A ja to widzę tak... Wiarę powinniśmy przyjmować jak małe dzieci. Bez zadawania "trudnych pytań". Wszystko co jest nam potrzebne do zbawienia to miłość do Boga. W Ewangeliach mamy podane Przykazanie Miłości, według którego powinniśmy żyć, mamy przypowieści pomagające nam zrozumieć Boga. I to powinno nam wystarczyć. Po co zaprzątać sobie głowę pytaniami na które nikt nam nie odpowie a które nie sprawią, że będziemy lepszymi ludźmi? Oczywiście powinniśmy zgłębiać wiedzę i rozważać słowa Jezusa, wszystko to powinno być skierowane aby chwalić Miłość Boga a nie szukać odpowiedzi na własne niepotrzebne pytania. Może zamiast zadawać takie pytania, lepiej po prostu zaufać Bogu? Tak chyba będzie lepiej. A czas poświęcony na rozmyślanie o tym, lepiej poświęcić na modlitwę

Rozmyślanie o tym jest również modlitwą - bardzo dobrą bo stajemy przed problemem , który rozważamy - i możemy oczekiwać (bez oczekiwania na odpowiedż) , że pewne odpowiedzi podczas tego rozmyślania zostana nam podsunięte przez Ducha Świętego o ile okażemy pokorę .

Nie wiem, jak ty, ale jak ja byłem małym dzieckiem, to najczęstszą wypowiedzią jaką można było z moich ust usłyczeć, było "A dlaciego? " Jeśli z wiekiem mi trochę przeszło, to jest to chyba tylko oznaką mojej starczej słabości. Na szczęście jeszcze nie do końca.

Jesienna - nie wiem. Rany Chrystusa były przemienione. Na pewno nie będzie chorób, zatem i wad, zniekształceń, etc. Nie dociekałam. Nie wiem, w jakim kształcie powstanie poronione dziecko, może w takim, jak miałoby gdyby przeżyło?

Polecam ten tekst: http://kosciol.wiara.pl/doc/1019382.Jak-bedzie-w-niebie