyznaje, że widział to co inni, mimo, że musi być to dla niego duży dysonans.

Mamy wierzyć w jednoczesną halucynację tysięcy ludzi?