Mam takie pytanie:
Jeżeli Bóg zsyła na kogoś powołanie powiedzmy, że do kapłaństwa i to właśnie tam pragnąłby widzieć człowieka. I jeżeli człowiek nie zostanie duchownym ale będzie żył w sposób świecki to Bóg mu przestanie pomagać w jego życiu, bo chciał go widzieć gdzie indziej?? Czy nie będzie wtedy opiekował się tym cżłowiekiem?

Pan Bóg chce byśmy byli szczęśliwi. Nie będzie więc wymagał od nas spełniania Jego planów, które będą dla nas ciężarem. Powołanie ma być radością. A nasze dobre pragnienia są też Jego pragnieniami. Dlaczego miałby się im sprzeciwiać, skoro są dobre?

Pozostaje tylko kwestia właściwego rozeznania. A także czy dany człowiek ma ową pewność co do posiadania powołania kapłańskiego, a mimo wszystko się temu sprzeciwia, bo np. się boi, życie w małżeństwie wydaje mu się prostsze itp.
Jeśli Pan Bóg chce mieć kogoś tylko i wyłącznie dla siebie, to będzie go miał, prędzej czy później. Czasem potrzeba więcej czasu, by zgodzić się na własne pragnienia skrywane głęboko w sercu.

Nie możesz twierdzić, że w jakimkolwiek przypadku Pan Bóg nie będzie pomagał człowiekowi. No, chyba że tę pomoc odrzuci sam człowiek...

Oj, to szeroki temat.

Pozdrawiam

To nie jest tak, że Bóg ma dla nas jedną ścieżkę, która jest prosta i oczywista - np. chłopak czuje powołanie, idzie do seminarium, w trakcie rezygnuje z tej drogi, i Bóg się wtedy odwraca, bo on nie postąpił tak, jak Bóg chce.

Nie zawsze za pierwszym razem człowiek odkrywa swoje powołanie. Powołania czasami długo się szuka, odnajdując je może i w wieku kilkudziesięciu lat.

Bóg daje człowiekowi znaki - człowiek ma wolny wybór. Robi to, co zrobi. A Bóg czuwa nad nami.