Nazywam to maszynerią z uwagi na nieludzki charakter. Jesteś ważny tak długo, póki użyteczny. Potem są służby pomocowe, niech się zajmą tym co niepotrzebne. Maszyneria musi być sprawna w całości, wyrzuty sumienia są anachronizmem.
Apoptoza jest procesem naturalnym, więc należy spokojnie się na nią przygotować. Bez pośpiechu, Komórka po komórce same się dogadają/raczej policzą. Temu przygotowaniu służy życie i pozwolenie na umieranie ego, które nas przekonuje o fałszywej naszej wartości.

Nie. Należy być możliwie blisko, by nie było trzeba stawiać pigułki czy szukać miejsca iniekcji.

Wywołałam przypadkowo temat śmierci, czy wkradł się jako soblokator Lurkera?

Lurker zdjął maskę, która nigdy nie była kompletna.

Podejście "możliwie blisko" wiąże mi się z fałszywą nadzieją "może jeszcze nie tym razem". Tymczasem śmierć jest nieunikniona. Owszem, kiedyś bliscy i przyjaciele zbierali się przy łożu konającego, ale nie po to, by pazurami Śmierci oczy wydrapać, kiedy się pokaże, ale by towarzyszyć jemu w ważnym momencie życia.

Ja wiążę z wiarą, udziałem we wspólnocie, przyjaźnią i oparciem w drugim człowieku (chociaż jednym). Nie pojawią się myśli o eliksirze na 'e'.

Dziś mamy sterylne i bezduszne warunki. A umierającemu dodaje otuchy dłoń pielęgniarki.

Wobec śmierci zawsze jest się takim bezradnym. Pamiętam, jak nagle umarł mój ojciec. Mieliśmy jeszcze przegadać parę spraw a tu taki bezwzględny betonowy mur śmierci.
Dziś wszyscy jesteśmy daleko od śmierci, jest cały przemysł, który wszystkie czynności około-pogrzebowe załatwia za nas. Oni oddają tylko ciało - już gotowe do pogrzebu.
Dlatego taki szok. Śmierć - niby każdy wie, że jest, ale mało kto się z nią zetknął.

Może dlatego żyjemy tak, jakby śmierci nie było? Nie przygotowujemy się na nią, oddalamy od siebie a później nie umiemy przyjąć rzeczywistości śmierci, jeśli zaczyna również nas dotyczyć w wyniku choroby?

Widzi się czasami ludzi, którzy walczą o życie w chorobie, nawołują innych do tej walki. Ale takiej walki do upadłego, do końca.
Czy jest tam w tej walce czas na pogodzenie się?
A jak ja bym się zachował?

Tyle o sobie wiemy na ile nas sprawdzono.