Włączone światła, czarny ekran, wszyscy siedzą w milczeniu. Jedni ukradkiem ocierają łzy, inni dają upust emocjom. Seans zakończony!
Nagle słysze za sobą głos: " Ten seans dopiero się zaczyna".
Teraz wszystko zależy ode mnie, sama podejme decyzję czy będe dobrym czy złym łotrem...

Jeśli mnie nie rozumiesz,to pytaj,a nie wymyślaj,
co ja mogę myśleć w środku...

Oglądając wiadomości widać,jak telewizja zakochana jest
w LIBERAŁACH i SOCJALDEMOKRATACH...
Dlaczego nie dopuszczą do głosu w nich tych,
którzy walczą o Prawdę?

Nawet wypowiedzi Papieża mapipuluje się,by były wygodne,
dla np.wejścia do Unii Europejskiej.

Chicago, 12 marca 2004 r.

Ks. Prof. John T. Pawlikowski,
Wydział Etyki Społecznej
Catholic Theological Union
Chicago, Illinois
Księże Profesorze!

Dotarł do nas tekst wywiadu rozpowszechnianego w internecie oraz w polskiej prasie, w którym (jak głosi tytuł i zawarte w finale zdania) Ksiądz Profesor "przeprasza za Gibsona". Przytoczę ten wywód w całości:
"Po pokazie 'Pasji' w Chicago zorganizowanym przez moją uczelnię, Catholic Theological Union, Synod Luterański i American Jewish Committee, a także kilkanaście innych kościołów i synagog, uścisnąłem dłoń mego długoletniego przyjaciela, rabina ocalałego z Holocaustu, lidera dialogu żydowsko-chrześcijańskiego, i powiedziałem mu, że przepraszam go za ten renesans oczerniania Żydów, w jakim musiał uczestniczyć. Jestem gotów przeprosić za Gibsona każdego Żyda. To się należy z racji każdej z moich ról, jakie pan wymienił, a także zwyczajnie - po ludzku. Wydaje się jednak, że słowo należy się także wiernym naszego Kościoła. Powinni je wypowiedzieć jego liderzy, biskupi. Ci, którzy nie podnoszą takiego słowa przeciwko tej strasznej prezentacji Żydów, zawodzą nas".
Nie po raz pierwszy zdarza się, że publiczne wystąpienia Księdza Profesora budzą w nas zdumienie, zażenowanie i całkowitą niezgodę. Mogę się jedynie cieszyć, że wspomniany wywiad przedstawia Księdza jako "przewodniczącego Międzynarodowej Rady Chrześcijan i Żydów", nie zaś, jak bywało wcześniej, jako członka i lidera Krajowej Rady Amerykanów Polskiego Pochodzenia i Amerykańskich Żydów (The National Polish American - Jewish American Council). Stanowisko Amerykanów polskiego pochodzenia jest bowiem w przypadku wybitnego dzieła Mela Gibsona "Pasja" dokładnie odwrotne od prywatnej opinii Księdza Profesora i byłoby na przyszłość lepiej, gdyby raczej tak, jako opinię własną, li tylko indywidualną i osobistą, Ksiądz Profesor w wywiadach ją przedstawiał.
Stanowisko Amerykanów polskiego pochodzenia w tej mierze, tak jak i w wielu innych zasadniczych kwestiach, reprezentuje od 60 lat Kongres Polonii Amerykańskiej, krajowa federacja polityczna, skupiająca przedstawicieli ponad 300 organizacji polonijnych i stowarzyszeń, nie zaś Międzynarodowa Rada Chrześcijan i Żydów, z której dawno już ustąpili ostatni reprezentanci Polonii, nie zgadzając się z jej agendą. Nie ulega kwestii, że ocena filmu Mela Gibsona "Pasja", jako wyjątkowego wydarzenia artystycznego i religijnego, nadzwyczaj doniosłego dla określenia się na nowo współczesnych chrześcijan i katolików, także wobec dialogu, w którym Ksiądz Profesor ugruntował na przestrzeni lat swoją reputację, znajdzie niebawem odbicie w rezolucji nadchodzącej Rady Dyrektorów. Tym razem chciałbym zwrócić jedynie uwagę, że z ocen i publikacji w naszej prasie polonijnej, z głosów naszych działaczy i polskich środowisk wynika diametralnie różny odbiór i interpretacja wspomnianego filmu. Jest on dla naszych ludzi doniosłym dziełem religijnym, afirmującym ostateczną ofiarę Zbawiciela, Jezusa Chrystusa, dla całej ludzkości, dokonaniem na miarę współczesnych oczekiwań i naszej wiary.
Nawoływania do "liderów naszego Kościoła, biskupów", aby śladem Księdza Profesora dołączyli do prowadzonej przez niego indywidualnie inicjatywy "przepraszania każdego Żyda za ten renesans oczerniania Żydów", są niewczesne i pozbawione tytułu. Pozostawiając Księdzu Profesorowi prawo kontynuowania podjętej przez niego misji z własnej woli i indywidualnych motywacji, pozwolę sobie tylko nie zgodzić się zasadniczo z oceną filmu Mela Gibsona i jego interpretacją, jako wypowiedzi "antysemickiej". Opieram się tym razem nie tylko na własnym odczuciu i doświadczeniu. Utwierdzają mnie w tym stanowisku głosy prawdziwych autorytetów w wierze i biblijnej wiedzy, jak choćby Księdza Profesora Waldemara Chrostowskiego, bardzo wybitnego znawcy dialogu polsko-żydowskiego, któremu poświęcił on szereg książek. Napisał on ostatnio: "Film ('Pasja') nie ma nic wspólnego z antysemityzmem, ani jakąkolwiek formą antyżydowskości. (...) Żydzi są nie tylko prześladowcami, ale i tymi, którzy okazują Jezusowi współczucie. Najważniejsze zaś jest to, że Żydem jest również Jezus. Potwierdza to zatem prawdę, że kto spotyka Jezusa, spotyka judaizm. A że byli Żydzi, którzy obrócili się przeciwko Jezusowi - tego nie wolno przemilczać ani bagatelizować".
Apeluję zatem raz jeszcze do Księdza Profesora, aby podejmując własne działania czy głosząc swoje poglądy, nie prezentował ich publicznie jako opinii ani akcji Amerykanów polskiego pochodzenia. Dzielą nas w tej mierze całkowicie odrębne motywacje tak słów, jak i czynów - a społeczność polska w Ameryce może to tylko na każdym kroku, i w każdym środowisku dobitnie zademonstrować. Pozostańmy przy swoich rolach, teraz i na przyszłość. Z Panem Bogiem!
Edward J. Moskal,
prezes Związku Narodowego Polskiego i Kongresu Polonii Amerykańskiej



"Pasja" nagrodzona!



Film Mela Gibsona "Pasja" otrzymał tegoroczną nagrodę "Imago Dei" (Obraz Boga), ustanowioną przez amerykańską archidiecezję Denver. Odebrali ją odtwórca głównej roli - Jim Caviezel i producent dzieła - Steve McEveety. Nagroda przyznawana jest co roku tym, którzy w swej działalności dają świadectwo "obrazu Boga". Miejscowy metropolita ks. abp Charles Chaput ujawnił, że oglądał obraz Gibsona już cztery razy i za każdym razem głęboko poruszała go bijąca z niego głębia.
Archidiecezja postanowiła w tym roku wyróżnić w ten sposób cały zespół "Pasji" za "dotarcie tego filmu do tych wszystkich, którzy już go widzieli i do milionów tych, którzy go zobaczą, aby spotkać się z Osobą i przesłaniem Jezusa Chrystusa". Wręczenie nagrody nastąpiło w hotelu Hyatt Regency w Denver podczas kolacji dobroczynnej, z której dochód przeznaczono na dwa seminaria wyższe w tym mieście: "Redemptoris Mater" i seminarium św. Jana Vianneya. Rektor archidiecezjalnego domu rekolekcyjnego ks. Michael Glenn powiedział w czasie ceremonii, że "przedstawienie Pana Jezusa jest prawie niemożliwe, a jednak ten film to uczynił".
Miejscowy metropolita ks. abp Charles Chaput, który, jak wyznał, oglądał "Pasję" już cztery razy, stwierdził, że jest to nie tylko wielki film religijny i niezwykle piękny obraz z każdego punktu widzenia. Jest on jednocześnie także czymś więcej. - Tym, co czyni z "Pasji" najlepszy obraz, jaki kiedykolwiek widziałem, jest to, że zbiera w sobie najbardziej intymne namiętności serca ludzkiego i czyni z nich ofiarę prawdziwego człowieka, który rzeczywiście żył, umarł i zmartwychwstał dla nas, ponieważ naprawdę nas umiłował - powiedział ksiądz arcybiskup.
Odnosząc się do niektórych zarzutów pod adresem filmu, zwłaszcza o jego rzekomym antysemityzmie, zwrócił uwagę, że "Pasja" nie jest filmem o Sanhedrynie, ale "mówi o człowieku, który umarł, aby pokonać grzech nienawiści". - Niektórzy krytykują go za pokazywanie przemocy, która tam rzeczywiście jest. Ale nie jest to film o przemocy, lecz mówi o miłości, którą pragnie wesprzeć - wyjaśnił ks. abp Chaput.
Odbierając nagrodę, Jim Caviezel mówił m.in. o swych początkowych niepokojach, gdy postanowił zagrać Chrystusa, i to w filmie kręconym w językach aramejskim i hebrajskim, oraz o trudnościach, zwłaszcza bólu fizycznym w czasie realizacji. Aktor podkreślił, że podczas kręcenia filmu Bóg dał mu siłę, po czym dodał, że tajemnica powodzenia tego dzieła kryje się w częstym odmawianiu Różańca, spowiadaniu się i przyjmowaniu Komunii Świętej w czasie pracy nad nim. - Bóg wzywa nas, abyśmy byli świętymi - stwierdził mówca. Na zakończenie poprosił seminarzystów, aby "przezwyciężali pokusy bycia 'lekkimi' i ustępowania wobec wygodnego życia", apelując zarazem do nich, aby stawali się świętymi kapłanami, którzy "poprowadzą świeckich do świętości".
Steve McEveety zaznaczył, że w pierwszych dniach po pojawieniu się krytyki dzieła arcybiskup Denver "jako jedyny popierał nas od początku". Dziękując za to wsparcie jemu i jego kanclerzowi ks. Francisowi Maierowi, producent filmu dodał z uśmiechem, że w ten sposób "archidiecezja Denver stała się 'świętym patronem' 'Pasji Chrystusa'".
SJ, KAI



Wtorek, 16 marca 2004, Nr 64 (1863) NASZ DZIENNIK

Nie odpowiedziałeś mi jeszcze kiedyś na pytanie:

dlaczego szatan panicznie boi się wstawiennictwa
Maryji w egzorcyzmach?

Marek - wtedy gdy zastanawia się co to jest prawda? I pyta o to żonę, która go całuje w czółko? Przecież prawie współczucie budzi :-/

Odtwórca Jezusa u Ojca Świętego

Ojciec Święty Jan Paweł II w poniedziałek przyjął na audiencji Jima Caviezela, odtwórcę roli Jezusa w filmie "Pasja" Mela Gibsona. Aktor wziął udział w spotkaniu wraz ze swoją żoną oraz jej rodzicami. Jak poinformował o. Ciro Benedettini z Biura Prasowego Stolicy Apostolskiej, Ojciec Święty krótko porozmawiał z aktorem, a następnie go pobłogosławił.
Warto przypomnieć, że spotkanie Ojca Świętego z odtwórcą roli Chrystusa w filmie "Pasja" odbyło się w czasie, gdy prowadzona jest intensywna nagonka na film i reżysera. Ten piękny, głęboko chrześcijański i ewangeliczny obraz niektórzy zdążyli już okrzyknąć m.in. "antysemickim" i przykleić mu etykietkę "kontrowersyjny". Dlatego fakt, iż Ojciec Święty przyjął J. Caviezela na audiencji, trzeba w tym kontekście uznać za symboliczny.
Pokazy filmu w Europie zaczęły się od Polski i Grecji. W niektórych krajach do premiery "Pasji" jest wciąż daleko. W naszych kinach obejrzało ją już ponad milion widzów i - jak należy sądzić - w niedługim czasie obraz Gibsona pobije rekordy oglądalności. Najważniejsze jest jednak to, na ile przemieni serca widzów.
Piotr Mazur, PAP



Ocenzurowana "Pasja"

Nauczyciele gimnazjów z Wieruszowa, kilkutysięcznego miasteczka w województwie łódzkim, nie mogą organizować klasowych wyjść na film "Pasja". Powód? Urzędnicy z miejscowego magistratu uznali, iż "film jest kontrowersyjny i pełen scen przemocy", choć nawet go nie oglądali.

Zorganizowanie wspólnego wyjścia do kina zaproponowali rodzice kilkorga uczniów. - Zasugerowaliśmy dyrektorom szkół, że młodzież gimnazjalna nie może oglądać "Pasji" - poinformował nas Waldemar Urbaniak, naczelnik wydziału oświaty UM w Wieruszowie. Dlaczego? Jak twierdzi pan naczelnik, film jest pełen "brutalnych scen i wiele jest na jego temat kontrowersyjnych opinii". Na pytanie, czy oglądał "Pasję", odpowiada krótko: "Nie".
Oburzeni tym faktem są księża z wieruszowskich parafii i rodzice dzieci. - To oddana realistycznie męka Chrystusa, w "Pasji" reżyser pokazał sprawę grzechu - twierdzi ks. Roman Falkin, proboszcz parafii Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny. Na zarzuty urzędników magistratu, iż młodzież nie jest przygotowana do oglądania tego filmu, odpowiada: A Gorzkie Żale? Lekcje katechezy? - to jest przygotowanie młodego człowieka do właściwego odbioru filmu. Podobnego zdania jest głoszący rekolekcje w parafii ks. prof. Stanisław Mieszała. - Dlaczego to, co piękne, katolickie, zawsze musi wzbudzać tyle kontrowersji? - pyta. - Młodzież z każdej strony jest demoralizowana przez media, szczególnie telewizję - dodaje. Nikt nie bierze pod uwagę tego, że podawanie w programach informacyjnych wiadomości niosących dużą dawkę brutalizmu szkodzi młodym ludziom. - Na film nie można patrzeć przez pryzmat krwi, ale przez wielką miłość, jaka płynie z krzyża - wyjaśnia ks. prof. Mieszała.
O decyzji władz próbowaliśmy rozmawiać z dyrektorami i nauczycielami obydwu miejskich gimnazjów. Jednak ci milczą. - Niech wypowiada się na ten temat organ założycielski, gmina - usłyszeliśmy w odpowiedzi na nasze pytania.
Anna Skopinska, Łódź


Widziałem "Pasję"...


Wypowiedzi widzów filmu Mela GibsonaFranco: Widziałem "Pasję" wczoraj. Nic nie jestem w stanie powiedzieć, trzeba obejrzeć samemu i przeżyć.
Nie mogę się pozbyć jedynie myśli, że ta bezosobowa ręka z młotem, która wbija gwóźdź, jest między innymi moja.
Film powinien być wyświetlany w kościołach, a nie multikinach, żeby konfesjonał był blisko...

Obserwator: Ja w trakcie drugiej części biczowania (z haczykami) przypomniałem sobie chyba wszystkie swoje grzechy ciężkie. Po zapaleniu świateł w kinie aż trudno patrzeć ludziom w oczy, ja spuszczałem wzrok.
Od wczoraj wieczór zastanawiam się nad każdym przekleństwem i naprawdę z wielu rezygnuję.

Maciek: Dziękuję Bogu, że na początku Wielkiego Postu mogłem przeżyć W KINIE Misterium Męki Pańskiej.
Ten film przekonuje mnie, że zawód, jaki wykonuję - zawód producenta filmowego - może łączyć się z prawdziwym dobrem, a nie jedynie mniej czy bardziej oryginalnym rozwijaniem narcyzmu.
I że film może być WIELKĄ SZTUKĄ.

Kłapacz: To ciekawy efekt uboczny oddziaływania tego filmu na mnie - absolutna niechęć do przekonywania kogokolwiek o uniwersalnej słuszności moich intymnych przeżyć. Mam poczucie zjednoczenia z przedstawioną historią i przestały mnie interesować głosy dobiegające z zewnątrz. W krytyce, szczególnie tej zjadliwej, zacząłem raczej dostrzegać przejawy frustracji, że komuś się to nie udało.

Feministka: Film ma też wymiar symboliczny. To nie tylko wątek szatana z dzieckiem, to także łza spadająca z Niebios i wstrząsająca ziemią...
Wymiar mistyczny, duchowy tego filmu to przede wszystkim fakt, że skłania do modlitwy i skruchy, do dziękczynienia. Sprawia, że człowiek rozmawia z Bogiem i z uwagą pochyla się jeszcze raz albo odkrywa dar zbawienia.
Źródło: www.fronda.pl


O "Pasji" słów kilka


Mija tydzień od momentu, gdy zasiadłem w kinowym fotelu i obejrzałem "Pasję". Mimo upływu dni ten film wciąż we mnie żyje. Muszę jednak rozczarować wszystkich jego przeciwników: nie mam nocnych koszmarów ani chorobliwego poczucia winy. Co więcej: chcę zobaczyć ten film jeszcze raz. Być z Chrystusem w Ogrodzie Oliwnym, podczas sądu, w czasie dźwigania krzyża, śmierci... i zmartwychwstania. I stanąć wobec porażającego ogromu miłości Boga do mnie...

Bo tak właśnie odbieram film: to opowieść o miłości. Miłości tak wielkiej i tak szalonej, że posunęła się aż do całkowitej ofiary z siebie, by uratować tych, których ukochała. Nie jest to miłość ckliwa, ułożona, mdła ani politycznie poprawna. To miłość realna i prawdziwa jak gwóźdź przebijający ręce, jak świszczący bat oprawcy. I w tym właśnie tkwi siła tego filmu: nie można - po prostu się nie da - przejść wobec niego obojętnie. Trzeba zdecydować, jak na tę miłość odpowiedzieć.
Obrona przed przyjęciem przesłania filmu może przybierać mniej lub bardziej eleganckie formy: od wyjścia z kina po "ubolewanie" nad estetycznymi, warsztatowymi... i jakimi tam jeszcze mankamentami filmu. Rzeczywiście, o wiele łatwiej jest pisać o "kenozie Syna Bożego" czy "kosmicznym wymiarze odkupieńczej ofiary Chrystusa" w zaciszach teologicznych gabinetów. Gorzej, gdy trzeba zmierzyć się z prawdą, która za tymi abstrakcyjnymi pojęciami się kryje. Nie zgadzam się z tymi, którzy sprowadzają film do dwu godzin krwawej jatki. Jak dla mnie teologiczne przesłanie filmu jest wystarczająco czytelne. Chrystus przyjmujący mękę dobrowolnie, "czyniący wszystko nowe", współodkupieńcza obecność Maryi... a nade wszystko Miłość, która jest w stanie zniszczyć i spalić ogrom ludzkiego grzechu. Mojego grzechu... Jeśli zaś idzie o scenariusz: wszak opowiada on o wydarzeniach doskonale znanych większości ludzi na kuli ziemskiej, niezależnie od ich wyznania. Jestem nawet pewien, że wielu ateistów przeczytało i zna Pismo Święte nie gorzej (a może lepiej?...) niż niejeden katolik. W tym filmie nie ma pełnego napięcia czekania na finał, bo w momencie rozpoczęcia wszyscy doskonale wiedzą, co będzie dalej i jak się skończy - a mimo to na sali kinowej panuje ogromne skupienie i napięcie... Razem ze mną wchodziła na ten film grupa licealistów. Przy zajmowaniu miejsc zachowywali się bardzo swobodnie - jak to młodzież. Przed seansem wymieniali się uwagami na temat gier komputerowych, przy których "Pasja" zostaje daleko w tyle, jeśli idzie o ilość wylanej na ekranie krwi. Wychodzili w ciszy, ze spuszczonymi głowami... Co niektórzy próbowali nadrabiać miną, ale nie bardzo im to wychodziło.
Jak już napisałem, można dyskutować nad techniczną stroną filmu, prawdą historyczną etc. Jeśli ktoś chce, to proszę bardzo, ale nie sądzę, aby w wypadku tego właśnie dzieła miało to głębszy sens. Ten film to świadectwo wiary jego twórcy, który miał prawo użyć takich środków ekspresji, jakie uznał za stosowne. Ponadto według określenia Stolicy Apostolskiej to "filmowa transkrypcja Ewangelii". Ewangelii, która sama w sobie jest jedna: ale w Piśmie Świętym znajdujemy jej zapis według czterech różnych autorów. Każda z tych ksiąg powstawała w określonym czasie, miejscu i kontekście; miała też jakąś określoną grupę adresatów. Ma swój niepowtarzalny styl oraz teologiczne przesłanie - czy to jednak deprecjonuje ich wartość? Można wypominać św. Markowi nadużywanie spójnika "i", który w greckim oryginale jego Ewangelii powtarza się nagminnie - tylko po co? Czy to w jakikolwiek sposób umniejsza wartość treści zawartych w spisanej przezeń księdze?
Jeszcze raz powtarzam: dla mnie ten film - to świadectwo wiary jego twórcy... w zasadzie twórców, bo wpływ na jego ostateczny kształt miała cała ekipa, z odtwórcą głównej roli Jimem Caviezelem na czele. Jeśli ktoś chce roztrząsać, "co poeta miał na myśli", umieszczając w scenariuszu taką a nie inną scenę - proszę bardzo... Tym wszystkim, którzy skupiają się tylko na tej stronie filmu, przypominam o "wysokich ideałach wolności wyrazu" oraz "prymacie wolności artystycznej" - czyli argumentach używanych wiele razy w obronie wszelkiego rodzaju "dzieł sztuki", których jedyną wartością i zasługą była ich antykatolickość. O zgrozo, nie jest to tylko wymysł "Naszego Dziennika" - jako pierwszy przypomniał o tym bowiem żydowski rabin Daniel Lapin jesienią 2003 r. (po szczegóły odsyłam do artykułu W. Rędziocha "Film antysemicki czy antykatolicka krytyka" w numerze 10/2004 tygodnika "Niedziela").
Krytyka filmu przyczyniła się do jego skutecznego rozreklamowania; zarzut antysemickości został odrzucony nawet przez Żydów... "Pasja" bije rekordy oglądalności... Właściciele firm, które odmówiły dystrybucji filmu, trzymają się za głowy, widząc strumień pieniędzy omijający ich konta...
Odsuwam to wszystko na bok. Chcę jeszcze raz stanąć twarzą w twarz z miłością Ojca, który "tak umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał..." (J 3, 16). Z miłością Syna Bożego, który "umiłował mnie i samego siebie wydał za mnie" (Ga 2, 20). Z miłością Matki, która współcierpiała. Z Miłością, która jest "potężna jak śmierć" (Pnp 8, 6).
ks. Andrzej Adamski


NASZ DZIENNIK
Środa, 17 marca 2004, Nr 65 (1864)

pi, PAP 16-03-2004, ostatnia aktualizacja 16-03-2004 07:07

Wieruszowskie gimnazja nie mogą organizować wyjść na film "Pasja" Mela Gibsona. Taki zakaz, jako organ prowadzący szkoły, wydała gmina Wieruszów.

Naczelnik wydziału oświaty w Urzędzie Miejskim w Wieruszowie Waldemar Urbaniak przyznał "Dziennikowi Łódzkiemu": Nie chcemy, żeby rodzice mieli do nas pretensje, że pozwalamy na oglądanie brutalnych scen. To oni, a nie nauczyciele, powinni decydować o obejrzeniu "Pasji" - podkreślił.

Żaden nauczyciel nie zamierzał wybierać się na ten film z młodzieżą - mówi dyrektor Gimnazjum nr 1 w Wieruszowie Paweł Malik. Nie chce komentować decyzji gminy.

Dyrektor Gimnazjum nr 2 w Wieruszowie Marian Kazuś twierdzi, że dyskutował o tym z nauczycielami i popierają oni zakaz. Ksiądz Andrzej Luter, wykładowca Wyższego Seminarium Duchownego w Łowiczu, jest przeciwny chodzeniu klasami na "Pasję": To film dla młodzieży od trzeciej klasy licealnej wzwyż. Uważa, że ze względu na ostrość przeżyć młodsi, od 14 do 16 lat, mogą pójść, ale rodzinnie, po pewnym przygotowaniu - pisze "DŁ".