to czy tak naprwde umiemy z tej wiary dobrze korzystać,radować się ,być ponad podziałami,bo przecież wiara powinna być radością w sercu każadego
czy tylko potrafimy o niej pięknięe pisać i mówić,napiszcie jaką radośc tak naprwdę daje Wam wiara

wiem że jestem tu nowa ale moze mnie ktos zauważy każdemu szęść boże

Wiara sprawia ludzia przyjemnosc, poniewaz efektywnie zaspokaja motywy psychiczne w oparciu o mechanizmy obronne.
Generalnie ludzie potrafia o niej pieknie pisac, ale wielu nawet paznokcia sobie nie da zlamac za swoje idee.

Wiara jest ponad podziałami... Jednak my żyjemy w podziałach. Mimo szczerych chęci i identycznej Wiary prawdopodobnie nie tworzymy jednej Wspólnoty Wiary. Głupie (i ważne) różnice doktrynalne i eklezjologiczne sprawiają że nie możemy uczestniczyć we wspólnej Uczcie Pana, ponieważ inaczej w Niego wierzymy

Wstyd mi za grzeszną naturę człowieka, która do tego doprowadziła.

Co mi pozostało? Modlę się o apokatastazę ludzkości jeszcze na ziemi.
pzdr


didym
orthodoxia

No, no, no, ktoś tu coś z psychoanalizy liznął, czy też innej psychoogłupiającej teorii

A trochę poważniej. Myślę, że tych, którzy swoją wiarę traktują poważnie jest o wiele więcej niż nam się na codzień wydaje.
I ta wiara wcześniej czy później da owoce w postaci - jak to ujęła Isabell - radości i bycia ponad podziałami.
Fakt, jak się człowiek rozejrzy, to trochę to topornie wygląda. Cóż jesteśmy tylko grzesznymi ludźmi.

mi pomaga wiara bardzo
bo wtedy mogę się przytulić do Miłości
a to sama radość

Ja Wam napisze co mi daję ,gdy patrzę na drugiego człowieka to z całej siły serca i mocy staram sie zobaczyć w nim dobre strony i wtedy po takim myśleniu te złe zaczynją iść w tył i to jest moja radość ,moja wiara,że Bóg pozwala mi to dostrzec.A tak wogóle myślę sobie że za dużo się ludzi krytykuje i szuka dziury w całym a tak mało ich stara kochać.A przecież nasza wiara to żródło wszelakiej miłości i radości.

Kazda wiara tego swiata, niezaleznie, czy islam, czy chrzescijanstwo, buddyzm czy hinduizm daje czlowiekowi to samo: przede wszystkim motywacje i sile. Stanowi dla niego swoisty 'motorek' do dzialania i zbior wskazowek.

Dla mnie wiara jest obecna, to co pisze widze - w innych ludziach. MI osobiscie wiara nie daje nic, bo nie wierze. Ale widze.

Crosis

Wiara nadaje sens memu istnieniu. Św. Faustyna pisała -
"Rozpoczynam dzięń walką i kończe go walką ..."
I tak powinno być.

Nie rozumie ludzi, którzy nie wierzą bo wydaje mi się że ich życie nie ma sensu. Mają jakieś małe pragnienia i jakieś małe motywacje ale gdy przychodzą jakieś trudności (przeważnie) się załamują. Wiare widzą jako zbiór zakazów i nakazów a Boga jako nieosiągalnego tyrana.

Bóg jest dla mnie podporą i umacnia mnie, najbardziej odczuwam jego pomoc gdy spotyka mnie jakaś niepomyślność, krzywda czy niesprawiedliwość. Wiara dodaje mi odwagi na wszystkich moich drogach.
Jezus obdarza mnie wewnętrzną radością i pokojem. Przykazań nie traktuję jako jakąś krzywdę ale pomoc w drodze doświętości.

wiara mi daje to ze jeszce nie porabalem tych ktorych bym chcial unieszkodliwic.
Wiara mi daje sens w zyciu, ale wiara jest tylko i az podstawa dalszego rozwoju relacji miedzyosobowej, swietnie jesli prowadzi do milosci, tak jak w niebie gdzie wiara bedzie juz nie potrzebna.

Z własnego doswaczenia wiem, że wiara tylko wtedy daje radość kiedy się "rozwija", kiedy rośnie. Jeżeli zatrzymamy sie w wierze na jednym poziomie, to ona zastyga, nie jest przyczną radości ale staje sie rutynowa. Zaczyna być odklepywaną zdrowaską, obowiązkiem, który nie przynosi radości.
Wiara zastygła umiera. Aby mieć radość z tej sfery zycia, trzeba mierzyć coraz wyżej. Od powtarzania Aniele boży..., trzeba przechodzić do modlitwy mistycznej, czyli do modlitwy serca, a nie ust.
Na temat radości z wiary i własnego rozwoju polecam św. Jana od Krzyża (może troche cieżkie, ale świetne i dużo daje).

a czy ufać bezgranicznie

Dzięki darowi wiary zostalam zbawiona.
Ufam Mu bezgranicznie.
W smierci,w chorobie, w radości, w bólu, w nadziei...

dokładnie tak myślę,pozdrawaim Ciebie (mam w Ciechanowie rodzinkę)

Wiara - jeśli jest prawdziwa i silna to nie potrzebuje aprobaty ze strony innych. Jest radością sama w sobie i przynosi wiele satysfakcji przez to że po prostu jest. Niestety znam ludzi dla których wiara jest przykrywką do tego żeby komentować i oceniać zachowanie innych ludzi.

Wydaje mi sie że jeśli ktoś szczerze wierzy i najważniejszy dla niego jest Bóg to nie eksponuje swojej wiary ale jest wierzący w swej skromności, w domowym zaciszu, czyni dobrze nie dlatego żeby szukać poklasku a jedynie dlatego bo taka jest jego natura, ma to dla niego ogromny sens.