Jeśli chodzi o ogólne rozprężenie religijne – szczególnie w naszej części świata, to masz rację. Ale czy świat stał się przez to gorszy niż był w przeszłości i panuje w nim teraz więcej zła? Nie wydaje mi się. Uważam, że obecnie jest bardziej przyjaznym miejscem dla człowieka niż parę wieków wcześniej. Bo któż z nas, tak szczerze wolałby zamienić życie w dzisiejszym świecie na mocno niepewny żywot przeciętnego mieszkańca średniowieczej wsi lub miasta?

No tak, ale po co żyjemy? Po to, żeby było nam miło, bezpiecznie i wygodnie, czy po to żeby dostać się do nieba?
Bóg patrzy na nasze życie z innej perspektywy. Jemu zależy, żebyśmy tak "wyćwiczyli" naszą duszę, żeby mogła być święta i osoągnąć zbawienie!
Może współczesny świat uwstecznia rozwój duchowy i dlatego zasługuje na zagładę?

@Qwerty2011
Jakie to uczucie żyć ze świadomością, ze jest się tylko króliczkiem doświadczalnym swojego Boga? Zostałeś przez niego stworzony w celu sportowego ducha rywalizacji narzuconego dobra i zła, a efekty tych igrzysk potem są ochoczo ocenianie przez najwyższego, który to zwycięzcom rozdaje medale, a przegranych potępia.... Taka jego zabawa? Musi być mu strasznie nudno tam gdzie się znajduje

Wybacz i nie obraź się, ale nie będę z Tobą dyskutował, bo nie odpowiada mi ani Twoje nastawienie, ani styl trolla internetowego. I jest to opinia na podstawie wielu Twoich postów.
Wydaje mi się, że, piszesz nie po to, żeby się czegoś dowiedzieć, kulturalnie podyskutować, tylko, żeby prowokować jałowe pyskówki, które zwodzą dyskusję na manowce.
Pozdrawiam

Szkoda, myślałem, że się dowiem jakie to uczucie ;(
Trollem nie jestem, wypowiadam się pełnymi zdaniami i na temat, także daruj sobie swoje prymitywne docinki. Nie musisz odpowiadać, możesz mnie stygmatyzować jak tylko sobie chcesz, a ja mimo tego mogę komentować co tylko uznam za stosowne

Zasadniczo żyjemy po cholerę. No, ale skoro już nas wplątano w ten biznes, to trzeba się jakoś urządzić na ten krótki czas, jaki został nam dany.


Ja nie chcę być święty. Ja chcę być normalny...


Skąd w was, nieopieczętowanych przecież, takie łaknienie zagłady... Bo przecież nie macie żadnego dowodu, że Apokalipsa nadejdzie za Waszego życia. A mimo to wieszczycie ją, jakby was miało ominąć tribulation. Zaprawdę, zaprawdę powiadam Wam: jeżeli dożyjecie, zakosztujecie gniewu Bożego, aż Wam bokiem wyjdzie ta Wasza wiara. I będzie płacz i zgrzytanie zębów, i jęczenie, dlaczego Zasiadający to robi wiernym owieczkom swoim. A On od tego dostanie tylko cholery większej, a aniołowie Jego będą wylewać na Was czary Jego gniewu...

Albowiem wk...ny Bóg jest wk...nym Bogiem.

No właśnie o to chodzi , żeby się nie urządzać
Zaufaj Bogu , a dzień urządzi się sam

Błąd Mike29:
Bóg nie potępia.
Żaden Ojciec nie zabija własnego dziecka.

Dzieci same się potępiają.
Kardynalna to różnica.

Nie no, trochę się trzeba zakrzątnąć dookoła swojego obejścia i właśnej skromnej osoby. Śmieci się same nie wyrzucą na przykład. : )

To zależy, co kto rozumie poprzez "urządzić się". Powinniśmy starać się głównie o zbawienie a wszystko inne będzie nam dodane. Wiadomo, że Bóg nam jedzonka pod nos nie podstawi, ale z drugiej strony nie mamy marnotrawić życia na zdobywaniu bogactw (i to w większości przypadków kosztem innych)
A czas życia jest naprawdę króciutki. Kiedyś wydawało mi się, że 10 lat to wieczność. Teraz (mam ok. 40) wydarzenia sprzed 15 lat wydają mi się bardzo bliskie i pamiętam szczegóły jakby to było wczoraj.
Myślę, że ta chwila życia ziemskiego jest warta poświęcenia dla wieczności w raju.


Przecież to normalni ludzie zostają świętymi!
Jeśli uważasz, że świętość należy wyłącznie do moherowych babć, albo nawiedzonych ascetów to jesteś w błędzie.


Wyraz, którego użyłeś jest nieadekwatny do sytuacji i sugeruje atak furiata.
Gniew Boży jest sprawiedliwością. Bóg z reguły z niej rezygnuje na rzecz miłosierdzia. Tylko przeciwnik Boga może bać się Bożej Sprawiedliwości. Najgorszy kataklizm będzie tylko chwilą oczyszczenia w perspektywie raju.

W jaki sposób uwstecznia? Czy uważasz, że w przeszłości świat był bardziej uduchowiony? Tylko czym to uduchowienie się objawiało? Czy dawniej większość ludzi świadomie przeżywała swoją wiarę i żyła zgodnie z bożymi przykazaniami? Czy mniej było przemocy, chciwości, pogoni za bogactwemi i władzą? Historia pokazuje, że ówcześni ludzie w swoich słabościach nie różnili się wiele od nas. Owszem wiara była powszechna, ale w większosci przypadków bardzo powierzchowna. Nie mogła być zresztą inna, skoro tylko nieliczni mogli osobiście czytać Biblię, a reszta znała prawdy wiary jedynie z kazań duchowych, do których postawy moralnej często bywały zastrzeżenia. Kościół na przestrzeni wieków wielokrotnie borykał się z demoralizacją i brakiem dyscypliny wśród kapłanów. Dotyczyło to nie tylko szergowych księży, ale również biskupów i papieży, którzy zabsorbowani sprawowaniem władzy świeckiej dopuszczali się wielu niegodziwości. Skoro z pasterzami były takie problemy to czy owieczki mogły być lepsze? Czy powszechny handel relikwiami i odpsutami był objawem uduchownienia tamtej epoki? Czy pogromy żydów na trasie przemarszu, owładniętych religijnym zapałem uczestników krucjat, był dowodem na wyższy rozwój duchowy? A może są nim prawie dwa wieki krwawych wojen religijnych jakie przetoczyły się przez Europę w czasach Reformacji?

Jeżeli świat w tamtych czasach nie zasługiwał na zagładę to i nasz nie zasługuje. Bo czym objawia się nasze upośledzenie w stosunku do minionych wieków? Tym, że panuje wolność słowa i sumienia? Tym, że tolerujemy ludzi o odmiennych światopoglądach? Czy może to być sprzeczne z zamiarem Boga, który jak wierzycie sam obdarował człowieka wolną wolą i swobodą dokonywania wyborów?

Nie o to mi chodziło Bracie
Rzeczywiście , Bóg nie wspiera leni

Miałem na myśli , że gdy powierzysz mu swoje problemy , a Ty będziesz dążył do rozwiązania ich niekoniecznie udolnie, ale w postawie bycia sprawiedliwym , to Bóg tak ustawi wydarzenia wokół Ciebie , że easy sobie dobrze radę.
Ktoś powie .... przypadek , ale przypadek jest funkcją niewiedzy i nie daj się zbałamucić przez miłośników zawdzięczania wszystkiego swojej pracy

Dawniej, gdy człowiek zgrzeszył mówił Bogu: przepraszam, żałuję, postaram się żyć lepiej
Teraz mówi sobie (nie Bogu, w którego w zasadzie nie wierzy): o jakie ciekawe doświadczenie, fajna zabawa, spróbuje jeszcze, nikt nie będzie mówił mi co dobre a co złe, sam wiem to najlepiej.

Kiedyś ludzie po prostu więcej się modlili. Przy całej ułomności człowieka, to lepiej niż uznać siebie za boga.

Ty chyba o jakichś rozwydrzonych nastolatkach piszesz... dorosły człowiek inaczej do życia podchodzi.

A odnośnie "dawnych dobrych czasów", to zaponinasz o fantastycznej odporności pogaństwa na nawracanie. Co z tego, że ludzie dyrdali do kościoła co niedziela, skoro po polach i chatach dalej odprawiali rytuały starej religii, przekazywali podania o bogach (owszem, spatynowane chrześcijańsko) następnym pokoleniom. Biskupowie się wściekali, bo nic nie mogli z tym zrobić. Pogaństwo na dobrą sprawę wykończyła chyba dopiero powszechna edukacja.

Od dwóch tysięcy lat żyjemy w czasach ostatecznych