Przeczytałem niedawno książkę Giovanni Cavagnari "Ojciec Pio. Droga do świętości". Polecam ją wszystkim katolikom - tym niezbyt myślącym nad tym co czytają ani nie zaszkodzi ani nie pomoże a sądzę, że części tych myślących szerzej da do myślenia do jakiego poziomu naiwności w bezrefleksyjnym przyjmowaniu urojeń prowadzi wiara katolicka. Żeby nie było, że reklamuję jakieś ateistyczne pisemko - nie, to jest książka utrzymana całkowicie w katolickim duchu.
Przytoczę tylko dwa fakty z tej książki:

1) Z książki tej jednoznacznie wynika, że tak jak należało się domyślać, Ojciec Pio był człowiekiem poważnie zburzonym psychicznie. Autor książki pisze, że po wstąpieniu do klasztoru Ojcie Pio przez pierwszych 6 lat głodził się do tego stopnia, że groziła mu śmierć głodowa. Wreszcie w stanie przedagonalnym został wydany rodzinie. W domu zaczął z kolei "jeść za czterech". Jest to klasyczny przykład zabudzeń odżywiania takich jak anoreksja czy bulimia. Naiwność autora książki jest tymczasem porażająca - popadnięcie ze stanu skrajnego głodzenia się do stanu obżarstwa skwitował słowami: "czyli został całkowicie uzdrowiony" sugerując, że to cud!

2) Ojcu Pio autor przypisuje całe mnóstwo dziwacznych mocy, takich jak (uwaga, to nie żart): lewitacja czy przebywanie w kilku miejscach jednocześnie. Przypisuje mu też zdolność przepowiadania przyszłości. A oto jeden z "dowodów". Otóż zaraz po wojnie we Włoszech odbywały się wybory parlamentarne i większość przewidywała zwycięstwo komunistów. Wówczas Ojciec Pio napisał do papieża: "to my odniesiemy zwycięstwo i będzie miażdżące". Poza śmiesznością twierdzenia, że przewidzenie wyniku wyborów miałoby być dowodem na cudowne przewidywanie przyszłości zastanawiające jest kto to są ci, którzy wygrali miażdżącą przewagą? Wynika z tego, że zakonnik Ojciec Pio z papieżem stali wówczas na czele jakiejś partii, niestety, autor nie podaje jakiej. Ciekawe, że tak się autorowi wypsnęło .

Lol to polecasz tą książke czy nie? sam ją mam i nie widze w niej nic złego -_-

Szymon, jesteś wierzący, więc może nie szukaj wskazówek u ateistów.

Przecież ty nie możesz przyznać że Ojciec Pio był świętym, szukasz więc innej opcji. My katolicy znamy inne, lepsze żródła wiedzy o tym Człowieku . Wielkie dzięki. Może jeszcze jakieś rewelacje wstylu Kod da Vinci ?

Nie szukam wskazówek u ateistów tylko mnie takie coś wkurza.
Żadne wskazówki od nich nic mi nie dadzą i na pewno nie przymnożą mi wiary.

Ależ "pouczające" wnioski wyciagnąłeś z tej lektury....zasmucię Cię, jest bardzo mało odkrywczy, wielu oświeconych od lat powtarza te "rewelacje" - tylko efekty negacji świetości o. Pio osiągnęli mizerny.
To może dla odmiany przeczytaj sobie książkę o Marcie Robin, przez 50 lat nie przyjmującej żadnych pokarmów i napoi....zapewne wnioski będziesz miał jeszcze bardziej "rewelacyjne".

Skoro naiwność autora oceniłeś jako porażającą, to nie powinieneś też
wierzyć temu, co wynika z jego książki.

Mariel, masz rację, nie powinienem wierzyć w bajki, które opisuje (np. takie, że Ojciec Pio potrafił lewitować), bo nikt o zdrowych zmysłach nie powinien wierzyć, że ludzie latają! Natomiast w przytoczonym przeze mnie przykładzie autor opisuje to jak Ojciec Pio przez lata się głodził (aż do takiej utraty sił, że oddano go rodzinie, aby umarł w domu) a następnie zaczął się objadać. Te fakty akurat można przyjąć jako realne a jeśli są prawdziwe to wynika z nich, że był chorym psychicznie człowiekiem. Autor nie zdaje sobie sprawy z tego, że takich "cudów" pełny jest każdy szpital psychiatryczny zajmujący się leczeniem ciężkich przypadków zaburzeń odżywiania.

Alus, czytałem już o niej. Nawet jeśli założyć, że ta chora psychicznie kobieta też się głodziła to ludzi, którzy (prawie) nie jedzą też są pełne szpitale psychiatryczne a widziałem nawet kilku takich w różnych programach telewizyjnych opisujących takie dziwne przypadki. Aczkolwiek obrażające ludzką inteligencję bzdury jakie czytałem na temat tej chorej, wymyślone przez żerujących na jej nieszczęściu hochsztaplerach religijnych, skłaniają raczej do przypuszczeń, że w jej przypadku nawet głodówkę wymyślono. Oto fragmenty "świadectw":
"Kolejnym zadziwiającym zjawiskiem było to że hostia sama wędrowała do ust Marty. Wystarczyło, że kapłan zbliżył jej hostię do ust, a ta sama jakimś cudem jakby wyrywała się z palców i wędrowała prosto do jej ust. Nieraz nawet hostia przemierzała odległość 20 cm zanim trafiła do ust. To wszystko niezbicie dowodzi, że Jezus Chrystus Zbawiciel wszechświata jest rzeczywiście obecny ciałem i krwią w konsekrowanej hostii."
Pomijam już samo to jak strasznie naiwna jest wiara, że jakaś hostia rzeczywiście latała (skoro trwało to 50 lat, to z pewnością Kościół, który nagłaśnia wszelkie przypadki "cudów" zadbał, aby bezsprzecznie potwierdziły to nadprzyrodzone zjawisko niezależne naukowe instytuty fizyczne - szkoda tylko, że nie podali jakie...). Natomiast dla mnie najbardziej porażająca jest argumentacja w ostatnim zdaniu. Bo skoro biedną Martę przez 50 lat gnębił Szatan, nie pozwalając jej jeść, pić i spać, rzucając ją o ścianę, wybijając jej zęby i czyniąc wszelkie inne niezwykłości wokół niej, to skąd nagle twierdzenie, że za latanie hostii odpowiada już Jezus Chrystus Zbawiciel a nie ten sam Szatan i że "niezbicie dowodzi" to, że tenże Jezus w tej hostii jest cieleśnie.
Cóż, całe szczęście, że jak przekonywaliście mnie w innym wątku, katolicy nie muszą wcale wierzyć w takie rzeczy.

Nie musimy wierzyć.
Kościół nie musi zabiegać o nagłośnienie, bo wiara chrześcijan nie opiera się na spektakularnych, mistycznych zjawiskach - źródłem wiary jest Chrystus.
O. Pio, Marta Robin to jedynie przykłady wiary - Gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy, powiedzielibyście tej morwie: "Wyrwij się z korzeniem i przesadź się!", a byłaby wam poddana (Łk 16,6).
"Głodziła się" powiadasz, proste wytłumaczenie, to może jeszcze znajdziesz równie prostą odpowiedź, medycznie dowiedziesz - jakim sposobem przeżyła 50 lat.
I kolejne pytanie - na czym polegało owo "żerowanie" - skoro kasy nie zrobili, rozgłosu nie uzyskali.
Kupy się nie trzyma to Twoje "wyjaśnienie" wymyślonej głodówki....marniutkie insynuacje.

Człowiek na wysokim stopniu świadomości duchowej nie musi jeść pokarmów. Jego ciało żywi się światłem i modlitwą. Wyraźnie pokazał nam to Jezus w swoim ciele po zmartwychwstaniu.

Jezus po Zmartwychwstaniu jadł z Apostołami. O czym więc piszesz?

Zmartwychwstanie jest po śmierci,
a nie za życia na wysokim stopniu świadomości duchowej.

Czytajcie uważnie Ewangelię.

Jedyne czym żywiła się M. Robin to był Chrystus.
Modlitwa była jej codziennością, podobnie jak ciemność.