Postaraj się dostrzec różnicę między głodem, a cierpieniem.

Nie mówiłem o „zagłaskanym”, lecz złamanym. Każdą indywidualność zarówno rodzice, jak i społeczeństwo stara się złamać, podporządkować sobie, zniewolić, by mieć nad nią władzę.


PS
Co do wychowania, w pełni zgadzam się ze słowami Janusza Korczaka, że:
dobry wychowawca,
nie wtłacza, a wyzwala,
nie ciągnie, a wznosi,
nie ugniata, a kształtuje,
nie dyktuje, a uczy.
nie żąda, a zapytuje

To nie jest kwestia wiary, lecz hojnego serca. Każdy może takie hojne serce mieć, jeśli tylko zechce.


Zwyczajnie podzielić się jak chlebem, dobrym słowem, uwagą. A czasami ciszą.


A jaki to ma związek z Twoim bólem i cierpieniem?

Skąd pomysł że ktoś (nie Ty) nie wie że grzeszy? Myślisz, że inni wiedzą o tym że sam jesteś grzesznikiem? Zaręczam Ci, że każdy z człowiek wie doskonale kiedy grzeszy. I w tej kwestii sam może sobie pomóc.

Ofiarować ból, czy cierpienie (raz mówisz, że ból i cierpienie to to samo, potem że ból i cierpienie) bo o tym mówiłaś, to znaczy „Zwyczajnie podzielić się jak chlebem,…” ?

Chodziło mi o to, że nie warto się skupiać na bólu który prowadzi do cierpienia. Tylko żyć, tak, jak się potrafi. Nikt z nas nie jest samotną wyspą, także w bólu i cierpieniu.

Ofiarować czy nie ofiarować, a jeśli tak to co?

Znasz historię Maksymiliana Kolbe? To dobry przykład ofiarowania. I bardzo drastyczny.

Każdy musi sam zadecydować.

Radość, ból, cierpienie, pieniądze, czas, wysiłek...

Komu ofiarować? W jakim celu ofiarować? Wydaje mi się, że każdy po odpowiedzi na te pytania, zrozumie sens ofiarowania. Lub bezsens.

Człowiek cierpi a jednocześnie nie wierzy w Boga, bądź słabo wierzy. Jak ma ofiarować swoje cierpienie za kogoś, skoro takie ofiarowanie ma sens tylko jeśli Bóg istnieje, a on niezbyt w Niego wierzy?

Bólem mam podzielić się jak chlebem?

Taki, że myślałem, że uważasz, że ofiarowanie bólu za kogoś dotyczy ofiarowania bólu za jego grzechy. A jeśli ja uważam, że grzechy są niezawinione przez ludzi, to bez sensu jest ofiarować ból za te grzechy.

Lepiej nie zaręczaj, tylko rozmawiaj, prowadź dialog. Człowiek może jako tako wiedzieć, że to co robi jest wg Kościoła grzechem, ale może mieć zbyt nikłą wiedzę, by wiedzieć, jak tego grzechu uniknąć, albo może mieć taką siłę impulsów lub namiętności, że nie potrafi tego grzechu uniknąć.

„Jedna godzina rozważania mojej bolesnej męki większą zasługę ma aniżeli cały rok biczowania się aż do krwi” (Dz 369); „Rozważ Moją bolesną mękę, cały jej ogrom; rozważaj w ten sposób, jakoby ona była wyłącznie dla ciebie podjęta. (...); najwięcej łask udzielam duszom, które pobożnie rozważają mękę moją” (Dz 737).

https://opoka.org.pl/biblioteka/T/TS/ec ... -medytacja

Kontemplować można np. na Różańcu Świętym lub przed stacjami Drogi Krzyżowej, lub podczas innej modlitwy lub np. spełniając jakiś dobry uczynek ... .

https://www.poznan-jezuici.pl/formacja/ ... c-rozaniec

Mogę się tylko domyślać, jakiego rodzaju cierpienie Cię dręczy. Nie szukaj na forum usprawiedliwienia dlatego, że nie potrafisz uniknąć grzechu.


Znasz to powiedzenie "Myślał indor o niedzieli, a w sobotę łeb mu ucięli."


Cierpisz że człowiek nie wierzysz w Boga? Czy cierpisz że nie może ofiarować swojego cierpienia za kogoś? Możesz się ustosunkować do własnego cierpienia?

Beliieving wybacz, ale jak mozna nie skupiac sie na bolu ktory jest nie do wytrzymania?
Jak mozna nie skupiac sie na cierpieniu wywolanym tym ze cialo przestaje dzialac i np jestes zdana na innych by zalatwic swoje naiprostsze potrzeby?

Przesłanie św. Gemmy Galgani (stygmatyczki)
Orędzie Dziewicy z Lukki centralizuje się wokół miłości do Boga i bliźniego. Aby na co dzień żyć dla innych Gemma daje nam jasne wskazówki.

Eucharystia
Uczyń Mszę Świętą centrum swojego życia. Przychodź na to spotkanie z Jezusem jak najczęściej, nawet codziennie. To jedyna droga do prawdziwej miłości, bo to spotkanie z miłością samą – Jezusem, twoim Przyjacielem – który najlepiej zna twoje serce i wypełni je potrzebnymi darami.

Sakrament pokuty i pojednania
Kiedy nie jesteś godzien – z powodu ciężkiego grzechu, który popełniłeś – przyjąć Komunii Świętej, przyjdź do Jezusa, przed kapłanem wyznaj Mu swoje grzechy, a zostaniesz uzdrowiony, a w twoim sercu na nowo zagości miłość, przebaczenie i prawdziwy pokój.

Modlitwa
Rozmawiaj z Bogiem. Wpatruj się w krzyż Chrystusa, klękaj przed nim rano i wieczorem. Noś przy sobie różaniec, pobłogosławiony medalik. Nie żałuj czasu na modlitwę. Jezus ci pobłogosławi, odpowie na każde pytanie, da pokrzepienie, umocni.

Miłość bliźniego
Konsekwencją tego będzie żarliwa miłość do Boga i drugiego człowieka. Wszelki podział między ludźmi pochodzi z pustki, która jest wynikiem braku Boga. Tylko Bóg mieszkający w twoim sercu uzdolni cię do prawdziwej miłości. Ale czy Go przyjmiesz, zależy wyłącznie od ciebie.

Ofiarowanie cierpienia
Ofiaruj swój krzyż Jezusowi, aby twoje cierpienie nie marnowało się, lecz złączone z Ukrzyżowanym Zbawicielem i Jego Męką, przyczyniało się do nawrócenia grzeszników i zbawienia wszystkich ludzi.

Wszystkie punkty są ważne.

Można oddać się Bogu, a On postawi ludzi którzy pomogą. Robić co swoje (rehabilitacja - pierwsza żeby chodzić, druga żeby jeździć samochodem na rehabilitację, trzecia żeby tańczyć czyli stanąć na własnych nogach bez kul). I mieć cel (powrót do pracy i wyjazd na 30-dniowe rekolekcje ignacjańskie). Czasami bywa w życiu tak, że cierpienie idzie dwutorowo (złamanej nogi i złamanego serca). Pamiętaj proszę subadamie, choć jesteś ateistą, dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych. Tylko dzięki Niemu przeżyłam i nie zwariowałam z bólu i rozpaczy.

Tak?
A kto i dlaczego zesłał na ciebie ten ból i rozpacz, który jak twierdzisz o mało nie spowodował, że byś zwariowała?
Jeśli byś zwariowała, to jak oddała byś się Bogu?

Nie zadawaj proszę dziecinnych pytań. Ty masz swoją duchowość, ja wierzę, ktoś jest ateistą. Czy uważasz że jakaś inna ziemia nas unosi, a my jesteśmy bezpieczni?