Józef Ignacy Kraszewski to jeden z najmniej znanych pisarzy a o dziwo posiadający dobre książki na swoim koncie. Na pewno warto poczytać jego twórczość.

Najbardziej znany dzięki "Starej baśni", a przecież napisał o wiele więcej dobrych pozycji.

Jego twórczość historyczna przywodzi na myśl także dzieła Karola Bunscha, z których polecam "Dzikowy skarb"

.
.
Kto to jest Polak...?
.
.
Oni wiedzieli co znaczy to słowo. Wiedzieli i doświadczyli jego znaczenia...
.
.
„Ogień”, „Witold”, „Inka”, „Łupaszka” i inni...


źródło

Nie mogę się oderwać od tej książki. Zaczynam głębiej rozumieć, że jestem Polakiem...


Chwała wyklętym Bohaterom!

Według mnie Dzieci z dworca zoo to książka, którą każdy młody człowiek powinien przeczytać... ustawia myślenie na przyszłość.

autor:
John W. O`Malley SJ
CO SIĘ ZDARZYŁO PODCZAS SOBORU WATYKAŃSKIEGO DRUGIEGO

właśnie dostałam na imieniny i czytam z zapartym tchem.

_informacja dla szukających sensacji, wbrew temu co może zasugerować tytuł,
żadnych sesacji tam nie ma.

_informacja dla osób nastawionych "anty" wobec reform soborowych - w książce
nie ma nic, co by takie nastawienie uzasadniało

_informacja dla osób szukających "strawy duchowej" - książka napisana sucho,
bez zaangażowania ze strony autora, bez ocen (i entuzjazmu dla reform soborowych)
- same gołe fakty

_informacja dla osób, chcących rzetelnych informacji o tym jak przebiegł Sobór
("co się wydarzyło" - jak w tytule) to książka dla Was! (daty, sesje, komisje, dokumenty, nazwiska, glosowania, wydarzenia itp.)

ja polecam Kurta Vonneguta - z wieloma rzeczami można się nie zgodzić, natomiast jego książki to niesamowicie przenikliwe spojrzenie na rzeczywistość.
Ciekawie też prezentuje się jego podejście do chrześcijaństwa. Sam zbytnio wierzący nie jest, ale ogólnie pozytywnie nastawiony do religii

Trup. Od biologii do antropologii.
Louis-Vincent Thomas

Wydawnictwo: Wydawnictwo Łódzkie
Rok wydania: 1991
Oprawa: miękka
Format: 140 x 210 mm
Język: polski
Ilość stron: 214

Opracowanie to podzielone jest na trzy zasadnicze części, w których autor zajmuje się tytułowym zagadnieniem w trzech różnych jego aspektach. Cześć pierwsza, wstępna, koncentruje się na czysto biologicznej i medycznej stronie zagadnienia. W przystępny i bardzo skondensowany sposób przybliża ona zasadnicze wiadomości z zakresu tanatologii. Autor rozpoczyna swoje rozważania od "godziny 0" – momentu śmierci człowieka, który jest jednocześnie momentem swoistych narodzin trupa. I już na samym początku tych rozważań zwraca nam uwagę, że jeśli chodzi o trupa – nic nie jest proste i jednoznaczne. Thomas ukazuje jak trudnym, w zasadzie niemożliwym do ścisłego wyznaczenia jest moment osobniczej śmierci człowieka. (Nauka, po wiele sporach, przyjęła kompromisowe rozwiązanie, iż momentem śmierci człowieka a jest trwała i nieodwracalna śmierć pnia mózgu. Rozwiązanie to, przyjęte głównie ze względów prawnych, w szczególności związanych z transplantacją, nie rozwiązuje problemu definitywnie.) Rozpoczynając od momentu śmierci Thomas opisuje jej znamiona, oraz przebieg zmian w organizmie związanych z postępowaniem procesów pośmiertnych. Wiele procesów życiowych, pomimo ustania pracy układów krążenia i oddechowego trwa nadal w swoistym życiu po życiu. Nadto autor zwraca uwagę na zjawisko śmierci pozornej, inspirujące twórców grozy od Poe’go po Fulci’ego. [...] Thomas nie poprzestaje jedynie na rozważaniach czysto biologicznych. Opisując dzieje ludzkiego ciała na pograniczu życia i śmierci odnosi się również do szeregu mitycznych istot, zamieszkujących to makabryczne pogranicze: wampirów, wilkołaków, zombie czy ghouli. Wszystkie te istoty, łączą cechy trupie z zachowanym w pewnym stopniu życiowym pierwiastkiem. Jednakże w rzeczywistości przemiany zachodzące w zwłokach zawsze znajdują swój kres, czy to w postaci całkowitej mineralizacji zwłok, czy też, dużo rzadziej, w postaci ich spontanicznej konserwacji.

Dwie pozostałe części książki traktują o antropologicznej stronie zagadnienia. Autor ukazuje wszystkie najważniejsze kulturowe aspekty zjawiska jakim jest trup np. jego wpływ na język i wyobraźnie literacką. Thomas ukazuje pełne spektrum ludzkich postaw w stosunku do zwłok: od odrazy przez traktowanie ich jako przedmiotu handlu po erotyczną fascynację. Ludzkie zwłoki bywają traktowane jako niepotrzebna i wstydliwa pozostałość albo jako naczynie magicznej i mistycznej mocy. Omawia również całe spektrum obrządków grzebalnych, ukazując jednocześnie ich kulturowy kontekst i idee które za nimi stoi. Od klasycznego dla nas obrządku grzebania zwłok w ziemi, poprzez spalenie aż po rytualna konsumpcję zwłok – wszystkie sposoby pochowku wyrażają wyobrażenia o życiu pozagrobowym. Oczywiście najbardziej miażdżące fragmenty dotyczą swoistej rytualnej koprofagii, pozwolę sobie zacytować: "inicjowany Pigmej musi przez sześć dni żyć w głębokim dole, przywiązany do trupa, usta przy ustach, używając przy jedzeniu ręki zmarłego; w niektórych grupach etnicznych praktykowane jest spożywanie posok wypływających z gnijącego trupa: kapłan tybetański, w obrzędzie bon-po, zbiera je ceremonialnie w chochli i rozdziela w zbiorowej komunii. Na Madagaskarze, zgodnie z tradycyjnym rytuałem, Betsileo ekshumowali trupa po kilku dniach, zawieszali na słupie chaty, nacinali mu pięty i mieszali wypływająca ciecz z alkoholem dla zgromadzonych". Ten niewielki cytat może zobrazować ciekawostki którymi naszpikowana jest ta niewielka książeczka.

W końcowej części książki autor omawia szczegółowo praktyki związane z konserwacją zwłok – od pierwszych prób, przez egipskie Sale Milczenia i zmniejszanie zakonserwowanych głów pokonanych wrogów, aż po współczesną, amerykańską tanatopraksję. Szczegółowo omawia wszystkie techniki oraz ich kulturowy kontekst. Z pewnością interesująca lektura.
[Dance macabre]

Książeczka jest b. trudna do dostania, może w bibliotekach uniwersyteckich albo dobrych antykwariatach, lecz polecam ją bardzo. Po jej przeczytaniu percepcja pewnych spraw znacznie się nam zmieni.
Wrażliwsze osoby nie powinny jej jednak zaczynać z pełnym żołądkiem lub przed snem...