|
Atimeres
Dołączył(a): Pn lis 07, 2005 12:00
Posty: 2461
|
 Spadek frekwencji na nabożeństwach to wzrost chorób psych Profesor z Harvardu sugeruje, że spadek frekwencji w kościołach spowodował kryzys zdrowia psychicznego
Ponadto Joe Kahn popiera teorię Jamesa Benneta dotyczącą tego, co jest nie tak w „Timesie”
Ira Stoll
12 kwietnia 2024 r.
Nowa książka profesora Jonathana Haidta z Uniwersytetu Nowojorskiego „ The Anxious Generation ”, obwiniająca telefony komórkowe i media społecznościowe za kryzys zdrowia psychicznego nastolatków, jest bestsellerem na liście bestsellerów „New York Timesa” w twardej oprawie i, według mojej oceny, drugim najlepiej sprzedającym się tytułem na Amazonie. Peggy Noonan pisała o niej w swojej kolumnie w „Wall Street Journal” w zeszłą sobotę. Nawiązuje ona do tematu, który Doug Lemov wykorzystał również w artykule „ Take Away Their Cellphones ” opublikowanym w sierpniu 2022 roku w czasopiśmie „Education Next ”.
Istnieje jednak inny, niezwiązany z technologią, potencjalny czynnik przyczyniający się do kryzysu zdrowia psychicznego, który cieszy się mniejszym zainteresowaniem, ale może być równie istotny. Chodzi o spadek frekwencji w kościołach. Profesor epidemiologii z Harvard TH Chan School of Public Health, Tyler VanderWeele, pisze w „Harvard Public Health”:
Ekstrapolacje danych z badania Nurses' Health Study sugerują , że około 40% wzrostu wskaźnika samobójstw w Stanach Zjednoczonych w latach 1999–2014 można przypisać spadkowi frekwencji na nabożeństwach religijnych w tym okresie. Inne badanie sugeruje, że spadek frekwencji w latach 1991–2019 odpowiadał za 28% wzrostu depresji wśród nastolatków.
W tekście czytamy również:
Obszerny przegląd systematyczny z 2022 roku opublikowany w czasopiśmie „Journal of the American Medical Association” udokumentował 215 badań, każde z próbą ponad 1000 uczestników, wykorzystujących dane longitudinalne do oceny związku między religią a zdrowiem. Dowody z metaanaliz , obszernych badań longitudinalnych (w tym z badania Nurses' Health Study na Uniwersytecie Harvarda ) oraz podręczników dostarczających obszerniejszej dokumentacji sugerują, że cotygodniowe uczestnictwo w nabożeństwach religijnych wiąże się longitudinalnie z niższym ryzykiem śmiertelności , niższym ryzykiem depresji , mniejszą liczbą samobójstw , lepszym przeżyciem w chorobach układu krążenia , lepszymi zachowaniami zdrowotnymi oraz większą stabilnością małżeńską , szczęściem i poczuciem celu w życiu .
VanderWeele jest najbardziej znany z tego, że omal nie został odwołany z Harvardu po tym, jak studenci, administratorzy i wykładowcy dowiedzieli się o jego piśmie do Sądu Najwyższego, w którym bronił tradycyjnej definicji małżeństwa. Dowiedziałem się o tym najnowszym artykule, gdy został on poruszony w e-mailu z gazety „Gazette”, wydawanej przez administrację centralną Harvardu. Sugeruje to, że albo ktoś zarządzający Harvardem chciał wysłać jasny sygnał poparcia, że nie został odwołany, albo że osoba redagująca „Gazette” nie była świadoma odwołania. Oba wyjaśnienia są prawdopodobne.
Wykres z 2019 r. przygotowany przez Republikanów z Joint Economic Committee, śledzący to, co profesorowie z Princeton, Anne Case i Angus Deaton, nazywają „śmiercią z rozpaczy”.
Gallup odnotował spadek frekwencji w kościołach.
W każdym razie wielu znanych mi klinicystów zdrowia psychicznego dostrzega w uczęszczaniu na nabożeństwa pewne nawyki i postawy, które mogą pomóc w walce z depresją i lękiem. Jest wspierająca społeczność, interakcja twarzą w twarz, wstawanie z łóżka i wychodzenie z domu, poczucie celu i sensu, wyrażanie wdzięczności i pokory. Albo, jak trafnie ujmuje to Shai Held w swojej nowej książce „ Judaizm to miłość ”, równowaga między pokorą a „silnym poczuciem własnej wartości”. („Biada człowiekowi, który nie jest świadomy swoich wad, ponieważ nie będzie wiedział, nad czym pracować. Ale jeszcze większe biada człowiekowi, który nie jest świadomy swoich zalet, ponieważ nie wie nawet, z czym ma pracować” – to cytat rabina Yeruhama Levovitza, którego Held przytacza w tym punkcie). Held, podobnie jak VanderWeele, otrzymał pewne dofinansowanie od Fundacji Johna Templetona, która interesuje się religią.
VanderWeele, jak każdy dobry naukowiec, zwraca uwagę na różnicę między związkiem przyczynowo-skutkowym a korelacją i jest na tyle ostrożny, że używa sformułowań takich jak „sugerować” zamiast bardziej jednoznacznych, jak „wykazać” czy „udowodnić”.
Nie oznacza to jednak, że ktokolwiek powinien unikać profesjonalnej terapii zdrowia psychicznego i zamiast tego udać się do kościoła lub synagogi.
Istnieje również niebezpieczeństwo instrumentalizowania zorganizowanej religii, przyjmowania utylitarnego podejścia do niej, tak aby była ona użyteczna jedynie ze względu na korzyści dla zdrowia publicznego, a nie wynikała z jakiejś bardziej immanentnej prawdy. Możliwe, że jeśli ludzie uczestniczą w zorganizowanej religii tylko dlatego, że szukają korzyści zdrowotnych, korzyści te nie materializują się w taki sposób, jak gdyby uczestnictwo wynikało z innej motywacji. A może i tak by się zmaterializowało, ponieważ uczestnictwo ma większe znaczenie niż pierwotna motywacja, a ta może się zmieniać z czasem.
Z perspektywy polityki publicznej istnieje wiele kroków, które można by podjąć, aby zachęcić do uczestnictwa w nabożeństwach. Moim osobistym faworytem byłoby zapewnienie rządowi neutralności finansowej w kwestii tego, czy dziecko uczęszcza do prywatnej szkoły religijnej, czy do publicznej szkoły prowadzonej przez państwo. Mogłoby to przynieść również inne korzyści. Innym rozwiązaniem byłoby złagodzenie przepisów, aby ułatwić zborom budowę, wynajem lub wykorzystywanie lokali na nabożeństwa.
Kahn popiera teorię Benneta dotyczącą problemów z czasami : Kiedy były redaktor działu redakcyjnego New York Times, James Bennet, napisał swój długi artykuł w Economist w grudniu 2023 r. o tym, jak New York Times stracił swój kierunek, zatytułowałem moje podsumowanie „ James Bennet o tym, jak środowisko akademickie zrujnowało dziennikarstwo ”. Bennet napisał: „Nowa ideologia redakcji wydaje się idealistyczna, jednak wyrosła z cynicznych korzeni w środowisku akademickim: z idei, że nie ma czegoś takiego jak obiektywna prawda; że istnieje tylko narracja, a zatem ktokolwiek kontroluje narrację – ktokolwiek może opowiedzieć wersję historii, którą słyszy opinia publiczna – ma władzę”.
Wówczas „Times” ostro skrytykował Benneta. „Nie mógłbym się bardziej nie zgodzić z fałszywą narracją, którą stworzył na temat „Timesa”” – powiedział w oświadczeniu wydawca „Timesa”, AG Sulzberger .
Teraz, wybrany przez Sulzbergera redaktor naczelny, Joe Kahn, udzielił wywiadu dla „Wall Street Journal” , w którym zasadniczo popiera teorię Benneta, że szkolnictwo wyższe jest winne ideologicznej konformizacji, która trapi „Timesa”. Z relacji „Journal” z wywiadu z Kahnem:
Zasugerował również, że uczelnie nie przygotowują nowych pracowników do tolerancji wobec odmiennych poglądów.
„Młodzi dorośli, którzy rozpoczynają edukację, są mniej przyzwyczajeni do tego typu otwartej debaty, tej intensywnej wymiany poglądów na tematy, które są dla nich ważne, niż miało to miejsce w przeszłości” – powiedział, dodając, że na „Timesie” spoczywa obowiązek zaszczepienia swoim pracownikom takich wartości jak niezależność.
To wszystko to dość komiczne, okrężne przerzucanie winy. Pracodawcy obwiniają uczelnie, uczelnie obwiniają system szkolnictwa podstawowego i średniego itd. Jaką gazetę, zdaniem Kahna, czytają profesorowie, nauczyciele i studenci studiów podyplomowych? Należy mu się jednak uznanie za to, że przynajmniej publicznie przyznał się do problemu.
|
