To dowód na to, że Biblia potrafi rozbawić nawet człowieka złej woli

No Pasaran

Fragmenty które przytaczasz mówią nie o ukrzyzowanym który został zbawiony.

No Pasaran

Łk 23, 39: Jeden ze złoczyńców, których [tam] powieszono, urągał Mu: «Czyż ty nie jesteś Mesjaszem? Wybaw więc siebie i nas».
Łk 23, 40: Lecz drugi, karcąc go, rzekł: «Ty nawet Boga się nie boisz, chociaż tę samą karę ponosisz?
Łk 23, 41: My przecież - sprawiedliwie, odbieramy bowiem słuszną karę za nasze uczynki, ale On nic złego nie uczynił».

Czego nie rozumiesz w zdaniu: Tak samo lżyli Go i złoczyńcy, którzy byli z Nim ukrzyżowani. Nie widzisz w nim liczby mnogiej?

No Pasaran

No zgadza się Mateusz i Marek mówią że mu Oni urągali, Łk mówi że tylko jeden a Jan nic nie pisze czy urągali czy nie

Więc fragmenty, które przytaczałem mówią m.in. o Dobrym Łotrze…

No Pasaran

Z tego wynika że u Mateusza i Marka nie było tego dobrego łotra, u Łukasza był, a u Jana nic nie pisze czy to łotry czt też nie

Z tego wynika, że u Mateusza i Marka postać określana jako Dobry Łotr lżyła Jezusa.

No Pasaran

Sprawdzałem też oryginalne texty Mateusza i Marka i zgadza się pisze w nich że byli łotrami.

Wiec ciężko tu powiedzieć aby przekład był zly

No Pasaran

Postać u Mateusza i Marka nie jest określana jako dobry łotr tylko łotr

I jest to ta sama osoba co opisana przez Łukasza.

U Łukasza jeden ukrzyżowany potępia drugiego.
U Mateusza obaj ubliżają Jezusowi.

Powiedział bym bardziej że to niespójność aniżeli te same osoby

Ani Ewangelie nie spadły z nieba, ani nie jest to fikcja.
Jest to jakby reportaż czy zeznanie prawdomównych świadków, którzy mogą różnić się w szczegółach.
Widocznie święty Mateusz słyszał złorzeczenia złego łotra, mógł sądzić że to obaj a święty Łukasz opisał dokładnie co się wydarzyło.
Drugie rozwiązanie: początkowo obaj złorzeczyli, w końcu dobry łotr się nawrócił.

Widocznie św. Mateusz miał mikrofon kierunkowy i to bardzo dobrej jakości.
Z tego co wiem, ale zastrzegam moja wiedza jest znikoma, to ponoć pod krzyżem z uczniów obecny był tylko św. Jan, z naciskiem na ponoć. Gdy przyjmiemy taką ewentualność, to możemy uznać, że zostały spisane w najlepszym przypadku zeznania niezaprzysiężonych świadków.