Czytam z ciekawością, bo nie odważyłam się pójść. Co do wizji Anny Katarzyny Emmerich znalazłam tylko, że nie brano ich pod uwagę w jej pr. beatyfikacyjnym.

Popieram Cię, Jerzy_67.

Za dużo w filmie bezsensownej przemocy, zwłaszcza scena biczowania jest skonstruowana jako zabawa psychopatów: zdzieranie skóry z Jezusa. Nie podoba mi się to. Ciekaw jestem tylko, czy jeśli biczowanie byłoby pokazane normalnie, to film byłby równie interesujący dla widzów.

Wczasach tamtych, jak też wcześniej i później systemy i sposoby torturowania były bardzo rozwijane i doskonalone. To co spotkało Jezusa nie było ani zaskakujące, ani szokujące dla ówczesnych. Oni mieli z tym do czynienia dość często. Co gorsza jeszcze kilkanaście wieków później torturowanie i zabijanie ludzi w mękach było doskonała rozrywką dla gawiedzi.
Sceny w filmie u nikogo już nie wzbudzają emocji. No poza osobami, które "wierzą" emocjonalnie.
W 1962 roku miała miejsce polska premiera filmu Kurosawy Harakiri. Ściągnijcie sobie ten film i zobaczcie. A w tedy na salach kinowych dochodziło do omdleń, zasłabnięć. Tak szokujące to było. A przecież w tamtym czasie ludzie mieli jeszcze w pamięci tortury, którym poddawani byli ludzie przez Niemców i Rosjan w okupowanej Polsce.
Jezus nie cierpiał bardziej od wielu innych skazańców. Są tortury znacznie gorsze i straszniejsze. Poza tym, sam cierpienie Chrystusa nie jest tym czymś najważniejszym, o czym powinniśmy pamiętać i mieć tego świadomość. To tylko epizod. O wiele ważniejsza jest Nauka, która przekazał swoim postepowaniem i nauczaniem, oraz zmartwychwstanie.

W ten sposob imputujesz widzom, którzy film dobrze przyjęli, że oglądali go wyłącznie ze względu na sceny okrucieństwa, a być może nawet ze względu na fascynację takimi scenami.
A tak nie jest. Dla mnie wzruszające jest np. jedno z końcowych ujęć z lotu ptaka, gdy Jezus oddaje ostatnie tchnienie i na ziemię spada łza, nie będę dokładnie jej spojlerować, bo mareta jeszcze filmu nie widziała, a być może obejrzy. Film pięknie pokazuje miłość Matki do Syna, inaczej niż inne produkcje - rozdarcie wewnętrzne Judasza, rozdarcie nomen omen zasłony w świątyni itd.

Oglądali go także ze względu na sceny okrucieństwa, ale nie wyłącznie.

O filmie było głośno już przed premierą, swoje zrobiło samo nazwisko reżysera, a pierwsze recenzje mówiące o brutalności tylko zachęciły szerszą publikę, śmiem twierdzić, że nawet niezbyt religijną do pójścia do kina. Nakręciła się spirala reklamowa i dlatego film sie tak dobrze sprzedał. A dlaczego uważam, że brutalność w tym filmie, którą można obdzielić niejeden horror była bezsensowna? Ludzka fizjologia jest bezwzględna, po takim katowaniu jak przy tym kołku z dybami, każdy człowiek by wyzionął ducha po 5 minutach. Ta pierwsza część biczowania była w miarę realistyczna, to mogło się wydarzyć, mimo że i tak byłoby trudne do udźwignięcia dla człowieka. Ludzie mogliby się wzruszyć i współczuć Jezusowi, wymiar religijny filmu byłby zachowany, a tak wyszło zwykłe gore, na którym chciano zarobić bo motyw religijny jest chwytliwy i przyciągnie ludzi do kina.

Anna Katarzyna Emmerich - to ona "reżyserowała" film "Pasja"...
Tak słyszałem, że Gibson się wzorował na jej prywatnych objawieniach, a teraz z tej strony - https://pl.wikipedia.org/wiki/Anna_Katarzyna_Emmerich - jest potwierdzenie:
Na podstawie jej wizji amerykański reżyser Mel Gibson nakręcił film Pasja (2004).

Na ww. stronie Wikipedii jest zakładka:
Krytyka
o tej treści:
Wątpliwości części komentatorów budzi zarówno treść jak i autentyczność pism Emmerich. Wyrażane są wątpliwości, czy Clemens Brentano tylko spisał, czy też ubarwił bądź zniekształcił treść objawień. Z tego powodu książka „Żywot i Bolesna Męka Pana Naszego Jezusa Chrystusa” nie została wzięta pod uwagę podczas procesu beatyfikacyjnego siostry Katarzyny.
Część spisanych objawień także jest obiektem krytyki, jak np. interpretacja czarnej skóry jako znamienia Kaina oraz Chama "(...) Zrobił też (Bóg) znak na Kainie, iżby go nikt nie zabił. Potomkowie jego stali się ludźmi barwistymi. Cham także miał dzieci, brunatniejsze od dzieci Sema. Szlachetniejsi ludzie zawsze bielej wyglądali. Ci, którzy mieli na ciele znamię Kaina, mieli też podobne do siebie dzieci, a wskutek szerzącego się zepsucia owo znamię wreszcie na całym rozszerzyło się ciele, wskutek czego ciała ludzkie coraz ciemniejszy przybierały kolor. Nie było jednakowoż na początku zupełnie czarnych ludzi, dopiero zwolna ciało ich barwę przybierało czarną.", a ludzi o jaśniejszej skórze jako „szlachetniejszych".

To jest genialne. Ale niestety także wyjątkowo niepoprawne politycznie. Uważam, że natychmiast należy, po disnejowsku i hollywoodzku zrobić remaki pism Emmerich. Ale też napisać Biblię na nowo. Poprawną politycznie. Jak wiadomo był Kain, Abel i Set. Są oni protoplastami głównych ras ludzkich: białej (europeidalnej, zwaną też kaukaską), żółtej (mongoloidalnej) oraz czarnej (negroidalnej). Ale dalej już schody. Bo przecież żadnej rasie nie można przypisywać niższości, ani skłonności do zła. Tu już fantazja. Np. motywacja Kaina. Można usprawiedliwić jego czyn tym, że w ramach walki z globalnym ociepleniem zapobiegł wydala nie dwutlenku węgla przez Abla. Niestety, i tak wpadłem w pułapkę. Bo której rasie przypisać każdego z nich.
Sprawa się jeszcze komplikuje, gdy weźniemy pod uwagę to, że ras może jest wiecej.
wg. Linneusa jest:
Homo europaeus,
Homo asiaticus,
Homo americanus,
Homo africanus.
Natomiast Birdsell przedstawił 9 ras:
europeidalna,
afrykańska,
azjatycka,
australijska,
malezyjska,
indyjska,
amerykańska,
polinezyjska,
mikronezyjska.
Kanał z tą poprawnością. Chyba, że najpierw wszyscy byli czarni, a potem ci najgorsi się wybielili, jak Jackson.

Wyżej jest cytat tak zrobiony, jakobym to ja napisał o tych rasach... Nie! To są słowa pani Anny Katarzyny Emmerich.

Z całą pewnością określenie, że Gibson nakręcił film "na podstawie" pism bł. A.K. Emmerich jest nadużyciem. Nie sądzicie, że lepiej byłoby najpierw Pasję wg. Emmerich przeczytać, żeby móc coś takiego z mocą twierdzić?
Mel Gibson opierał się na niektórych wizjach Emmerich przy konstruowaniu niektórych scen, np. przekazanie tkanin przez małżonkę Piłata, by kobiety mogły za ich pomocą zebrać wylaną podczas biczowania krew.

Swoją drogą, w kontekście tej wypowiedzi, ciekawostką może być fakt, że Pasja Gibsona została entuzjastycznie przyjęta przez protestantów.
Powstający film ma relacjonować wydarzenia od momentu śmierci, do chwili zmartwychwstania. Zstąpienie do otchłani. Na czym, na jakich pismach, tradycjach, oprze się teraz reżyser? Dobre przyjęcie Pasji w protestanckich społecznościach nie dziwi, M. Gibson bazował na tym, co wspólne w wierze protestantów i katolików. Jednak w przypadku zstąpienia do piekieł będzie musiał (?) wyraźniej sięgnąć do źródeł, pism, objawień powstałych w Kościele katolickim.

Zacytowałem Wikipedię. Nie czytałem Emmerich.

Prawie na pewno wydarzenia w nowej części nie będą pokazane w sposób chronologiczny, być może zobaczymy w niej upadek zbuntowanych aniołów. M. Gibson sugeruje, że aby wyjaśnić widzowi coś pełniej, sięgnie do "różnych okresów czasu". Tym bardziej ciekawe, czym się będzie inspirował, bo u Katarzyny Emmerich wiele na temat zstąpienia do otchłani nie ma, o buncie aniołów także.
Może sięgnie po figury biblijnych wydarzeń i osób u Tolkiena?

Nie... no, są chyba zbyt lakoniczne. Nie mam pomysłu, ale może ktoś coś podsunie.