Kilka dni temu głośno było o wyroku łódzkiego sądu, który skazał ojca na 25 lat więzienia za usiłowanie zabójstwa swojego trzymiesięcznego syna (!!)..

http://wiadomosci.onet.pl/1325491,11,item.html

"Chłopczyk doznał nieodwracalnego zaniku mózgu; nie słyszy, nie widzi, nie reaguje na dotyk. Do końca życia będzie wymagał opieki."

Wg mnie eutanazja jest zła, nie możemy decydować o życiu ludzi. ALE.. co myśleć w takiej sytuacji?? Dziecko ma 3 miesiące, nie będzie widziało, ani słyszało, ani nawet czuło, a zatem nie będzie możliwa z nim jakakolwiek komunikacja. Dziecko, które nie patrzy, nie slyszy i nie dotyka nie rozwija się.. Nie mogę sobie tego wyobrazić:(. Co o tym wszystkim myślicie??

Ja bym nie wyrokowała, tojhs... Zupełnie poważnie. Tyle, że to dziecko potrzebuje domu. Prawdziwego domu i bardzo troskliwej opieki. I rehabilitacji, reabilitacji, rehabilitacji...

Ja nie chcę wyrokować:(.. ale jeśli nie to dziecko, to na pewno jest jakieś inne:( i to jest bardzo smutne.. Jak można tak skrzywdzić własne dziecko:(..

Zawsze zyciu nalezy mowic "Tak", nawet jak laczy sie to z naszym cierpieniem i ofiara.


http://www.naszdziennik.pl/index.php?ty ... d=ro33.txt

Ja chciałbym móc liczyć na pomoc w " odejściu " jeśli moje życie stanie się nie do zniesienia [ tak samo jak w realizacji każdej innej swojej decyzji ].

A może zdarzy się cud, i to dziecko pod wpływem rehabilitacji, miłości innych ludzi, modlitwie zacznie żyć w miarę normalnie? Przecież wiara może wszystko;)

A jaki kryterium oceny przyjąc aby uznać czy jest ono jeszcze "do zniesienia' czy juz więcej nie wytrzymasz?? no i kto to miałby ci "pomóc"?? lekarz??, pielegniarka?? ktoś z rodziny?? przyjaciel??

przepraszam za sarkazm ale pracuję od 7 lat w hospicjum i wiem z autopsji że wcale nie jest to takie proste KOncząc studia, składając przysięge Hipokratesa przysiegałam "bronić życia zgodnie z całą swoja wiedzą i siłą" dlatego uważam że eutanazja to rzecz którą szanujacy się medyk powinien się brzydzić

DR ŚMIERĆ - lekarz który sam był entuzjasta tego zabiegu w momencie gdy mógłby "ulżyc" swojej chorej na chorobe nowotworową matce - stwietrdził "alezto przeciez moja matka" - mimo to że często taki człowiek byłby dla mnie zupełnie obca osoba nie chciałabym być sprawcą śmierci czyjejś matki czy ojca

Jagoda !


Jedynym akceptowalnym kryterium jest moja wola [ obym był w stanie ją wyartykułować ].


Ktokolwiek miał by to być , był by dobrym człowiekiem wspierającym mnie w realizacji moich planów [ sądze że mógłbym go nazwać , niezależnie od pełnionej funkcji , przyjacielem ].



Niewątpliwie dla każdego porządnego człowieka jest to zawsze trudna decyzja.
Decyzja taka w odniesieniu do bliskiej osoby była by jeszcze trudniejsza , bo oparta na przeciwstawnych emocjach a nie rozumie.
Tak czy inaczej była by to smutna sprawa.
Kwestia dotyczy jedynie tego które rozwiązanie jest smutniejsze.

Ten artykul wg mnie z eutanazja nie ma wiele wspolnego, ale skoro dyskusja sie rozkrecila to czemu nie.



Widzisz, nie wszyscy sa zdolni do takiego poswiecenia, aby zrobic cos dla kogos co jest jednoczesnie przykre dla nas. I sie temu nie dziwie, tym bardziej, ze takowy ktos bylby narazony na prymitywne ataki ze strony pseudoobroncow zycia w stylu: 'morderca, faszysta, kat itp.'. Ale jak ktos da rade, to czemu zabraniac?

To trudna sprawa, ale jestem w stanie zrozumieć człowieka który nie chce już żyć.





pozdrawiam,
michał

Także potrafię a przynajmniej staram się zrozumieć takiego człowieka ale nie na tyle aby przyczyniac sie do czyjejkolwiek śmierci.

Czy ktoś z Was kiedykolwiek miał sytuację gdy jest prawie pewny że przez niego ktos zmarł, że nie wziął wszystkich czynników pod uwagę i źle wyliczył dawke morfiny i ten człowiek zmarł- być może szczęsliwy że nie cierpi ale jednak przyczynilo sie to do jego śmierci?? czy wiecie jak czuje się taki człowiek któremu nie daje to spać w nocy. Czy towarzyszyliście śmierci kiedyś?? Jeżeli nie - to prosze nie piszcie że jest to poświęcenie bo dla mnie to egoizm. Dla mnie poświecenie to zupełnie co innego i wcale nie chodzi o to czy jest to dla mnie przykre czy nie. Chodzi mi raczej o pewne zasady moralne w życiu

Na szczescie nie wszyscy bardziej cenia sobie jakies ideologie, niz dobro innego czlowieka. Moge miec tylko nadzieje, ze zwykla zyczliwosc zwyciezy.

Moralnosc, etyka a ideologia to calkiem rozne pojecia.

O ile wiem dla 100% wierzacego moralnosc i etyka wynika wlasnie z ideologi, ktora wyznaje.

[quote="-olfik Na szczescie nie wszyscy bardziej cenia sobie jakies ideologie, niz dobro innego czlowieka. Moge miec tylko nadzieje, ze zwykla zyczliwosc zwyciezy.[/quote]

Dobro??
jak mozna dobrem nazywać zabicie lub pomoc w samobójstwie??
Zyczliwośc to pomoc tej osobie w przejściu przez ten trudny okres a nie zabicie jej