Ja się ściślej trzymałem oryginalnej melodii

Na Creeping Death zresztą też dobrze reagował. Run To The Hills też mu się podobało.

Śpiewasz synkowi piosenki z wersami o zabijaniu pierworodnych? A co z teoriami ekpertów, co to piszą elaboraty o destruktywnym wpływie wywieranym przez tekst, nieważne w jakim języku i czy leci on np. od tyłu?

Ja tę historię też usłyszałem pierwszy raz jako kilkulatek i popatrz, na jakiego fajnego gościa wyrosłem Więc nie mam jakichś większych obaw

Piosenka o słowach.
https://www.youtube.com/watch?v=PvURORYfofQ

You don't own me
Bardzo przyjemna przeróbka przeboju lat 60-tych. I nawet udało im się nie zarżnąć linii melodycznej.

Kurczę, ciągle się na tą piosenkę (w różnych wersjach) ostatnio natykam...

U mnie trąby (no, po prawdzie saksofony raczej...) jerychońskie: https://www.youtube.com/watch?v=JLvVIIG7Nr0

No to już nie dziwi, że te mury runęły
Jakby to grzeczniej ująć... Jazz jest dla mnie zbyt ambitny i po prostu go nie rozumiem

Jazz jest różny, to akurat jeden z nawiedzonych free-odjazdowców, dla którego przystępność nie była raczej priorytetowa, ale jest też przecież mnóstwo rzeczy bardzo przyjemnych, ot choćby taka kolaboracja Davisa z Cannonballem: https://www.youtube.com/watch?v=pfxosTobxlI

Davis i Armstrong to akurat tacy jazzmani którzy mieli litość dla melodii, więc nawet ja mogę słuchać bez bólu. Melancholijne trochę jak na tę porę roku, ale wieczorową porą będzie w sam raz

Noo, jak kiedy, Davis to w końcu 40 lat grania, w okresie elektrycznym też różności tworzył. Ale fakt, do freejazzu miał stosunek sceptyczny, zbudował nawet teorię spiskową, że biali krytycy kładą nacisk na free po to, żeby od jazzu, jako niezrozumiałego, odwróciła się czarna młodzież i tzw. zwykły człowiek.

Trzeba przyznać, że całkiem skutecznie się to udało. Jeszcze w połowie ubiegłego wieku jazz był zaliczany przez krytyków do.. muzyki pop - powstawały leksykony muzyki popularnej, w których Ellington czy Parker byli omawiani obok Beatlesów i Stonesów.

Skoro już jesteśmy przy jazzie i trąbach jerychońskich... John Zorn i pan Yamatsuka Eye nigdy nie słyszeli o czymś takim jak przystępność muzyki.

Naked City

Uwaga: Tylko dla koneserów!

No, tu już historia dzieje się w połowie drogi między jazzem a grindcorem, więc musi być grubo...

Mówiłam z przekąsem.

Dla uspokojenia...
https://www.youtube.com/watch?v=1SiylvmFI_8