Magowie chaosu, pragnąc osiągnąć zamierzony cel, korzystają najczęściej z trzech technik magicznych: servitorów, sigili lub godform. Dwie pierwsze omówiłem w poprzednich artykułach, w tym zajmę się ostatnią z nich. Na początek:

Co to są godformy?

Ludzie pierwotni, obserwując przyrodę, widzieli niewytłumaczalne dla nich zjawiska, takie jak pioruny zapalające drzewa podczas burzy, trzęsienia ziemi, tęcze czy też następujące po sobie pory roku. Widzieli je, ale przyjmowali je po prostu do wiadomości, mając głowę zaprzątniętą ważniejszymi rzeczami (zdobycie pożywienia, zbudowanie schronienia, spłodzenie potomstwa). W miarę stopniowego osiedlania się zaczęli mieć więcej czasu na myślenie nad naturą tych niewytłumaczalnych zjawisk. Jako że umysł człowieka zasadniczo boi się Nieznanego, starano się dopasować te zjawiska do jakichś zasad. Przyjęto więc, iż istnieją siły, które rządzą tymi zjawiskami. Tak narodzili się bogowie.

Początkowo bogowie byli dość ograniczeni. Ich rola sprowadzała się do kontroli poszczególnych zjawisk. Tak powstał bóg burzy, bóg ziemi, bóg pór roku etc. Były to istoty kapryśne, nieobliczalne, które należało przebłagać ofiarami, by uzyskać ich przychylność. Później bóstwa zaczęły nabierać cech ludzkich. Pojawiło się rozróżnienie na bogów i boginie, na bóstwa dobre i złe, na bóstwa silniejsze i słabsze. Stało się tak, ponieważ wyznający ich ludzie nadawali im stopniowo własne cechy, starali się "przerobić" ich na bardziej zrozumiałych dla umysłu człowieka. Potem bóstwa zaczęły posiadać imiona, określone upodobania co do ofiar, pojawili się kapłani, których zadaniem było przekazywanie pospólstwu poleceń bogów.

Po co piszę to wszystko? Otóż ci wszyscy bogowie i boginie, te siły wyższe rządzące przyrodą i naszym życiem to właśnie godformy. Zostały stworzone przez zbiorowość ludzką, a ich archetypy są wpisane do naszej zbiorowej podświadomości. Czy godformy to odrębne istoty? I tak, i nie. Z jednej strony można je traktować jak bardzo potężne servitory, z tym że stworzone nie przez jednego Twórcę, ale przez całą ludzkość. Z drugiej strony istnieją one tylko w naszej podświadomości. Wszelkie przejawy ich działalności dokonywane są tylko i wyłącznie przez podświadomość ich wyznawców.

Ironicznym jest fakt, iż bez wątpienia chaotyczne narzędzie, jakim są godformy, powstało, ponieważ człowiek musiał "ubrać" chaos w ramy wzorca. Narzędzie chaosu powstałe, by chaos zniszczyć.

Jak pracować z godformami?

W powszechnym mniemaniu bogowie i boginie to odrębne istoty, do których można się zwracać poprzez ustalone rytuały zwane "modlitwami". Panuje przekonanie, iż bóstwo słucha modlitw swoich wyznawców i w zależności od swojego kaprysu spełnia prośbę lub nie. Jeżeli jednak założymy, iż wszyscy bogowie to godformy - części naszej zbiorowej podświadomości i zostały stworzone przez człowieka (a nie odwrotnie), widać, iż dysponujemy potężnym narzędziem do wypełniania Woli Maga.

OK, - powiecie - ale jeśli to takie proste, to czemu, jeśli uwierzę, że taki Jahwe czy Allach to wytwór człowieka, nie mogę wydawać mu poleceń jak servitorowi? Odpowiedź jest prosta: pogląd, iż bóstwa są siłami wyższymi nie tkwi w podświadomości osobistej Maga, ale w podświadomości zbiorowej. To cała ludzkość wmawia sobie, że bóstwom nie można wydawać poleceń. Trzeba by więc dysponować Wolą zdolną przełamać filtr założony na całą zbiorowość ludzką.

Jak w takim razie skorzystać z pomocy godform? Podstawowym ograniczeniem jest ten nieszczęsny filtr. Skoro nie można go zdjąć ani zablokować (spróbujcie wmówić fanatykom religijnym, że ich Pan jest tylko odmianą servitora), należy go po prostu nagiąć na czas trwania rytuału. Tak więc postępując z zasadą magii chaosu: "Fake it till you make it", należy... pomodlić się do danego bóstwa.

Zaraz, zaraz, - powiecie - modlić się, skoro ustaliliśmy już, że to nie są siły wyższe? Cóż, to nie jest "modlitwa" sensu stricte. To ma być raczej rytuał odprawiony według schematu przewidzianego dla danego bóstwa z wiarą, iż właśnie ten rytuał ma moc i zostanie przez bóstwo "wysłuchany". Podczas odprawiania tego rytuału nastąpi wejście w gnozę i filtr zostanie nagięty.

Schemat "modlitwy"

Pierwszą rzeczą jest ustalenie, czy dany cel należy osiągnąć przy "użyciu" godformy, czy też może servitor lub sigil nie będą lepsze. Jeśli cel wymaga stałego działania, ale nie wymaga świadomości (np. pomaganie w szukaniu zaginionych książek, szybsze otrzymywanie przesyłek pocztowych czy też ochrona przed atakami astralnymi), najlepszy będzie servitor. Jeśli cel jest jednorazowy, posłużymy się sigilem. Jeśli natomiast cel jest ogólny i wymaga długotrwałego działania (np. zniszczenie wroga, zdobycie obiektu pożądania, zwiększenie ilości posiadanych pieniędzy) - najlepsza jest godforma. Można, oczywiście, osiągnąć te cele przy użyciu innych metod, ale zaprzęgnięcie do roboty godformy jest najłatwiejsze i najbardziej efektywne.

OK, mamy cel. Dla rozważań teoretycznych przyjmiemy, iż ma być to zwiększenie ilości posiadanych pieniędzy. Teraz należy wybrać odpowiednie bóstwo. Wiadomo, iż modlitwa do Aresa - greckiego boga wojny czy też do Susa-No-Wo (japoński bóg burz, węży i farmerstwa, brat bogini Amaterasu) raczej nie będzie zbyt skuteczna. Powinniśmy wybrać bóstwo związane z pieniędzmi, dobrami materialnymi etc. Przeglądając różne leksykony bóstw, (osobiście polecam "Mały słownik bogów pogańskich" D.W. Owensa w tłumaczeniu Bast) widzimy, iż do opisu pasują nam tacy bogowie jak: T'Shai-Shen (chiński bóg bogactwa), Jowisz (rzymski odpowiednik Zeusa, opiekun dóbr materialnych) czy Mammon (fenicki bóg pieniądza). Najbardziej oczywisty jest Mammon, ale jest on istotą patronującą raczej obrotowi pieniądza, spekulacjom, handlowi i giełdzie. Dlatego ja, osobiście, wybiorę do dalszych rozważań Jowisza. Jego wybór jest również spowodowany łatwością w dostępie do różnych informacji na temat tej godformy.

Przechodzimy do rytuału. Czy muszę wspominać, iż należy go odprawić w dzień Jowisza (czwartek), w godzinie planetarnej, której patronuje Jowisz, z użyciem przedmiotów związanych tradycyjnie z Jowiszem (cedr, gałka muszkatołowa, cynamon, lawenda, szafran, kolory: złoty, srebrny, żółty, zielony, etc.)? Chyba nie.

Sam rytuał należy przeprowadzać jak normalną inwokację z magii rytualnej. Nie opiszę tutaj tego tematu bardziej szczegółowo, gdyż nie wchodzi to w zakres czystej magii chaosu. Na pewne rzeczy należy jednak zwrócić uwagę:

* Należy ciągle pamiętać, iż godforma jest narzędziem w naszych rękach i że została stworzona przez zbiorowość ludzką;

* Trzeba jednakże pamiętać, iż rytuał jest odprawiany zgodnie z zasadami magii rytualnej, tak więc podczas samej "modlitwy" należy wierzyć, iż rytuał sam w sobie posiada moc. Po rytuale można zrobić banishing śmiechem, ale w trakcie rytuału wiara to podstawa;

* Tradycyjnie składamy godformie ofiarę (aby zapewnić sobie jej współpracę i przychylność). Na litość boską (i innych godform) - nie składajcie w ofierze żywych istot!!! Nawet jeśli pracujecie z godformami takimi jak Szatan, Baal, Loki, Lilith czy Set. Wszystkie godformy chętnie przyjmują ofiarę z mleka, miodu i wina (a w przypadku wyżej wymienionych bóstw można dodać odrobiny własnej krwi), można się tym posłużyć zamiast mordowania istot żywych;

* Zamiast składania ofiary można zawrzeć z godformą układ - Mag wyrzeka się jakiejś rzeczy, godforma przyjmuje to jako ofiarę. Przykład: jeśli chcecie, aby konkretna osoba została partnerem seksualnym, inwokujecie bóstwa takie jak: Afrodyta, Freya czy nie posiadający imienia bóg wyzwolenia seksualnego ostatnich lat. Wyrzeczeniem może być powstrzymanie się od seksu z osobami innymi, niż osoba, o której mowa. (Mała uwaga: oczywiście wszyscy doskonale wiedza, iż zdobywanie kochanka w ten sposób jest nieetyczne? ;>). Narastające w Magu napięcie seksualne będzie dodatkowym bodźcem działającym na godformę. Zwłaszcza jeśli energia wyzwolona podczas stosunku z wymarzoną osobą będzie obiecana jako ofiara dla danej godformy.

A co z religiami?

W świetle tego, co napisałem wyżej, wszelkie religie są równie sensowne lub też równie bezsensowne. Równie sensowne, gdyż nie ma znaczenia, czy jesteś katolikiem, protestantem, muzułmaninem, żydem czy wyznawcą jednego lub wszystkich bogów nordyckich - to wszystko i tak są godformy. Równie bezsensowne, gdyż wszelkie wojny religijne czy też dyskryminacja ze względu na wyznanie nie mają racji bytu - jak udowodnić, która godforma jest "jedyna i słuszna", która godforma jest "najsilniejsza"?

Wniosek jest prosty: bądźcie wyznawcami jakiegoś bóstwa, nie bądźcie wyznawcami żadnego lub zmieniajcie "wiarę" tak często, jak chcecie. Pamiętajcie tylko o dwóch rzeczach:

* Nie dajcie się nigdy wciągnąć w dyskusje, spory czy wojny religijne. Nie osądzajcie też ludzi po ich wyznaniu;

* Jeśli jesteście wyznawcami jakiegoś bóstwa (powinienem raczej użyć stwierdzenia: "pracujecie z jakąś godformą"), wierzcie tak głęboko, jak możecie. Bowiem tylko taka wiara umożliwi wam nagięcie filtra nałożonego na zbiorową podświadomość ludzkości i osiągnięcie celu przy użyciu godform.

Na tym zakończę swój artykuł o godformach, ich naturze i pracy z nimi. I jak zawsze: jeśli masz jakieś pytania lub czegoś nie rozumiesz, mailnij do mnie i mnie ochrzań ;>.


Dagmara "Nefitea" Jankowska

Ludzie pierwotni, obserwując przyrodę, widzieli niewytłumaczalne dla nich zjawiska, takie jak pioruny zapalające drzewa podczas burzy, trzęsienia ziemi, tęcze czy też następujące po sobie pory roku. Widzieli je, ale przyjmowali je po prostu do wiadomości, mając głowę zaprzątniętą ważniejszymi rzeczami (zdobycie pożywienia, zbudowanie schronienia, spłodzenie potomstwa). W miarę stopniowego osiedlania się zaczęli mieć więcej czasu na myślenie nad naturą tych niewytłumaczalnych zjawisk. Jako że umysł człowieka zasadniczo boi się Nieznanego, starano się dopasować te zjawiska do jakichś zasad. Przyjęto więc, iż istnieją siły, które rządzą tymi zjawiskami. Tak narodzili się bogowie.

Początkowo bogowie byli dość ograniczeni. Ich rola sprowadzała się do kontroli poszczególnych zjawisk. Tak powstał bóg burzy, bóg ziemi, bóg pór roku etc. Były to istoty kapryśne, nieobliczalne, które należało przebłagać ofiarami, by uzyskać ich przychylność. Później bóstwa zaczęły nabierać cech ludzkich. Pojawiło się rozróżnienie na bogów i boginie, na bóstwa dobre i złe, na bóstwa silniejsze i słabsze. Stało się tak, ponieważ wyznający ich ludzie nadawali im stopniowo własne cechy, starali się "przerobić" ich na bardziej zrozumiałych dla umysłu człowieka. Potem bóstwa zaczęły posiadać imiona, określone upodobania co do ofiar, pojawili się kapłani, których zadaniem było przekazywanie pospólstwu poleceń bogów.

Ludzie pierwotni, obserwując przyrodę, widzieli niewytłumaczalne dla nich zjawiska, takie jak pioruny zapalające drzewa podczas burzy, trzęsienia ziemi, tęcze czy też następujące po sobie pory roku. Widzieli je, ale przyjmowali je po prostu do wiadomości, mając głowę zaprzątniętą ważniejszymi rzeczami (zdobycie pożywienia, zbudowanie schronienia, spłodzenie potomstwa).

W miarę stopniowego osiedlania się zaczęli mieć więcej czasu na myślenie nad naturą tych niewytłumaczalnych zjawisk.

Początkowo bogowie byli dość ograniczeni. Ich rola sprowadzała się do kontroli poszczególnych zjawisk. Tak powstał bóg burzy, bóg ziemi, bóg pór roku etc.

Jako że umysł człowieka zasadniczo boi się Nieznanego

Przyjęto więc, iż istnieją siły, które rządzą tymi zjawiskami. Tak narodzili się bogowie.

starano się dopasować te zjawiska do jakichś zasad.

Były to istoty kapryśne, nieobliczalne

które należało przebłagać ofiarami, by uzyskać ich przychylność.

Po co [przerabiać, coś co juz miało na celu uczynienie bardziej ludzkimi te zjawiska? I raczej było na odwrót, bogowie stawali sie coraz mniej ludzcy w potocznym sensie tego slowa, np: monoteizmy. Zreszta cechy, te były nadawane od początku.

Przecież juz w archaicznych kulturach istnuiał poprzednik kapłana szaman. Generalnie mętny wywód.