Witam. W lutym mój ojciec trafił do szpitala, gdzie doszło do niedotlenienia mózgu i jego stan znacznie się pogorszył. Następnie trafił do hospicjum, gdzie zmarł z grzechem ciężkim, ponieważ gdy był w pełni sprawny i świadomy zaniedbał spowiedź, a potem nie był w stanie do niej pójść właśnie z powodu choroby. Chciałem więc się zapytać czy mimo tego jest szansa, że trafi on do nieba mimo tego, że nie dokonał sakramentu pokuty?

Szansa jest zawsze, a Boże miłosierdzie nieograniczone. Spowiedź jest bardzo ważna a jej najważniejszym elementem jest żal za grzechy.
Żal doskonały zapewnia zbawienie. Ale żal zwykły już broni przed potępieniem.
Jeśli tata pragnął spowiedzi, żałował za grzech, to znajdzie usprawiedliwienie. I znajdzie oczyszczenie w czyśćcu.
Twoje ofiary i modlitwy mogą w tym pomóc.

A tak na marginesie, to nie wiem, czy masz pewność, co do tego, że ojciec umarł w stanie grzechu ciężkiego. Twoja ocena niekoniecznie jest miarodajna.

Bóg jest Miłością. Nie odtrąca tych, którzy Go kochają, tj. wypełniają Jego przykazania.

Nie wiem, czy to się stanie, czy nie, ale możesz się za niego modlić connections game

Przez wiele nadchodzących miesięcy i lat żarliwie módlcie się, aby tak się stało.

boxing random

Nie mogę tego teraz znaleźć, ale w dzienniczku św. Faustyny był fragment w którym opisuje ona, że w Bóg w ostatniej chwili życia daje możliwość człowiekowi, wyrażenia żalu. Oczywiście taka dusza spędzi jakiś czas w czyśccu ale ma szanse na zbawienie. Poczytaj dzienniczek

"1698. Często towarzyszę duszom konającym i wypraszam im ufność w miłosierdzie Boże i błagam Boga o wielkość łaski Bożej, która zawsze zwycięża. Miłosierdzie Boże dosięga nieraz grzesznika w ostatniej chwili, w sposób dziwny i tajemniczy. Na zewnątrz widzimy, jakoby było wszystko stracone, lecz nie tak jest; dusza oświecona promieniem silnej łaski Bożej ostatecznej, zwraca się do Boga w ostatnim momencie z taką siłą miłości, że w jednej chwili otrzymuje od Boga [przebaczenie] i win i kar, a na zewnątrz nie daje nam żadnego znaku, ani żalu, ani skruchy, ponieważ już na zewnętrzne rzeczy oni nie reagują."
Z "Dzienniczka".

U Pana Boga wszystko jest możliwe. Bardzo się módl za swego ojca. Zwykle w hospicjum jest możliwość przyjęci sakramentu Namaszczenia Chorych.

Wiem ,że nie na temat. Ale mnie zawsze zastanawia dlaczego wy wierzący martwicie się czy ktoś będzie w niebie?

Ty się nie martwisz?

Andy72, a Ty od kiedy się martwisz? Kto sponwodowal, że to robisz? Jaką korzyść chciał uzyskać zaszczepiając w Tobie te zmartwienia? No przecież nie urodziłeś się z tymi strachami, zmartwieniami, fobiami. Jako dziecko cieszyłeś się i zachwycałeś wszystkim, mrówką , motylkiem, muszelką, żyłeś w tu i teraz. Komu to przeszkadzało, kto ci tego pozazdrościł i urobił z ciebie, dziecka, z którego Jezus kazał brać przykład, Andego72 - zastraszonego, zamartwiającego się i dziwiącego się, że inni ŻYJĄ. Nie mają w sobie strachu, zmartwień.

Bardzo ważna kwestia. Dlaczego my wierzący odnosi my się z miłością do każdego człowieka?
I od razu przychodzi myśl z pytaniem przeciwnym: Dlaczego wy niewierzący nie odnosicie się z miłością do innych osób?
Miłość polega na pragnieniu dobra dla każdego. Dla każdego człowieka, ale też, jak to coraz lepiej rozumiemy, także każdej innej istoty żyjącej. Zbawienie do nieba jest najwyższym dobrem, jakie może czekać człowieka w finalnym efekcie życia. Z miłości pragniemy, aby każdego spotkało to najwyższe szczęście. Dlatego też martwimy się tym, że ktoś może zaprzepaścić swoje szanse na to największe szczęście i największe dobro. To nasze martwienie się jest jednym z przejawów miłości do każdego człowieka. Także do niewierzących. A nawet nienawidzących nas.

No to Idący pojechałeś po bandzie. Chciało by się rzec: Boże, widzisz i nie grzmisz!!!

By się zbytnio nie rozwodzić: Czy ci księża pedofile, o których obecnie tyle się mówi to wierzący kochający, czy może wierzący kochający inaczej? Czy ten wierzący gwałcąc ministranta, uważa, że spotkało tego ministranta najwyższe szczęście i martwi się o jego dobro? To jest ten przejaw miłości wierzącego? Natomiast ściganie, karanie przez niewierzącego policjanta, sędziego, wierzącego za ten czyn, jest brakiem miłości niewierzącego?

Przypuszczam, że na twą wypowiedź mogła mieć wpływ wysoka temperatura oraz brak napoi chłodzących. Cała nadzieja w tym, że zagrzmi, ale... istnieje zagrożenie, że te grzmoty mogą spowodować armagedon..

Czym innym się martwię. Ale nie będę kontynuował.

Dobra widzę ,ze tutaj jakies robicie wykłady, żarty dziwne ja poważnie pytam....eh koniec tematu

Wy tez za długo siedzicie na tych forach;)

Fanatyzm religijny prowadzi do tego, że ludzie są gotowi zabijać z Bogiem na ustach, a Ty się dziwisz takim poglądom u wierzących

U mnie na parafii był głośny przypadek pedofilii, zajęły się tym media, bo sprawa dotyczyła nie tylko proboszcza pedofila, ale też biskupa, a nawet arcybiskupa, z czego proboszcz i biskup zostali ukarani przez KK, a arcybiskup zgadnij . Pewnie na tym jeszcze nie koniec, bo ofiara jeszcze się sądzi z diececją o odszkodowanie, przy okazji wyszła tu kolejna gruba afera związana z kolejnym biskupem i jego zachowaniem w tej sytuacji (w piśmie od adwokat padły słowa w stylu, że ofiara mogła sama proboszcza zachęcać do tego), ręce opadają. Wyobraź sobie, że pomimo udowodnienia win, w środowisku wierzących nadal pojawiały się głosy broniące tego księdza, usprawiedliwienie jest takie, że wśród osób ze starszych pokoleń, bo reakcja młodych wiadomo jaka była.
Jak trzeba być zaślepionym religijnie, żeby w takiej sytuacji jeszcze bronić odrażającego pedofila zamiast stawić się za ofiarą, który był przez niego brutalnie gwałcony od 12 roku życia? Do jakiej degeneracji moralnej może doprowadzić indoktrynacja religijna? Przecież tacy ludzie bardziej odpychają od wiary niż wojujący ateiści pokroju Dawkinsa.

Zmartwiony chrzescijanin to skarb. Można mu zaoferować za opłatą różne produkty, które to zmartwienie pomogą załagodzić.