Ja myślę, że prosić trzeba - brak prośby to czasem wskaźnik naszej pychy - nie proszę tych, od których nic nie chcę, od których nie jestem zależna... Ale czasem warto zrobić "post" od proszenia po to żeby na modlitwie przywrócić równowagę innych form modlitwy: uwielbienia, dziękczynienia, przepraszania... Polecam dla ćwiczenia duchowego określić czas, powiedzieć "Panie Boże nie będę prosiła przez ..np. miesiąc albo tydzień.., ale nie dlatego, że niczego nie potrzebuję od Ciebie, a dlatego żeby bardziej Cię ukochać i uwielbić itd". Warto! A jak to uczy prostego zaufania! "Łodzią kolebie" i aż się prosi żeby krzyknąć "Panie ratuj bo toniemy!" a tu "zonk": mam "czas bez proszenia", zostaje czyste zaufanie i ufne spojrzenie w górę Ale tak poza tym to prośmy ile wlezie o dobre rzeczy dla siebie i dla innych - to jedna z dróg przybliżania Królestwa Bożego!