@Jerzy_67

w tych wypowiedziach chata GPT jest napisane o poglądach na temat charakteru natchnienia, ale nie na temat tego, jak uzasadnione jest to, że dany tekst jest natchniony.

Jeżeli chodzi o dowód natchnienia w postaci tego, że ludzie opierający się na Piśmie stają się lepsi, to moim zdaniem to nie jest dowód. Jeżeli sie w coś wierzy - nawet jeśli to nie jest prawdziwe - można osiągnąć pewną zmianę osobowości czy charakteru. Ale to nie dowodzi prawdziwości tego, w co się wierzy.

Ludzie wierzą w Pismo Św., bo od dzieciństwa jest ono im przedstawiane jako święte. To zresztą czyniło w przeszłości określone szkody, jeśli chodzi o postęp naukowy - gdy to co święte mówiło inaczej niż odkrycia naukowe (patrz: Galileusz).

Nie wiem, jak mam Ci pomóc. Natchnienie to nie kartofel, którego możesz zważyć, przekroić i posmakować...
Pan Jezus uczonemu w Piśmie, Nikodemowi (J 3), powiedział, że Duch Święty działa jak wiatr - nie widać Go, ale skutki Jego obecności są widoczne...
Nie mogę dać Ci namacalnego i mierzalnego dowodu na natchnienie Biblii; może ktoś go ma(?), ja się opieram na wierze oraz na tym, że Biblia jest spójna w swej treści, a jej Bohaterem w całym przekazie (wierzę, że natchnionym) jest Mesjasz-Chrystus...
Jak długo będziesz oporny na Jego osobę, tak długo będziesz "szukał dziury w całym", a ja jestem wtedy bezradny; może ktoś Ci pomoże(?)...

No Biblia zbyt spójna nie jest. Np. Bóg Starego Testamentu jest czasem bardzo groźny i surowy; biorąc np. pod uwagę historię ofiarowania Izaaka, nie chciałbym, aby ktoś o charakterze tego Boga był moim sąsiadem. Są też inne historie: zabijanie ludzi w Egipcie (wszystkich pierworodnych), rozkazywanie nieoszczędzania kobiet i dzieci przy zdobywaniu miast przez Izraelitów, polecenie swojemu synowi, aby oddał się na okrutną śmierć.

No a Bóg Nowego Testamentu jest taki dobry z kolei.

Poza tym Biblia też z innych powodów nie jest spójna. Weźmy choćby fragmenty ewangelii mówiące o bliskim królestwie Bożym. Wszyscy wtedy, już nawet po śmierci Jezusa, w to wierzyli. Paweł w to wierzył i wieścił bliski koniec w swoich listach.

Więc nie jest spójna.

Biblia jest spójna na pewno w tym, że od początku do końca prowadzi narrację nt Mesjasza-Zbawcy ratującego grzeszników! (a nie ma nic ważniejszego)
A to, co przytaczasz to wciąż powielane wymówki (może nie dotyczą one Ciebie, wybacz, że uogólniam), aby nie wniknąć choćby w to, że co prawda były te krwawe wydarzenia, ale np. 400 lat było jeszcze dane Kananejczykom na opamiętanie się w ich grzechach (i np. dalej składali swoje dzieci swoim bogom)! - nie skorzystali z tej łaski, więc co zasiali, to musieli odebrać...

Pozwól, że odeślę na kanał jutubowy, gdzie masz kilka nagrań podejmujących te trudne (przyznaję, że trudne) przykłady z Biblii:
https://www.youtube.com/playlist?list=PL7pO53T3tiWipdyhbXkgKGq27EHUPq1MN
Niektóre nagrania:

Czy Biblia jest wiarygodna?
Bóg miłości, czy Bóg nienawiści?
Czy Bóg stworzył szatana?
Dlaczego cierpią niewinni?
Jak być zbawionym?
Czy dziwne przepisy ze Starego Testamentu mają sens?
Ofiary z ludzi w Biblii?

Dobrego odbioru; nie miej żalu, że wyręczam się nagraniami, ale pisanie nie jest konieczne, gdy można usłyszeć (czasem takie wyjątki na forum dyskusyjnym są przecież dopuszczalne).

Po pierwsze, ocena wprawdzie arbitralne, ale za toi świadcząca o całkowitej nieznajomości praw i obyczajów tamtych czasów. TO, co współcześni uznają za straszne zbrodnie było wtedy przejawem niezwykłej łagodności (acz nie jest to dobrym sformułowaniem). Było stopniowym wycofywaniem z surowości panującej wtedy. Dla ówczesnych Bóg starotestamentowy wcale nie był groźniejszy od typowego władcy. Wręcz przeciwnie.
Poza własnym przekonaniem nie ma żadnych rozsądnych argumentów.
Ale przyznaję i ja, że także dla mnie nie jest spójna. Zaznaczam, że dla mnie, subiektywnie. Bo nie mam prawa, ani wiedzy do stawiania ogólnych i arbitralnych stwierdzeń.
Biblia jest dla mnie niespójna bo wielu zagadnień nie rozumiem. Staram się poznać mentalność ówczesnych. Zasady ich życia, systemy wartości. Sposoby rozliczania się, rozsądzania sporów. Ale nie jestem w stanie wejść w ich skórę i rozumieć tak, jak oni rozumieli. Do nie nie docierają tak jak do nich obrazy nawiązujące do ich życia codziennego. Odwołania do świata, który ich otaczał. Dla mnie jest to wiedzą ino książkową.

Wybacz, że in personam: Ale nie wydaje mi się, być był autorytetem w zakresie biblistyki. A głoszenie tak absolutnych tez wydaje mi się być arogancja bardziej, niż czymś wynikającym z gruntownej wiedzy.

Sądzisz, że tylko autorytety w zakresie biblistyki mają prawo tu się wypowiadać? Zwykły człowiek nie ma prawa mieć swego sądu o Biblii? (Tym bardziej, że przy wyborze wiary miałaby ona mieć tak istotny wpływ na jego życie?)

Dlaczego na przykładzie Izaaka uważasz Boga za groźnego i surowego? Wiesz na czym polegało przymierze pomiędzy Nim i Abrahamem(przypieczętowane obrzezaniem)? Przecież wiara w to, co powiedział do niego Bóg, dała mu(Abrahamowi) usprawiedliwienie. To na jej wzór również my pokładamy swoją nadzieję.

Wypowiadać się każdy może. Ale nie każdy jako absolutny autorytet.
Można i trzeba pisać o własnych osądach, ale nie w formie arbitralnej.

@Saqura

trzeba mieć niedostatek wyobraźni, aby nie dostrzec, że zachowanie Boga w tym przypadku - czyli postawienie Abrahama przed wyborem między życiem syna a wiernością Bogu - było okrutne, bezlitosne i zasługujące po ludzku po prostu na potępienie.

Na szczęście możemy to zrobić (potępić), gdyż wolno nam tego dokonać wobec postaci literackiej. Natomiast Ty i Tobie podobni poprzez przyzwyczajenie do tej historii jako prawdziwej i świętej (i rozgrywającej się daleko od Was - gdyż inaczej sprawę postrzegalibyście, gdyby to ktoś z Was był na miejscu Abrahama), potraficie teraz ze zrozumieniem i akceptacją odnosić się do zachowania Boga.


@andej

ja napisałem "Biblia nie jest spójna". To było tak arbitralne? Przecież nie napisałem: "Na 100 % jestem pewien, i daję za to głowę, że Biblia nie jest spójna".

A może wolałbyś żebym napisał: "Przepraszam bardzo, z pewną taką nieśmiałością chciałbym jakby zasugerować, czy może sformułować hipotezę - pewnie nieprawdziwą, ale pozwólcie że tylko napomknę - iż być może (ale nie na pewno!) Biblia może być niespójna"?

Przede wszystkim potrafimy ze zrozumieniem czytać. Wówczas nie żadne przyzwyczajenie do tej historii jako świętej nam ją tłumaczy lecz zwyczajna chronologia.
"Żona twoja, Sara, urodzi ci syna, któremu dasz imię Izaak. Z nim też zawrę przymierze, przymierze wieczne z jego potomstwem, które po nim przyjdzie[...]Moje zaś przymierze zawrę z Izaakiem, którego urodzi ci Sara za rok o tej porze"Rdz.17,19-21
Wtedy następuje obrzezanie, Abraham uwierzył Bogu w każde słowo i to dlatego po kilkunastu latach stojąc pod górą, na którą podążał z synem, tymi słowami zwrócił się do osób mu towarzyszących: "Zostańcie tu z osłem, ja zaś i chłopiec pójdziemy tam, aby oddać pokłon Bogu, a potem wrócimy do was"Rdz.22,5
Wiemy również(z doczytania) że Abraham widział dzień Pana (śmierć i zmartwychwstanie Jezusa) a słowa o potomstwie Izaaka nosił głęboko w sercu....więc jego wiara nie była ślepa, a próba? Zapewne wielka lecz wcale nie okrutna czy bezlitosna.

Ps. Z taką prawdziwą wiarą apostołowie, oraz wielu innych, oddawali swoje doczesne życie ponieważ większą wartość stanowiło to przyszłe, wieczne.

Tu: https://forum.wiara.pl/viewtopic.php?f=43&t=43418&p=1101047#p1101047
zamieściłem coś, co dotyczy tego trudnego tematu ofiarowania Izaaka...

No i co z tego, że powiedział "wrócimy"? Kłamał, bo oczywistym jest, że nie chciał powiedzieć prawdy, że wróci już bez syna - to sprowokowałoby dalsze pytania...

Skoro tak, to czemu nie powiedział w odpowiedzi Bogu na Jego polecenie: "Ej, Boże, ale przecież Izaak miał mieć potomstwo? No to jak możesz mi go kazać zabić? Przecież to nie ma sensu..."

Tak, podziwiam Twój brak empatii wobec Abrahama i nieumiejętność postawienia się na jego miejscu.

Swołocz - trochę się nam tematyka na 2 wątki rozbiła, ale muszę tu podlinkować to, co napisałem tam: https://forum.wiara.pl/viewtopic.php?f=43&t=43418&p=1101052#p1101052

Tak jak wspomniał już poprzedni użytkownik, tym razem "@bramin", nie przedstawiłaś/łeś dowodów, a sama sugestaria jest mało znana i wręcz kontrowersyjna w świetle tego co "świat" wie o Pawle i autorach Biblii na dzień dzisiejszy.

Na razie linkowany artykuł wygląda na spekulacje i prywatne opinie autorki z kazania, Evy McIntyre , niż udokumentowane twierdzenia. Ja nie znam i i chyba nie ma żadnych znanych źródeł, na których autorka miałaby oprzeć te sugestie. Sam artykuł przyznaje, że mogą być one dla niektórych szokujące i obraźliwe. Nie ma możliwości definitywnie postawić diagnozy dotyczącej zdrowia psychicznego na podstawie samych tekstów biblijnych bez pogłębionych badań. Jej opinie nie mają poparcia w dowodach, stanowią tylko prywatną opinię, która sama w sobie nie wskazuje nic na 100%, tylko otwiera pole do dyskusji i to kontrowersyjnych interpretacyjnych na tle faktów z historii jakie znamy. Zresztą są one opinią i pasują bardziej do "teorii spiskowej", niż jakiejś rzetelnej analizy.


Na podstawie samych tekstów biblijnych i listów np. Pawła nie da się jednoznacznie stwierdzić, że cierpiał on na jakieś zaburzenia psychiczne. Jego styl pisania, choć pełen emocji i zaangażowania, z jakimi głosił wiarę, mogą być postrzegane przez niektórych jako ekscentryczne. Mimo też i innych stylów w jakich pisał, nie odbiega on w sposób wyraźny od retoryki i sposobu wyrażania się typowego dla tamtych czasów - cała patrystyka jest podobna w wyrażaniu.

Nie ma w tych tekstach wprost żadnych stwierdzeń czy opisów, które wskazywałyby na jakieś konkretne choroby psychiczne. Sugestie o niepoczytalności Pawła czy innych postaci biblijnych nie mają bezpośredniego potwierdzenia w treści Pisma Świętego. Są to raczej późniejsze, kontrowersyjne interpretacje, nie poparte mocnymi dowodami - bo nie ma podstaw, by definitywnie orzekać o chorobie psychicznej na podstawie tych przesłanek. Dlatego nie powinno się ich przedstawiać jako faktów lub definitywnych rozstrzygnięć.