Kazdy kto zyje w Polsce predzej czy pozniej otrzyma propozycje by wziasc udzial w jakims religijnym rytuale. Problem wtedy gdy jest sie ateista. Na przyklad, co zrobic, gdy ktos zaprosi na slub koscielny? Albo co robic na pogrzebie? Co zrobic, jezeli idzie sie z partnerka/partnerem na slub kogos z jej wierzacej rodziny?

Mysle ze nalezy sprawe traktowac jak wyjazd do egiptu. Tzn. dowiadujesz sie co robia ci ludzie i nie chcac sprawic im przykrosci starasz sie nie za bardzo odstawac. Ja swoj udzial w liturgii oraniczam do ogladania obrazow i architektury oraz analizy srodkow jezykowych jakimi posluguje sie ksiadz. Kiedy wierni wstaja wstaje, a kiedy siadaja siadam. Nie klekam i nie chodze do komunii. Na tace tez nie daje, ani nie chodze calowac krzyza. Mysle ze to taki dobry kompromis, ktory nie obraza wierzacych, a i mnie do niczego nie zmusza.

Myslicie ze to wystarczy? Czy moze powinienem tez klekac? Albo tylko siedziec? Czy moze wogole nie wchodzic do kosciola?

Pytanie kieruje nie tylko do ateistow. Interesuje mnie tez zdanie osob wierzacych na temat ateistow w ich kosciolach.

Problem Nie nazywałbym tego tak.

Propozycja - ok. Propozycję można zawsze odrzucić.

Ja problemu nie widzę.

I co? Nie pójdziesz na pogrzeb przyjaciółki? A jak mama-katoliczka umrze to co, też nie iść na Mszę przed pogrzebem?

Sowizdrzałek, myślę że prawidłowo postępujesz.
Chodzisz, przez wzgląd na bliskich, aby nie sprawiać im przykrości.
Przez to ludzie wiedzą, że masz szacunek do nich.
Ale tym samym prezentujesz swoją odmienność i zdrowe myślenie, nie klękając i nie odprawiając dziwnych rytuałów.
Pokazujesz, innym zdrowy punkt myślenia i sugerujesz im ich prymitywność.
Czyli dobrze łączysz jedno z drugim, Szanujesz tych ludzi, ale i dajesz im dobry przykład.

Niby jak ?

Myślę, że jest ok. Moim zdaniem niewierzący może uczestniczyć we wszystkich nabożeństwach z wyjątkiem Liturgii Wiernych (w NOM od Modlitwy Powszechnej w LJC po odprawieniu katechumenów). A jeśli chodzi o uniknięcie pewnych gestów, to jeśli nie zaburzasz przez to przebiegu nabożeństwa - jest ok.

Hmmm jak się zachować?
Ano normalnie i kulturalnie. Ostatnio w kościele bylem 3 lata temu przyo kazji komuni brata ciotecznego. Stałem, patrzyłem się i robiłem zdjęcia i na tym moja rola się kończyła Ani nie klękałem, ani nie odmawiałem modłów. Bylem tzw biernym uczestnikiem. Pamiętam jakaś kobieta w średnim wieku która stała obok mnie zwróciła mi uwagę że nie klękam jak wszyscy klękają i żebym nie robił zdjęć, ale ja sie nie przejmuje takimi ludźmi i ją zignorowałem Pozatym było ok.[/url]

Taaak? Czyli wierzący są chorzy na umyśle, prymitywni i postępują źle. Tak wynika z tego co napisałeś.

Kropka no cóż... akcja powoduje reakcje... Wierzący też nie mają zbyt dobrego mniemania o ateistach. I tak koło nienawiści, pogardy i śmiechu politowania się samonapędza.

TYPOWY Aztec:
...(1) poszedłeś do kościoła - jesteś ok, bo szacunek do nich masz - ty ateista
...(2) ale równocześnie SUGERUJESZ im ich PRYMITYWNOSC

Pytam, po co on tam szedł w wypadku takiego zestaswienia motywacji Aztec'a ?

Synek

No dobra,
patrzyłem trochę z punktu widzenia ateisty.
Może nie prymitywność ale inność, to, że wierzą w jakieś duchy, aniołów, czary, cuda i dziwy, w to w co zdrowy ateista nie wierzy.
Czyli ateista daje tym samym przykład, że są ludzie którzy nie wierzą w takie baśnie. Pobudza w ten sposób wierzących do myślenia.

Wierzący zastanowi się: " jak to możliwe że on nie wierzy w boga ?" zacznie myśleć doszukiwać się przyczyn, sensu tego stanu rzeczy.
Pomyśli "jak to się dzieje, że ten niewierny ateista stoi tutaj zdrowy, a pielgrzymi, którzy jechali na wycieczkę do częstochowy mieli wypadek autokarem i wylądowali w szpitalu. ? "
Wierni zaczną główkować i spekulować. Przez co na pewno pozytywnie wpłynie na wierzących i na ich światopogląd

Mam pytanie,
powyżej opisałeś, jak ty byłeś w kosciele...
jak mam sobie określić twoje i tej kobiety zachowanie???
dla pomocy:
a/ ona wścibska, bo zwraca mi uwage?
b/ ty >ignoruję< i jest ok?
c/ może jeszcze inaczej...

Synek

Żył pewien człowiek bogaty, który ubierał się w purpurę i bisior i dzień w dzień ucztował wystawnie. U bramy jego pałacu leżał żebrak pokryty wrzodami, imieniem Łazarz. Pragnął on nasycić się odpadkami ze stołu bogacza. A także psy przychodziły i lizaly jego wrzody.

Umarł żebrak i aniołowie zaniesli go na łono Abrahama. Umarl także bogacz i został on pogrzebany. Gdy cierpiąc męki w Otchłani podniósł oczy, ujrzał z daleka Abrahama i Łazarza na jego łonie. I zawołał: Ojcze Abrahamie, ulituj się nade mną i przyślij Łazarza, aby koniec swego palca umoczyl w wodzie i ochłodzil mój język, bo strasznie cierpie w tym plomieniu.

Lecz Abraham odrzekl: " Wspomnij synu, że za życia otrzymaleś swoje dobra, a Łazarz w podobny sposob niedolę, teraz on doznaje tu pociechy, a ty cierpisz.
Łk 16, 19-26

No to biedny będę w tym piekle
Szkoda, że wszystkie biedne murzynki w afryce, które nie wiedzą o Jezusie też będą się smażyć...
Czyli sprawdza się powiedzonko, "prędzej wielbłąd przejdzie przez ucho igielne niż bogaty (ew, ateista) wejdzie do królestwa niebieskiego".

Duchowni ostatnio przerobili tłumaczenie tego cytatu. Twierdzą, że ucho igielne, to nie porównanie do igły tylko bardzo wąskie przejście w świątyni salomona, czy gdzieś indziej w jerozolimie, i to nie znaczy, że oni książa nie wejdą do królestwa, tak więc bogactwo jest dobre . Jedno wyznanie a różne praktyki: - mówię o kapłanach i ojcach, mnichach. Jedni żyją w ubustwie drudzy w przepychu, Nie mogą obie wersje być prawdziwe
To tak trochę zszedłem z tematu.

Owszem ta przypowieść tłumaczy cierpienie i śmierć niewinnych ludzi,
ale ci którzy nie cierpią mogli by powiedizeć "to co ? my do nieba nie pójdziemy ?". A i owszem pojawia się znowuż przypowieść o synu marnotrawnym. Gdzie wyjaśnia się, że każdy pójdzie do nieba

Ja na nieszczęście nie spodziewam się tym, że pójdę do nieba, bo nie wierzę, że coś takiego jest.
Obaw o pójście do piekła również nie mam, bo nie wierzę że ono istnieje.
A czyściec to wymyślono nie tak dawno więc szkoda nim sobie głowę zawracać

Zachowuje sie w podobny sposob. Staram sie nie sprawiac sobie dyskomfortu a jednoczesnie nie obrazic znajdujacych sie wokol mnie ludzi. Klekam za to jesli sprawa jest powazna i smutna - np. pogrzeb. Nie mam ochoty na ostentacyjne pokazywanie, ze "ja tutaj nie pasuje" jesli wiekszosc wokol mnie po prostu cierpi.

Mysle, ze kazdy powinien indywidualnie ocenic jakie sa jego limity i granice w zachowaniu na roznych obrzadkach religijnych.