Zycie nie dzieli sie na: A)ziemskie b)niebianskie
Zycie to homeostaza, smierc jest jej koncem.
Czlowiek po smierci nie jest juz jednostka swiadoma, nie odczuwa juz niczego i nie idzie do Nieba, tylko do ziemi. Na wiecznosc konczy sie jego zycie, tak jak skonczy sie wszystko to co widzial i stworzyl.
Pragnienie zycia jest tak silne u ludzi w celu zapewnienia przetrwania gatunkowi, nie jest darem od Boga.

Jak to powiedzial kiedys moj kolega alp.:
"Kiedy mysle o smierci to wiem dlaczego ludzie wymyslili sobie Boga"
Mozecie sobie to roznie racjonalizowac i tlumaczyc, ale "te dni sa waszymi ostatnimi, jak patyczki zostaniecie polamani"

A ja bym powiedział, że dopóki sam nie zobacze, że tam nic nie ma, to nie uwierze, że nic nie ma. A dlaczego wierze, że coś tam jest? Bo mam taką nadzieje, a do tego w/g mnie lepiej jest wierzyć i się rozczarować po śmierci(właściwie to się nie rozczarować), niż nie wierzyć, a by się okazało że tu zonk

Ozel a skąd taka pewność u ciebie? Czyżbyś tam po drugiej stronie był? Także uważałem siebie kiedyś za ateistę, ale takiej pewności nigdy nie miałem. Empiria jest w tym przypadku bezradna. A pewne fakty z rodzaju osobistego doświadczenia przekonują raczej do tego, że życie człowieka się nie kończy, że w proch się rozsypuje tylko zewnętrzna jego materialna powłoka a nie ona zasługuje na miano człowieka. Zdefiniowanie osoby ludzkiej nie mieści się w granicach materialnego poznania. Niestety.

Witam
Ciekawy temat do rozważań, ale no właśnie jest tutaj też haczyk. Czy ktokolwiek poznał kiedyś człowieka, który umarł za życia? Nie wątpie, że takie osoby się znajda i rozumieja zadane pytanieco o tym sądzicie.

No a wierzysz w to, że jest Bóg ktory da nam życie wieczne, i śmierć otwiera drogę do spotkania i życia z Bogiem na wieki? Że po śmierci czeka nas nowe życie w niebie?

Są tacy ludzie, którzy doświadczyli transcendencji. Można uwierzyć w ich świadectwo, można też oskarżyć o psychozę nie znając człowieka. Jeśli ktoś szuka odpowiedzi na pytanie o życie pozaziemskie to z pewnością otrzyma odpowiedź, którą uzna za wystarczającą. Pan Bóg spóżnia się jednak z odpowiedzią o pół godziny. Trzeba cierpliwie czekać na kolej.

Polecam bardzo dobrą książkę W. Ian'a "Życie po śmierci".
http://lubimyczytac.pl/ksiazka/47597/zycie-po-smierci