W jednym z klasztorów francuskich żyła świątobliwa zakonnica imieniem Małgorzata Alacoque, mająca osobliwsze nabożeństwo do Najświętszego Sakramentu. Pewnego razu, kiedy zatopiona w rozmyślaniu klęczała przed ołtarzem, pokazał się jej Zbawiciel i ukazał swe Serce całe w płomieniach, przeźroczyste i błyszczące jak słońce; okolone było cierniowa koroną, a nad Nim był krzyż. "Oto - rzekł Jezus - spojrzyj na to Moje Serce, które tak gorąco ludzi umiłowało i z miłości całkiem się poświęciło. Ale zamiast wdzięczności doznaję od większej ich części tylko zelżywość i pogardę w Najświętszym Sakramencie".

Podczas oktawy Bożego Ciała ukazał się jej Jezus powtórnie i kazał by się postarała, aby na piątek po uroczystości Bożego Ciała ustanowiono osobną uroczystość na cześć Jego Serca, oświadczając zarazem, że czciciele Jego Serca wielu łask dostąpią.