Po to, żebym mógł go doświadczyć i wtedy podjąć ŚWIADOMĄ i WOLNĄ decyzję co do mojego stosunku względem Absolutu?

Przez ponad 30 lat życia nie doświadczyłem ani łaski, ani obecności Absolutu. Miałem różne okresy w swoim życiu. Gorsze i lepsze. Mniejszego i większego zaangażowania religijnego.

Skoro Absolut nie dał mi się poznać, to nie mogę Go ani świadomie przyjąć, ani świadomie odrzucić. Jedynie co mogę, to poznawać różne - często ze sobą sprzeczne i jak już to ustaliliśmy niepełne, ułomne - wizje czy idee na jego temat.

Czy masz w sobie głód Miłości i Prawdy? Jak wielki?

To co mówisz to jest ateizm, duszą się nie myśli, tam niema świadomości a skoro nie ma świadomości, to mamy śmierć, a to jaki stan ma czyjaś dusza nic tutaj nie zmieni.



Te żywe kury we wrzątki mi wystarczą, żeby wyrobić sobie opinie o Bogu, nie ma aż takiej potrzeby żebym miał na temat Boga bardzo wiele informacji, tyle wystarczy, bo jak ktoś mnie napadnie na ulicy, po to żeby mnie okraść, to przecież nie musze poznawać historii całego jego życia, żeby mieć o nim jakieś zdanie, tutaj z Bogiem jest podobnie.


Przecież to jest racjonalne, w końcu wiara w Boga niweluje strach przed śmiercią, więc to chyba dobry/racjonalny pomysł?



Nie sądzisz że wiara wbrew logice, ma swój nieodparty urok?

Ja bym na Twoim miejscu nie "jarał się" tak wizją doświadczenia uniesień duchowych. Teraz przynajmniej masz wymówkę, że "nie poznałeś" Absolutu, więc w razie czego na Sądzie powiesz, że żyłeś na nieświadomce. Po doświadczeniach mistycznych, musisz już zachować wierności wierze i przykazaniom, żeby nie usłyszeć od świętego Pawła, że
Hbr 10, 26,27
Nie myśl sobie, że to takie proste i komfortowe.

Nie wiem, o co Ci chodzi z tą "miłością" i "prawdą" pisaną z wielkich liter.
Mam w sobie głód wiedzy i poznania.
Potrzebę spokojnego życia bez ekscesów w żadną ze stron.

Ja się nie jaram. Po prostu żyję z dnia na dzień.
Jak przyjdzie "łaska" czy "odczucie" Absolutu, to jakoś się do tego odniosę.
Nie przyszło.
Nawet w bardziej religijnym okresie mojego życia.

Nie mam już żadnych oczekiwań. Będzie co będzie.
Staram się jedynie pogłębiać swoją wiedzę - kierunkową i ogólną.
Żyć tak, żeby nie szkodzić innym.
Czasem coś komuś pomóc.

Tylko i aż tyle.

A to Bóg nie wie jak poszczególni ludzie żyli? przecież Bóg jest wszechwiedzący, z jakiej racji ktoś wszechwiedzący ma się o cokolwiek pytać? gdzie w tym sens?



Ludzie doznali pełnego poznania prawdy? w którym momencie historii to się stało?
No i większość ludzi chyba nawet każdy, grzeszy dobrowolnie (bo każdy grzech jest dobrowolny, bo niby w jaki sposób można grzeszyć z przymusu? wtedy to już nie jest grzech) i każdy się z tych dobrowolnych grzechów spowiada, i taka sytuacja z tymi grzechami zawsze będzie miała miejsce, wiec każdy człowiek podpada pod to twoje: "dobrowolnie grzeszymy po otrzymaniu pełnego poznania prawdy" i w tej sytuacji każdy trafi za to do piekła.

To trzeba doświadczyć. Cieszy mnie, ze pragniesz wiedzy i poznania. Z jakich dziedzin? Co czytasz? Szukam ludzi do dyskusji o wierze, nauce, kosmitach itd.

"Sysydlaczek"
Hbr 10, 26,27

Pełne poznanie prawdy ma tylko Absolut. My mamy poglądy, które uznajemy (akt wiary!) przy naszych ubogich władzach poznawczych za prawdziwe lub błędne. Czesto nawet nie potrafimy stworzyć wspólnych kryteriow poznanai prawdy.

Robek"


To jest mistyczny teizm. Dusza to duchowy aspekt/warstwa człowieka - jest niesmiertelna, wolna i świadoma. Ciało to nasze ubranie. Po jego śmierci opuszzcamy je bez żąlu i korzystamy z boskiego potencjału duszy - nowej osoby. Dusza ma boski potencjał np. łatwo się przemieszzca w przesttrzeni, może zmienić wygląd itd




Jeśli nie spotkasz Absolutu w Sobie - jesteś Jego aspektem, a On - Twoim, to nie poznasz Absolutu, czyli Siebie.

Proteom
Mi nie musisz tego tłumaczyć. Ale wytłumacz mi dlaczego Paweł trzaskał takie srogie gromy w tym fragmencie listu do Hbr? Natchnienie go opuściło ? Dostał mgłę mózgową ? Poniosła go apostolska nadgorliwość ?
Czy wciskał maluczkim, że jeśli przyjęli wiarę (doznali łaski, oświecenia), to posiadają już tą pełnię prawdy ? Bo uznał tą pełnię prawdy za wiarę w Jezusa ?

Nie wiem dlaczego, ale razi mnie tytuł tego wątku. Wiara jako przekonanie o istnieniu Boga wynika ze żródeł tejże wiary, które ewentualnie mogą być wiarygodne. Ale to taka uwaga do moderatorów.



No tak, można nazwać racjonalnym każde działanie mające na celu zmniejszenie lęku. Czasami jednak przynosi to odwrotny skutek. Mnóstwo ludzi z powodu wiary boi sie śmierci, a konkretnie piekła po niej. To taki psychologiczny skutek uboczny wychowania "w wierze".



Jedno pytanie - czy jest możliwe, że ta koncepcja zostanie w przyszłości zmieniona na inną? Czy już zostanie tak na stałe?

Źródła wiary tj. Biblia i Tradycja o nią oparta, nawiasem mówiąc z czasem coraz mniej, nie są dla mnie wiarygodne. Jedyne co mnie zastanawia to cuda, których w katolicyzmie jest całkiem sporo. Ich ilość budzi zastanowienie, nawet jeżeli duża część to oszustwa. To by mogło świadczyć za wiarą katolicką.

Coś czego nie potrafimy wytłumaczyć to pewnego rodzaju „cud”. Dziś wielotonowy przedmiot unosi się w powietrzu, Ziemia kręci się wokół Słońca, dziewica może zajść w ciąże i nie nazwiemy tego cudem, a zdobyczami nauki.
Ps
Muzułmanie maja swoje cuda, Żydzi swoje… .

To prawda, ale nie są one tak liczne i spektakularne jak u katolików

Macie tendencję żeby odczuwać Biblię niedosłownie tam gdzie wam pasuje. A może Jezus nie jest dosłownie Bogiem ani synem Boga?
A tradycja KK uczyła że grzesznicy są przypalanie w piekle i polewanie gorąca smołą. Więc powoływanie się na tradycję to strzał w stopę. A może wcałe nie oddaje prawdy? Może nie ma żadnego Absolutu? Jeśli Bóg chciałby nam coś przekazać to znalazłaby sposób żeby ominąć bariery językowe. No właśnie. A ja utwardzania że dobrze być racjonalnym. W życiu doczesnym przynosi to korzyści, a o niczym poza życiem doczesnym nie wiemy.