Ja nie jestem fanem neokatechumentau, ale uwazam, ze Duch swiety wieje jak chce i nalezy najpierw sie przygladac, oceniac owoce, a potem co dobre zachowywac. Kazdy czlowiek jest inny i chodzi o to, zeby ludzie znalezli Boga, a nie zeby ich urobic na jednen wzor duchowosci. To jest roznica miedzy wieza Babel a Piecdziesiatnica. Mowil o tym kard. Ratzinger w ksiazce "Sol ziemi". Nie chodzi o jednosc myslenia, jezyka i zwyczajow, ale o jednosc w wielosci. Duch sw potrafi dac jednosc ponad roznorodnoscia, nie niszczac jej, ale na niej budujac. Gdyby Pan bog chcial inaczej, to by nas sklonowal.

Moim zdaniem Kosciol katolicki powinien byc w rownowadze "Piotra i Jana", badz "Piotra i Pawla": czyli rozwagi i spontanicznosci.

Kazda "nowinka" w Kosciele byla na poczatku podejrzana. Wyobrazasz sobie Kosciol dzis tylko z benedyktynami, jako jedynym dozwolonym zgromadzeniem?
Gdyby nie spontanicznosc swietych i ich wychodzenie poza owczesne ramy i zwyczaje, juz dawno Kosciol bylby sam dla siebie, a nie swiatlem dla swiata

Niemniej jeśli na katechezach głosi się zdania potępione przez magisterium, to nie jest "jedność w wielości", a herezja.
Zasadniczo zgadzam się z Kaelem, ale ja jako wielość w jedności mogę nie pałać sympatią akurat do DN i absolutnie już personalnie mogę uważać K. Arguelo za osobę wyjątkowo mało sympatyczną.
Natomiast jeśli doktrynalnie jest ok to ja mi nic do DN, ale jeśli są tam głoszone herezje powinno to być wyjaśnione.

Gacjan - żeby ocenić, czy ktoś głosi herezję, trzeba wiedzieć, co ma na myśli i w co wierzy. To nie jest kwestia sformułowania, tylko wiary. Nawet Kongregacja Nauki Wiary najpierw pisze i pyta, o co człowiekowi chodziło, dopiero ocenia.

Wielokrotnie mówiłam: byłam w neo, to nie jest moja droga, ale jestem tej wspólnocie winna wdzięczność za wiarę. Mam do niej mnóstwo zastrzeżeń, ale nie doktrynalnych. Tu raczej nie mam wątpliwości: Droga jest katolicka.

Kozioł złagodził obawy autora ale ... dla mnie to nie brzmi dobrze:)
Ja pewnie już kiedyś pisałam, mam styczność z Neokatechumenatem od dawna. (znam wiele osób, wiele z nich bardzo cenię). I pomimo wieloletniej "styczności" my się na to nie zdecydowaliśmy (pomijając pewien klimat który nam nie do końca pasuje) i jesteśmy w Domowy Kościele. Dlaczego? Może dla wielu DK wydaje się takie bardzo "zwykły", pewnie "mniej uduchowiony":) Ale w DK jasno i wyłącznie na pierwszym miejscu stawia się rodzinę, nie wspólnotę. Formacja jest tylko wspólna, nie da się inaczej (chyba że komuś umrze współmałżonek, wtedy żyjący oczywiście może zostać we wspólnocie jeśli chce) i odbywa się w ogromnej większości w domu, w życiu codziennym. Nie ma całkowicie kosmicznego i niewykonalnego dla większości zaangażowania czasowego (2 x w tygodniu???? )spotkanie jest raz w miesiącu. Nie ma żadnych "sekretów" przed małżonkiem, bo na spotkaniu jesteśmy oboje. Jeśli ktoś nie chce czymś się podzielić to przecież nie musi o tym mówić. U nas mówią otwarcie że jeśli miałbyś zaangażować się w coś na rzecz wspólnoty a ucierpiała by twoja żona czy dzieci to natychmiast masz zrezygnować! Podkreśla się też wartość dalszych relacji rodzinnych, my np teraz zrezygnujemy podczas rekolekcji z jednego popołudnia będąc zaproszonymi na imieniny brata męża. Jest to u nas w pełni akceptowane i zachęcają cię do tego żeby własnie tak postępować. I poza tym jest bardzo podkreślony ścisły związek z parafią. Nawet jeśli grupa nie jest parafialna, członkowie mają być zżyci z parafią i proboszczem, służyć pomocą, brać udział we wszystkim, oczywiście w Mszy uczestniczymy parafialnej, raz w miesiącu mamy tylko "swoją" mszę wspólnotową. Dzieci rodzin DK są często ministrantami, śpiewają w scholkach itp- oczywiście w swojej parafii.

No to całkiem ładnie wygląda
Ja akurat jestem człowiekiem, który nie czuje potrzeby bycia w jakiejś mniejszej wspólnocie, ale jestem za ideą natomiast do DN i Odnowy podchodzę jednak z nieufnością

jednością ze Zbawicielem jesteśmy tylko i wyłącznie w Jego "wspólnocie" przez NIEGO założonej,
czyli Kościele Powszechnym Rzymsko-Katolickim,
to jedyna prawdziwa wspólnota katolicka

powiedział noOne wierzący w uznane za fałszywe przez Kościół objawienia z Garabandal.
Tak, to prawda - ale te wspólnoty działają w Kościele, za jego wiedzą i zgodą. Nie są POZA nim.
Co nie znaczy, że mi są do czegoś potrzebne. Już nie

Jak to jest z tą wspólnotą? Czytałem, że statut został zatwierdzony ostatecznie w 2008 roku. Wcześniej były jakieś dokumenty tymczasowe, niemniej cała droga formalna uznania wspólnoty przez Watykan zaczyna się gdzieś w roku 1990 i przez prawie całe lata 90. mówi się dopiero o konieczności stworzenia statutu. Wspólnota działa natomiast od 1964. Rozumiem, że przez te trzydzieści czy czterdzieści lat liturgia w NEO niczym się nie różniła od tej sprawowanej w każdej parafii, bo trudno mi uwierzyć, żeby będąc w Kościele, ktokolwiek świadomie dokonywał jakiś liturgicznych eksperymentów, zwłaszcza w zakresie odprawiania Mszy Świętej.? Czy mam rację?

Właśnie ciekawe jak to było. Najbardziej w neokatechumenacie nie podoba mi się to, że w wypowiedziach i ogólnie w działaniu zachowują się, jakby wierzyli w dogmat o nieomylności Kiko Arguelo w sprawach wszelakich.

tamten temat jest zamknięty za dużo niezgodności teologicznych.
Co do neo - w zasadzie mam podobne zdanie, ale jest dużo wspólnot, o których mam dobre zdanie - Ruch Światło-Życie, Kościół Domowy, KIK etc.

Co nieco się różniła i różni....udziałem wiernych we Mszy św, innym ustawieniem stołu-ołtarza, innymi pozycjami ciała uczestników Mszy.
Ale faktem niezbitym jest akceptacja kolejnych papieży, systematyczny wzrost liczby członków Neo obejmującym niemal cały świat.
Ogromnym owocem jest powstanie przez 50 lat 80 seminariów Redemphtoris Mater ze wzrastającą liczbą kandydatów do kapłaństwa.

Ja mam prośbę dla tych, co się krytycznie wypowiadają na temat neokatechumenatu, często zupełnie go nie znając, albo znając go niezwykle powierzchownie: przemyślcie sobie bracia przykazanie o niewypowiadaniu fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu swemu.

Gdybyśmy znali i celowo dawali fałszywe świadectwo, to co innego. Ale skoro nie znamy, to jak możemy dawać fałszywe świadectwo? Możemy pytać, dywagować, stawiać tezy, dyskutować, odkrywać prawdę, czasami błądząc a czasami doznając niespodziewanych olśnień, może i za sprawą Ducha Świętego?
Stawianie tezy: nie znasz prawdy= dajesz fałszywe świadectwo jest nieuczciwością.
W ogóle nieuczciwe jest stawianie sprawy, że coś lub ktoś nie podlega krytyce. A co z tymi, którzy zupełnie nie znając lub znając tylko powierzchownie, chwalą? Rozumiem, że też dają fałszywe świadectwo.

@Brunero:
Zapytaj najbliższego księdza, czy plotkowanie lub obmowa nie jest grzechem.

Ja ze swej strony polecam też Katechizm Kościoła Katolickiego:

"Wykroczenia przeciw prawdzie
KKK 2475 Uczniowie Chrystusa "przyoblekli człowieka nowego, stworzonego według Boga, w sprawiedliwości i prawdziwej świętości" (Ef 4, 24). "Odrzuciwszy kłamstwo" (Ef 4, 25), mają "odrzucić)). wszelkie zło, wszelki podstęp i udawanie, zazdrość i jakiekolwiek złe mowy" (1 P 2,1).

Fałszywe świadectwo i krzywoprzysięstwo
KKK 2476 Fałszywe świadectwo i krzywoprzysięstwo. Wypowiedź sprzeczna z prawdą, wyrażona publicznie, nabiera szczególnego znaczenia. Przed sądem staje się ona fałszywym świadectwem (Por. Prz 19, 9). Złożona pod przysięgą jest krzywoprzysięstwem. Takie sposoby postępowania przyczyniają się do skazania osoby niewinnej, do uniewinnienia osoby winnej lub też do zwiększenia kary, której podlega osoba oskarżona (Por. Prz 18, 5). podważają one w sposób istotny sprawowanie wymiaru sprawiedliwości i słuszność wyroku ogłoszonego przez sędziów.

Poszanowanie dobrego imienia
KKK 2477 Poszanowanie dobrego imienia osób zabrania jakiegokolwiek niesprawiedliwego czynu lub słowa, które mogłyby wyrządzić im krzywdę (Por. KPK, kan. 220). Staje się winnym:
– pochopnego sądu, kto nawet milcząco uznaje za prawdziwą – bez dostatecznej podstawy – moralną wadę bliźniego;
– obmowy, kto bez obiektywnie ważnej przyczyny ujawnia wady i błędy drugiego człowieka osobom, które o tym nie wiedzą (Por. Syr 21, 28.;
– oszczerstwa, kto przez wypowiedzi sprzeczne z prawdą szkodzi dobremu imieniu innych i daje okazję do fałszywych sądów na ich temat.

Pochopny sąd
KKK 2478 W celu uniknięcia wydawania pochopnego sądu każdy powinien zatroszczyć się, by – w takiej mierze, w jakiej to możliwe – interpretować w pozytywnym sensie myśli, słowa i czyny swego bliźniego:
Każdy dobry chrześcijanin winien być bardziej skory do ocalenia wypowiedzi bliźniego niż do jej potępienia. A jeśli nie może jej ocalić, niech spyta go, jak on ją rozumie; a jeśli on rozumie ją źle, niech go poprawi z miłością; a jeśli to nie wystarcza, niech szuka wszelkich środków stosownych do tego, aby on, dobrze ją rozumiejąc, mógł się ocalić (Św. Ignacy Loyola, Ćwiczenia duchowne, 22).

Obmowa i oszczerstwo
KKK 2479 Obmowa i oszczerstwo niszczą dobre imię i cześć bliźniego. Cześć jest świadectwem społecznym składanym godności człowieka i każdy ma naturalne prawo do czci, do dobrego imienia i do szacunku. Tak więc obmowa i oszczerstwo naruszają cnoty sprawiedliwości i miłości."

Aha, powyższe zdania z KKK są zaczerpnięte ze wskazań dotyczących 8 przykazania.

Pozdrawiam.