Do Najświętszej Maryi Panny
Wniebowziętej

Dziś niebo całe z chórem Aniołów
przed Matką Jezusa chylą swe czoła
z ciałem i duszą wzięta do nieba
Jej chwały nasz rozum pojąć nie zdoła

Bóg wybrał ją sobie na Matkę dla Syna
a Ona przyjęła ten skarb z radością
i chociaż nieraz krwawiło Jej serce
pokorna cicha cierpiała z godnością

Za Swoją Matuchną zatęsknił Syn Boży
i wezwał do nieba by z Nim została
by Swoje dzieci na tym łez padole
matczyną opieką zawsze wspomagała

Panno Wniebowzięta Panno najmilsza
Twojej wielkości ni pojąć ni zmierzyć
miłości blaskiem przewyższasz słońce
jak Ci nie ufać jak nie zawierzyć

Renia

"Dokonaliśmy wszystkich doświadczeń, wyczerpaliśmy wszystkie zaprzeczenia. Nie ma innego imienia oprócz imienia Jezusa Chrystusa, które by mogło być głoszone, aby dzisiejszemu człowiekowi dać nadzieję i radość".

"Dlatego tylko Bóg, który objawił się w Jezusie, może wypełnić serce i zarazem wzbogacać umysł, pobudzać do miłości i zadowolić inteligencję".

Jean Guitton (1901 – 1999)

Utwór Black, zespołu Archive:

Please don't stop me
But go and leave me
You can't keep me.....inside
Please don't stop me
From being so strange
You can't help me
With your lies
Watch me self-descruct

Please don't stop me
Let me loose in the black
You can't touch me
Because I'm not coming back
Please don't watch me
Eyes burn inside
You can't help me
Or even try
Please go and smash me
Break my bones
You capture then leave me
Like a villain alone
Watch me self-destruct

See the light disappear now
Roll it over the black
I've got to disappear now
And I'm never coming back
Let it roll on over
Everything in sight
It's taken out my feelings
And it's fading out the light

Watch me self-destruct
Watch me self-destruct
Watch me self-destruct
Watch me self-destruct

tłumaczenie: http://archivemusic.pl//index.php?optio ... &Itemid=47

A tutaj legalnie m.in.właśnie ten utwór:

http://www.archiveofficial.com/radiotrax/player.html

Bardzo rozpaczliwy.

"Ci, którzy modlą się, czynią więcej dla świata niż ci, którzy walczą. Jeżeli świat staje się coraz gorszy, to dzieje się tak dlatego, że więcej stacza się bitew niż modlitw".

Juan Donoso Cortés (1809 – 1853)

"Każdy sam musi nauczyć się modlić. Jak się modlę? Nie wiem. Obecnością. Modlitwą Krzyża, jego kontemplacją, bo kto z wiarą kontempluje Krzyż, ujrzy w nim potęgę. Tajemnica i moc Krzyża wyraża się w przejściu od śmierci do życia. Krzyż staje się bramą – jak powiada Norwid."

Joachim Badeni OP

„Współczesny świat przeciwstawia się wierze chrześcijańskiej, przeciwstawia wierze chrześcijańskiej radykalnie odmienną koncepcję człowieka, w której nie ma miejsca na Boga. Postawę taką przyjmuje większa część ludzi, a zwłaszcza jej myślące elity. Nieobecność Boga, a nawet negacja Boga, oto wspólne tylu doktrynom stanowisko, jakie chrześcijanin wszędzie na pierwszy rzut oka wokół siebie napotyka. Oto wspólna podstawa: negacja Boga, to co my napotkamy stale: nie powoływanie się na Boga albo wprost wrogość w stosunku do Boga. A my w takim świecie mamy być świadkami Boga, mamy być świadkami Chrystusa.“

Henri de Lubac SJ (1896 - 1991)

"W rzeczywistości osobowe oblicze Boga odsłania się nam jako oblicze trzech Osób: Ojca, Syna i Ducha Świętego. Życie Trójcy jest osobowe jedynie po to, by być przekazywanym. Tajemnica daru miłości pomiędzy Osobami Trójcy jest wyrazem Ich życia. Ojciec odwiecznie udziela siebie Synowi we wszystkim, co posiada. Dzięki temu Syn jest doskonałym obrazem Ojca. Sama zaś miłość Ojca i Syna staje się rzeczywistością osobową — Duchem Świętym. Duch Święty jest jakby imieniem życia Ojca i Syna."

Jean Daniélou SJ (1905 - 1974)

"Cierpienie, które rodzi się i nie zamyka nas w sobie, staje się źródłem życia i światła."

Jean Guitton (1901 – 1999)

Kiedy światu się zdawało,
Że na zawsze starta z map,
Że nie złoży nikt jej w całość,
Że nie wydrze z wrażych łap,
Polski żołnierz w obcej stronie,
Na Europy krańcu gdzieś
Bijąc wroga tęsknił do niej
I układał taką pieśń.

Póki Polska żyje w nas,
Póty nie zginie.
Orzeł Biały jeszcze raz
Skrzydła rozwinie.
Jeszcze zerwie pęta z nóg
Gotów do lotu.
Jeszcze zabrzmi złoty róg.
Bądź gotów, bądź gotów!

Dawno ścichło rżenie koni.
Rozwiał się bitewny kurz.
Szczęk stalowy białej broni
Do historii przeszedł już
I odeszli z tamtym wojskiem
Na niebieskiej trąbki zew
Ci, co śnili wolną Polskę
Zostawiając nam ten śpiew.

Póki Polska żyje w nas...

Dziś Europa znów jest z nami
I z pomocą skora biec,
Ale wolnej Polski granic
Polski żołnierz musi strzec
I dochować musi wiary
Tym, co dali za nią krew,
Nieść wysoko ich sztandary
I pamiętać tamten śpiew.

Póki Polska żyje w nas,
Póty nie zginie...

Franciszek, brat św. Jana od Krzyża opowiada – co św. Jan powiedział mu pewnego dnia w Segowii:

"Jednego wieczoru po kolacji wziął mnie za ręką i wyprowadził do ogrodu. Byliśmy sami. Powiedział mi: Chcę ci opowiedzieć pewną historię, jaka zdarzyła mi się z naszym Panem. W klasztorze mieliśmy krzyż. Przechodząc jednego dnia obok niego, pomyślałem, że byłoby lepiej umieścić go w kościele, pragnąc, by nie tylko zakonnicy go czcili, ale również świeccy, i tak uczyniłem. Po umieszczeniu go w kościele, w najodpowiedniejszy sposób jak mogłem, w czasie gdy jednego dnia znajdowałem się na modlitwie przed nim, powiedział mi Jezus: Bracie Janie, proś mnie, o co chcesz za tę przysługę, jaką mi uczyniłeś, a ja ci to spełnię. Ja mu odpowiedziałem: Panie, chcę, byś mi dał wiele cierpieć dla Ciebie i być wzgardzonym i uważanym za nic. O to prosiłem naszego Pana i Jego Majestat tak zrządził. Że raczej cierpię z powodu wielkiej czci, jakiej jestem przedmiotem, chociaż na nią nie zasługuję"

źródło cytatu:
Bóg mówi pośród nocy. Święty Jan od Krzyża życie - nauka - czasy (album), Kraków 1991, s. 341.

Nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego

To nie jedno więcej nabożeństwo
to nie jedna więcej książeczka i obraz.
Z nikim i niczym nieporównywalne
nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego
decyduje o losach świata,
o losach ludzkości.
Żadna dyplomacja, żadna polityka,
żadna ludzka przemyślność i umiejętność
nie uratują tego, co się wydaje
idzie ku zgubie
gotowanej przez człowieka
nie tylko jednemu człowiekowi,
ale ludzkości -
jak tylko Jezus,
Ten ukrzyżowany i zmartwychwstały.
I mówię: przez Maryję

Franciszek kard. Macharski

źródło cytatu:
http://www.sanktuarium.krakow.pl/index.html

Nielegalne kwiaty, zakazany krzyż...

słowa i muzyka: Jan Pietrzak

Wiele polskich kwiatów rozkwitało już,
Pod Cassino maków, pąków białych róż.
Kwiatów, co czerwieńsze były niźli krew.
W wierszu i w piosence, i w okopów mgle.

Ale takie kwiaty, jakie kwitną tu,
Na warszawskim placu – to prawdziwy cud,
Szpicle i armaty stoją przeciw nim,
Pałki, automaty, tresowane psy.

Nielegalne kwiaty, zakazany krzyż,
Co dnia wyrastają z betonowych płyt.
Ludzie je składają, wierni sercom swym,
Co w nadziei trwają przeciw mocom złym.

To najdroższe kwiaty, jakie widział świat,
Można za nie płacić w celi parę lat.
Można stracić zęby za goździki trzy,
Liczyć krwawe pręgi, długo łykać łzy...

Takich drogich kwiatów co dzień świeży stos,
Niosą warszawiacy, kiedy mija noc.
Ciemna noc dla tamtych, dla nas jasny dzień.
Z nami słońce prawdy, z nimi zdrady cień.

Nielegalne kwiaty, zakazany krzyż,
Co dnia wyrastają z betonowych płyt.
Ludzie je składają, wierni sercom swym,
Co w nadziei trwają przeciw mocom złym.

Niepodległe kwiaty, niezniszczalny krzyż,
Huczą gabinety i imperium drży,
Szydzi z generałów, nie lęka się wojska.
Zakazany naród, nielegalna Polska.

Dziękuję Panie

Dziękuję Panie za słońce
co ziemię ciepłem ogrzewa
i deszcz co gasi pragnienie
i wiatr co w konarach śpiewa

Dziękuję za miłość Matki
i ojca szorstkie ręce
wesołe i beztroskie
radosne buzie dziecięce

I proszę byś tam na górze
otoczył opieką Te dzieci
które szukają wciąż Ciebie
wśród ziemskich burz i zamieci

Renia

„Marsz Sybiraków"



Z miast kresowych, wschodnich osad i wsi,
Z rezydencji, białych dworków i chat
Myśmy wciąż do Niepodległej szli,
szli z uporem ponad dwieście lat!

Wydłużyli drogę carscy kaci,
Przez Syberię wiódł najkrótszy szlak
I w kajdanach szli Konfederaci
Mogiłami znacząc polski trakt.
Insurekcji Kościuszkowskiej, z powstań dwóch,
Szkół, barykad Warszawy i Łodzi;
Konradowski unosił się duch
I nam w marszu do Polski przewodził.

A myśmy szli i szli - dziesiątkowani!
Przez tajgę, stepy - plątaniną dróg!
A myśmy szli i szli, i szli - niepokonani!
Aż „ Cud nad Wisłą " darował nam Bóg!

Z miast kresowych, wschodnich osad i wsi,
Szkół, urzędów i kamienic i chat:
Myśmy znów do Niepodległej szli,
Jak z zaboru, sprzed dwudziestu lat.
Bo od września, od siedemnastego,
Dłuższą drogą znów szedł każdy z nas:
Przez lód spod bieguna północnego,
Przez Łubiankę, przez Katyński Las!
Na nieludzkiej ziemi znowu polski trakt
Wyznaczyły bezimienne krzyże...
Nie zatrzymał nas czerwony kat,
Bo przed nami Polska - coraz bliżej!

I myśmy szli i szli - dziesiątkowani!
Choć zdradą pragnął nas podzielić wróg...
I przez Ludową przeszliśmy - niepokonani
Aż Wolną Polskę raczył wrócić Bóg!!!

"Swoją radość można znaleźć w radości innych; to właśnie jest tajemnicą szczęścia."

Georges Bernanos (1888 – 1948)