Problem jest innego rodzaju moim zdaniem. I pierwszym powodem jeszcze dawno temu dla którego nie poszłam na neo było właśnie to kosmiczne wręcz zaangażowanie czasowe. Nie wiem dla kogo to jest pomyślane, bo napewno nie dla pracującej na ponad etat matki małych dzieci. I gdybym ja chodziła na cokolwiek co zajmuje mi kazdy wieczór w sobotę (czesto jedyny jaki możemy spedzić razem, gdzies wyjść albo kogoś odwiedzić) i jeszcze dodatkowo jeden cały wieczór w tygodniu to nie dziwiłabym się gdyby mój mąż miał do mnie powazne pretensje- i miałby jak najbardziej podstawy. Jeśli obojgu odpowiada takie właśnie a nie inne spędzanie sobotnich wieczorów, to ok, ale jeśli ktoś chodzi sam i już nie chodzi na niedzielną mszę ( a słyszałam że wielu neo nie chodzi na niedzielne msze!) z mężem (żoną) i dziećmi, robi poważny błąd.
Typowo dla małżeństw pomyślany jest DK , ale tam z kolei z samej idei chodza tylko małżeństwa, nie jedno z pary - więc nie jest to droga dla osób których małzonek nie chce brać udziału. Spotkanie raz w miesiącu z zorganizowaną opieką nad dziećmi (które traktują to jako atrakcję bawiąc się z kolegami i kolezankami) nie zaburza w żaden sposób życia rodzinnego, towarzyskiego, pracy itp.

Wielu neo nie chodzi w niedzielę, bo Msza wigilii jest Mszą niedzielną.
Niedziela rozpoczyna się wtedy Mszą św., dalej świętujemy. Ale to jest realne wtedy, gdy tak żyje rodzina...

Jotka to jest czasem podawane jako zarzut. No bo w sumie to Msza w KK jest niedzielna, jasne Msza "sobotnia" też jest "niedzielna" i też "się liczy" , ale jednak raczej jest zarezerwowana dla osób które nie mogą pójść w niedzielę a nie jako reguła że zawsze i założenia się tak chodzi... czy jest zupełnie okej jeśli ktoś z założenia chodzi zawsze w sobotę? Sobota nie jest dniem Pańskim, a my nie liczymy w praktyce dnia od zachodu słońca... No i to że takie osoby nie biora już udziału w życiu parafii, która jest podstawową wspólnotą w Kościele. Wiem, nie ma obowiązku być na Mszy swojej parafialnej ale jednak... przynajmniej bywac... Mam znajomych w Neo którzy nigdy nie chodzą do swojego parafialnego kościoła. Ja bym się czuła dziwnie powiem szczerze. To właśnie mi się niezbyt podoba, te takie trochę chyba na siłę wprowadzane róznice. Wszyscy chodzą w niedzielę, to neo w sobotę, wszyscy do swojej parafii, neo nie itp. Jednak inne grupy i wspólnoty zwykle bardzo ściśle uczestniczą w życiu parafii i dają świadectwo swoją postawą też w taki sposób- dla innych członków parafii czyli poprostu "zwykłych ludzi" Mam czasem takie myśli kiedy widzę "nasze" rodziny z DK uczestniczące w parafialnej Mszy niedzielnej, przystępujące całą rodziną do Komunii, przyprowadzające dzieci pod ołtarz a nie do przedsionka itp:) A z kolei dajmy na to osoba z neo- sąsiedzi, znajomi, ludzie z okolicy nie widzą jej w kościele- jeśli nie wiedzą że chodzi gdzie indziej nasuwa się myśl że wcale nie chodzi... Ja wiem że nie chodzi się do kościoła na pokaz ani dla ludzi, absolutnie nie. Ale jednak w naszych czasach dajemy pewne świadectwo chodząc, uczestnicząc, przystępując do spowiedzi i komunii- zwłaszcza jeśli ktoś jest osobą w jakiś tam sposób rozpoznawalną z racji zawodu czy funkcji, i zwłaszcza w mniejszych parafiach podmiejskich gdzie ludzie się znają z widzenia przynajmniej. Zyjemy w jakiejś społeczności, dzielnicy, osiedlu itp i to że jesteśmy w powszechnym mniemaniu wierzący i praktykujący jest myślę ważne.

Radzę tylko uważać. Sama byłam w neo, uważam że to wspaniały ruch, ale realistycznie patrząc - wspólnoty wyglądają różnie. Katechiści czasami za bardzo przejmują się swoją rolą przewodników... Tak więc radzę nie przeszkadzać z zaufaniem.

Silva,
dziękuję. Bedę pamiętała.

Kropeczko, nie ma warunku konieczności, ze Msza sw. wigilii w sobotę jest "dla tych, którzy nie mogą w niedzielę". Jeśli jest sprawowana w porze wieczornej (a różnie z tym bywa), to jest to Msza równoważna niedzielnej. Niemniej zgadzam się z Tobą co do pozostałej argumentacji.

Maria, my tez mieliśmy problem z księdzem który nie przychodził na spotkania, ale poprosiliśmy innego księdza- młodego, takiego zaangażowanego, mam wrażenie że żyjącego Pismem św i póki co ten drugi ksiądz bardo się przykłada:)
Mnie siostra która jest 13 lat w DK od razu ostrzegła żeby nie żyć "tylko w kręgu" bo szybko może stac się tak jak mówisz "kącikiem wzajemnej adoracji". Dlatego jak tylko czas pozwoli chcemy wyjeżdzać i poznawać innych ludzi z DK. Ja wogóle mam wrażenie że mam dystans i traktuję to jako naszą (póki co) drogę do życia wiarą, ale tak żeby nie stało się właśnie tak jak piszesz. A ksiądz i to mądry, naparwdę żyjący wiarą jest bardzo bardzo potrzebny na spotkaniach , bo łatwo można wpuścić się w maliny

Kropeczko,
gdy ja zaproponowałam zmianę księdza w DK, to spotkałam się z oburzeniem kręgu, że do czego to podobne , taki afront. Z perspektywy czasu, myślę sobie że było i jest im to na rękę.
pozdrawiam Cię.

Ściśle: to nie jest kwestia "równoważności". Liturgia niedzieli (i każdej uroczystości) zaczyna się wigilią w sobotę wieczorem. Nie istnieje coś takiego jak sobotnie nieszpory, są pierwsze i drugie nieszpory niedzieli. Od nieszporów mamy niedzielę. Msza wigilii zwyczajnie jest Mszą niedzielną.

Co do świadectwa... cóż, ja mieszkałam w Warszawie. Kwestia chodzenia/ nie chodzenia, w dodatku do swojej parafii w ogóle nie istnieje. Nie mam pojęcia, czy którykolwiek z moich sąsiadów chodził w niedziele na Mszę, ja sama w swojej parafii nie bywałam wcale (już będąc dawno poza neo).

wiem, w Warszawie żyjecie zupełnie inaczej. Ja mieszkam na przedmieściach średniego miasta (100 tys) w niedużej podmiejskiej parafii. Niby to miasto nie wieś i korki potrafią już dawać w kość:) ale jednak jest zupełnie inaczej. Jedna dzielnica, jedna parafia, jedna szkoła, ludzie się znają przynajmniej z widzenia, sąsiedzi się interesują co robią inni to upierdliwe, ale z drugiej strony daje ci poczucie przynalezności do jakiejś społeczności. Mieszkałam 6 lat w bloku, to był mały blok- 19 mieszkań i wszyscy się znali osobiście, byłam we wszystkich mieszkaniach w moim bloku w ciągu tych 6 lat, o kazdej rodzinie mogę powiedzieć np czy była praktykująca czy nie- bo poprostu widziałaś co niedziele kto wychodzi do kościoła. Teraz to już jestem niby w granicach miasta ale sarenki mi podhcodzą do ogrodzenia i za to ceną jest że wszyscy wokół wiedzą o tobie nieraz za dużo:) Wszystkie dzieci z okolicy chodzą do jednej szkoły, wszystkie razem idą do Komunii, po mszy niedzielnej gonią się pod kościołem i szaleją na rowerkach a mamy plotkują i umawiają się na kawę...to jest cena za te sarenki, las na wyciągnięcie ręki i 6 km do pracy w centrum:) (wiem jako była mieszkanka Poznania i siostra warszawianki:)

Bo jest trudne. Ze znanych mi osobiście przypadków

1. Dziewczyna na Drodze poślubiła chłopaka z poza Drogi (z innej formacji, bodajże Rodzina Rodzin) i odeszła po mniej więcej pół roku
2. Dziewczyna na Drodze poślubiła chłopaka z poza Drogi, luźno związanego z Kościołem, teraz jest na misji.
3. Dziewczyna na Drodze poślubiła chłopaka z poza Drogi, luźno związanego z Kościołem, odeszła z Drogi i teraz są luźno związani z Kościołem i ze sobą także...

Tak. I, przy okazji, mąż także.

Do swojego biskupa miejsca. Proboszcz poda dokładny adres.
List napisany starannie, odręcznie, na dobrej papeterii, polecony, będzie znacznie lepiej przyjęty, niż e-mail z błędami ortograficznymi, wysłany z darmowej skrzynki pocztowej, która dokleja reklamy prezerwatyw lub agencji towarzyskich...

Jeśli napiszesz, pochwal się odpowiedzią, w miarę możności.