Nieprawda. Jest wszechwiedzący i wie jak postąpi dany człowiek.
Wyobraż sobie że budujesz maszyne. Ma ona za zadanie przebyć 1 km w ciągu minuty. I z góry wiesz że tego nie zrobi - czy to dlatego że jej konstrukcja na to nie pozwala, czy dlatego że się potknie po drodze. I uważasz że karanie takiego bytu, z góry skazanego na porażke jest moralne? Że jest moralne jego tworzenie?
Ktoś tu przywołał Cyberiade. Tylko że jej nie zrozumiał. Wiele utworów Lema rozpatruje odpowiedzialnośc stwórcy za stwarzanych. Trurl i Klapaucjusz nie są wszechmogący, nie są wszechwiedzący. Popełniają błędy. Właśnie te błedy Lem wytyka bogu - w którego nie wierzy. Napisał nawet (cytuje z pamięci) że w obliczu tego jak wyglada świat bluznierstwem było by posądzać Boga o istnienie.
Te błędy, w powiastkach przypisane twórcom ludzkim i nieludzkim są ukrytą krytyką twierdzenia że świat stworzyła jakaś rozumna i dobra istota. Lem, ze względu na swoje żydowskie pochodzenie nigdy otwarcie nie występował przeciwko katolicyzmowi - ot, znak czasów. Bał sie.
Natomiast osoby tworzące inne istoty zdawały sobie sprawe (czasem poniewczasie) że są odpowiedzialni za to co stworzyli - w każdym względzie.
Odpowiedzialność Boga za cierpienia istot (tylko na Ziemi) jest tak ogromna, że trudno go nazwać inaczej niż sadystą i okrutnym tyranem. A cierpienia po śmierci? Ta Korea Pólnocna, tylko że od niej nawet śmierć nie wybawi?

pławikonik czy gdziekolwiek w mojej wypowiedzi napisałem że Bóg nie wie jak postąpi dany człowiek?
Skoro jest poza czasoprzestrzenią widzi wszystko jako zamkniętą strukturę od początku do końca.
Jeszcze raz to podkreślę, Bóg daje dar istnienia, a twór pisze dalej swój scenariusz. Bóg nie stawia się w roli konieczności, a wyboru. A więc daje możliwość odrzucenia Go.
Stworzył człowieka dając mu wybór. Wyważył wybór adekwatnie do okoliczności wyboru. Po co wybór skoro człowiek nie mógłby wybrać odrzucenia Boga?
Miał tworzyć programowalne skrypty które nie wybierając zawsze postępowałby dobrze?
Miał usunąć linijki kodu które prowadziły do odrzucenia Twórcy? To po co miałaby być cała wolna wola, jako pusty slogan?
Bóg jest Twórcą, nie można twórcy zarzucić tworzenia istot które same dokonują wyboru. Ten wybór to największy dar jaki twór może otrzymać. A skopanie sobie życia i zwalanie tego na Boga jest niestety bardzo płytkie, zawsze gdy coś się sypie winy szukamy w okolicznościach i na zewnątrz, ego zostaje na kolację, której najlepiej by się nie zjadło.

Dlatego ateiści ciągle potrzebują asekuracji, konfrontacji, tracąc czas na materiały i fora które dotyczą spraw w które nie wierzą. Dodatkowo cechują się wyjątkową ignorancją, ponieważ jest mnóstwo rzeczy w które nie wierzą, a nieustannie zajmują się głównie tą jedną we własnym zbiorze niedowiarstwa. Powołując się na racjonalność postępują nieracjonalnie tracąc czas na wg ich bajki.

Piszesz to jako „twór” Boga, który jest poza czasoprzestrzenią. Co taki „twór” piszący w tym czasie i w tej przestrzeni może wiedzieć o swym jak pisze stwórcy? Czy nie powołując się na racjonalność, nieracjonalnie tracisz czas na bajki?

Czy potknięcie maszyny którą przytaczasz płynie z jej wyborów?
Cały problem z tym że ty skupiasz się na wynikowej wyborów człowieka, obarczając Boga o te wybory tylko dlatego że je zna. To że to człowiek wybiera jest tak jakby pomijane i nieistotne.
Twórca tworzy, wybory kształtują przyszły los tworu. Największy dar to możliwość wyboru. Bóg wiedział, że niektórzy Go odrzucą, ale wie również że inni go wybiorą. Tylko wtedy nie jest koniecznością, każdy twór ląduje tam gdzie poprowadziły go Jego świadome wybory, a nie potknięcia. Każde twór ma własne przyszłe miejsce.
Ciekawe jest to że zarzuca się wszechwiedzącemu Bogu wszechwiedzę, niejako wymuszając na nim zrobienie z siebie konieczności, a wolną wolę przemyca się jako pułapkę i sadyzm.

Nie, ponieważ dla mnie to nie są bajki. A więc poświęcam czas na coś w co wierzę.
Co jest bardziej racjonalne, poświęcanie czasu na coś w co się nie wierzy czy na coś w co się wierzy?

Za życia człowiek nie podejmuje żadnego świadomego wyboru w kwestii odrzucenia czy przyjęcia Boga, a to dlatego, że dopiero na Sądzie Szczegółowym po śmierci cielesnej Bóg prześwietli całe życie człowieka według Boskiej Sprawiedliwości i według własnej miary osądzi człowieka kierując go do Piekła, Nieba albo Czyścca. My ludzie w tej chwili nie wiemy jacy jesteśmy w oczach Boga, dopiero na Sądzie Szczegółowym się tego dowiemy Bóg wtedy ukazuje człowiekowi jego całe życie które prowadził na Ziemi tak jak Bóg to widzi widział.

Całe życie jest po to aby wybrać Boga abo wybrać a-boga czyli wszystko co nie jest Bogiem.

Chyba nie zrozumiałeś tego co napisałem, tobie może się wydawać, że prowadzisz życie postępujesz mile Bogu ale według Boga może to wyglądać inaczej i po śmierci możesz pójść do Piekła albo do Czyścca skąd droga do bezpośrednio do Nieba.

jak chociazby https://www.youtube.com/watch?v=7U5bIIjR-To

mogę Go odrzucić za życia i po śmierci
mogę Go odrzucić za życia ale nie po śmierci
mogę Go przyjmować za życia (wg swoich przesłanek do interpretacji, boskich nie mam) a odrzucić po śmierci
mogę Go przyjmować za życia (wg swoich przesłanek do interpretacji, boskich nie mam) i przy korzystnym osądzie przebywać z Nim po śmierci

Jeśli z góry założę że błądzę, ponieważ Bogiem nie jestem stanę się maksymalnie bierny, wówczas najmniej sobie zaszkodzę jeśli Bóg istnieje. Ale czy w oczach Boga lepsze jest działanie, czy asekuracyjna bierność?

Myślisz, że jak powiesz Bogu, że chcesz iść do Czyścca to on spełni Twoje życzenie ?
Bóg nie spełnia życzeń na Sądzie, prześwietla życie człowieka według swojej miary, ukazuje to człowiekowi żeby ten wiedział dlaczego osąd jest taki a nie inny i wysyła człowieka do piekła,nieba albo czyścca. Tak to wygląda w realu a co tam człowiek sobie oczekuje to Boga to go to nie interesuje. Ja np chciałbym pójść po śmierci do Nieba, bo nie lubię cierpieć, a czy tam pójdę to tego po prostu teraz nie wiem. Dopiero się to okaże jak umrę.

Około dwa tygodnie temu byłem u spowiedzi, nie chcę nikogo gorszyć czy podżegać do herezji, ale moja "psychika" nie może pogodzić się z istnieniem niekończącego się potępienia, zwłaszcza pozbawionego szczęśliwości. W mojej "psychice" są idee heretyckie, które mówią, że wszyscy ludzie bez wyjątku będą prędzej czy później zbawieni na wieki.

Nikt z ludzi nie zasłużył na wieczne potępienie tak bardzo, jak Adam i Ewa. To przez nich ich potomkowie zostali "wrzuceni" w świat pełen grzechu, pokus i cierpienia. Jeżeli Adam i Ewa byliby zbawieni, to dlaczego jakiś inny człowiek zostałby niezbawiony? To dla mojej "psychiki" bardzo ważne pytanie!

"Myślę", że nikt nie chce cierpieć bez końca, i że nawet ateiści woleliby doświadczać szczęśliwości bez końca, a nie być kiedyś tam unicestwieni (np. ze śmiercią ciała).


Dla "mojej psychiki" takie postępowanie Boga byłoby nieskończonym i niepojętym złem moralnym ("pragnieniem zła", "ukochaniem zła", "okrucieństwem", "kapryśnością", "absolutnym egoizmem", "niezrównaną bezdusznością", "pozaskończonym złem", "obrzydliwością ponad wszelką stworzoną obrzydliwością", "ohydą ponad wszelką podłością jakiegokolwiek grzesznego stworzenia"), na które brak słów. A taka teologia wygląda "mojej psychice" na absolutne bluźnierstwo...

"Psychika" "może myśleć", że nic dziwnego, że jest tylu ateistów, skoro wielu monoteistów głosi takie doktryny...

Zgadzam się z powyższym w 100%.

Czy mógłbyś wskazać które zdanie miało tryb życzeniowy?

@niewazny12
Jeśli jesteś twórcą i nie chcesz być dla stworzenia koniecznością, a świadomym wyborem jak rozwiązałbyś to inaczej?
W jaki sposób przekazałbyś stworzeniu w inny sposób wolną wolę?
Jak uniknąłbyś konsekwencji, że część stworzenia nie wybierze ciebie nie ustawiając wyboru z góry, a więc zdając się wyłącznie na decyzję stworzenia?