Jałmużna manipulacją? Niee... nie sądzę. U mnie we wspólnocie też co miesiąc była składka dzielona po połowie: pół na potrzeby wspólnoty a pół na dom rekolekcyjny. I bardzo dobrze.

Trzeba pamiętać że wiara to nie tylko modlitwa, to także działanie. Nie powinno być tak, że komuś zależy na modlitwie a nie zależy na aktywnym robieniu czegoś dla bliźnich (a czymś takim jest właśnie również jałmużna).

Co do herezji... Rzuciłam okiem na tę stronę i żadnych herezji nie zauważyłam (przynajmniej nie "na wierzchu"), ale wydaje mi się lekko podejrzane hasło na górze strony: "Na początku XX wieku dało się zauważyć charyzmatyczne ożywienie, które w latach 60 zaowocowało powstaniem w Kościele Katolickim pierwszych grup Odnowy Charyzmatycznej. Dziś już miliony chrześcijan różnych wyznań doświadczyło działania Ducha Świętego.". Brzmi to trochę jak "w Kościele najpierw było długo, długo nic a w latach 60. przyszedł Duch Święty i teraz jest w różnych wyznaniach", tak, jakby Duch Święty nie dawał doświadczać swojego działania wszystkim katolikom przez wszystkie wieki od samego powstania Kościoła. Może to tylko niezręczność, ktoś się niedokładnie wyraził, ale wygląda to dziwnie.

Ja bym tego fragmentu źle nie odczytał...

Bardzo dziękuję za szybkie odpowiedzi Jeżeli będziecie mieli jeszcze jakieś spostrzeżenia dajcie znać.
Możliwe, że niepotrzebnie się przejmuję, ale lepiej nie ryzykować i poradzić się bardziej obeznanych w temacie ruchów charyzmatycznych niż potem żałować.

Pozdrawiam

Cóż, może po prostu ja jestem przewrażliwiona. Dla mnie on wygląda nieco dziwnie, ale na pewno nie heretycko

Za to na stronie znalazłam tekst ks. Grefkowicza. Nie sądzę, żeby miał on coś wspólnego z tą wspólnotą (nie ta diecezja), ale jeśli się na niego powołują to dobrze, bo jego znam i wiem że jest najzupełniej w porządku, więc może oni też

Tak więc ogólnie: wspólnota na żadną sektę nie wygląda, myślę że możesz spokojnie iść na spotkanie.

w Odnowie w Duchu Świętym ludzie zajmują się rozwijaniem darów duchowych (charyzmatów). charyzmatami są (w skrócie) m.in. dar proroctwa, mówienia językami, wstawiennictwa, uzdrawiania i tym podobne. o tym wszystkim jest napisane w Piśmie Świętym (1 Kor 12, 1 i dalej).
charyzmaty nie mają nic wspólnego ani z magią, ani z jakąś bioenergetyką, wróżeniem czy czymś w tym stylu. charyzmat to dar dany człowiekowi przez Ducha Świętego, który ma służyć nie jemu, a całemu kościołowi. charyzmat nie jest supermocą i SAMI Z SIEBIE NIE POSIADAMY ZDOLNOŚCI, KTÓRE MOGĄ KOGOŚ UZDROWIĆ. obdarzeni charyzmatem możemy jednak modlić się do Boga o uzdrowienie.
w KK, nie wiem dlaczego, takie dary są wyraźnie zaniedbywane,a jednak takie uzdrowienia zdarzają się w grupach Odnowy albo w kościołach protestanckich.


charyzmaty to nie są 'bajery' czy gadżety do naszej osobowości, Bóg udziela ich, jak chce i komu chce i trochę bez sensu jest na przykład zazdrościć komuś charyzmatu, bo jesteśmy przeznaczeni do określonej służby, jesteśmy idealnymi osobami do zadań, które wyznacza nam Bóg:)
a Duch Święty może się modlić w Twoim duchu, niekoniecznie przez słowa czy zaraz charyzmaty.


nie jestem ekspertem, ale z tego co wiem, chyba dla każdego Pan Bóg coś przewidział:) nawet jeśli nie, to nie jest się gorszym, przecież w wierze chodzi o relację z Jezusem i umacnianie tej relacji, a nie licytowanie się, kto uzdrowił więcej ludzi.
czy trzeba -nie można wymóc daru, bo dar to dar. ale chyba można się modlić o otrzymanie jakiegoś konkretnego daru, jeśli Ci na tym zależy (i zapewne zależy to też od intencji).


bo tak może być, jak człowiek nie wie, o co w tym chodzi. ja też kiedyś byłam świadkiem czegoś takiego i to w przypadku osób świeckich, i jakbym wcześniej nie wiedziała nic o charyzmatach, nie miałabym świadomości tego, co się dzieje. z tym trzeba się chyba troszeczkę 'oswoić'. oczywiście w Odnowie nie jest trudno o przegięcia -fałszywe rozeznania,pycha i tak dalej, można się skupiać na spektakularnych gestach zamiast na szczerej modlitwie, która jest tu najbardziej istotna. często jednak w takich grupach Duch Święty naprawdę działa i chyba warto się do Niego modlić?:)


otóż to!:) mam wrażenie, że często nie wierzymy w to, że jakiś cud czy uzdrowienie może się zdarzyć w miejscu, w którym żyjemy. a to jest chyba właśnie efekt zaniedbywania darów, które posiadamy.


myślę, że nie możemy też traktować Boga machinalnie - w Odnowie uzdrowi, na pielgrzymce - nie. każdy może szukać własnej drugi, ktoś czuje się dobrze w Odnowie, ktoś inny nie. przyznam jednak, że mimo doświadczeń w Odnowie,modlitw równoczesnych, wstawienniczych,chyba najwspanialszym przeżyciem pozostaje modlitwa przed Najświętszym Sakramentem w obecności rzeczywistego Jezusa pod postacią chleba.

sama jestem w grupie Odnowy i takie grupy polecam dlatego, że we wspólnocie poznałam Boga, a teraz rozwijam swoją wiarę. chrześcijanin nie może działać w pojedynkę, potrzebujemy poczucia wspólnoty, wzajemnego wsparcia, a myślę, że bliska grupa osób nam to zapewnia.

Myślę, że w przypadku chorób słusznym kierunkiem modlitwy (poza prośbą o uzdrowienie) może być prośba o to, by Jezus dał siłę do wytrwania w cierpieniu i łaskę poznania (zrozumienia) co chce pokazać człowiekowi przez dopuszczenie na niego bólu. Jak chodzi o szeroko pojętą Odnowę - to może warto z Mamą modlić się w jakiejś grupie o takie rozeznanie - czego Bóg chce odemnie w tym cierpieniu. Jeśli potrzebna byłaby pomoc w kontakcie z osobami, które mogą pomóc to służę swoją osobą. Mam tu na myśli Wspólnotę "Misericordia" z ks. Janem Reczkiem.

W trakcie modlitwy wstawienniczej o uzdrowienie we Wspólnocie Odnowy w Duchu Świętym uzdrawia Jezus. Rola wspólnoty i osoby, która pod wpływem Ducha Świętego kieruje do uczestników nabożeństwa słowa prorocze o uzdrowieniu jest służebna. Takich jednostkowych uzdrowień podczas modlitwy jest co najmniej kilka - zarówno duchowych jak i fizycznych. Niestety tylko część z uzdrowionych składa później świadectwa. Ja zostałem uzdrowiony dwukrotnie w Jasnogórskiej Wspólnocie Odnowy w Duchu Świętym "Kana". Pierwszy raz w trakcie seminarium wspólnotowego: od dłuższego czasu cierpiałem na bardzo dolegliwą nerwicę serca i w okresie seminarium poczułem się lepiej - pewnego dnia zapomniałem o przyjęciu leków... kiedy uświadomiłem sobie po dwóch dniach, że nie mam objawów nerwicowych poczułem potrzebę podzielenia się tą informacją, zwłaszcza, że w dalszym ciągu nie było nawrotów nerwicowych. Przestraszyłem się trochę, że być może wymuszam na Bogu uzdrowienie, robię coś na wyrost. Jednak podzieliłem się tą radosną informacją z członkami swojej grupy, później złożyłem publiczne świadectwo... byłem uzdrowiony. Drugi raz zostałem uzdrowiony z silnych i rozległych bólów pleców w odcinku lędźwiowym o nierozpoznanej etiologii (bólu nie można było uśmierzyć żadnymi środkami przeciwbólowymi i przeciwzapalnymi). W trakcie jednego z nabożeństw, nieoczekiwanie dla mnie, prowadzący modlitwę skierował słowo, że Jezus uzdrawia mężczyznę w moim wieku z bólów kręgosłupa w odcinku lędźwiowym. Na drugi dzień ból ustał.
Na pewno udział we Wspólnocie otwiera na poznanie Boga, jest okresem, przede wszystkim uzdrowienia duchowego i formacji chrześcijańskiej. Udział w nabożeństwach wspólnotowych i w Eucharystii daje wszystkim uczestnikom modlitwy i mszy świętej (a więc nie tylko i nie przede wszystkim członkom Wspólnoty) szansę na uzdrowienie przez Jezusa w drodze modlitwy wstawienniczej i sakramentu komunii świętej. Moc uzdrowienia ma przecież sakrament pojednania i Eucharystii, które do dyspozycji ma każdy członek Kościoła. Wytrwały kontakt z Bogiem, oparty na autentycznej miłości, przyjaźni do Niego zawsze przynosi uzdrowienie i błogosławieństwo.

Wczoraj byłam na przyjmowaniu szkaplerza. I potem ksiądz podchodził do każdego i kładl na nas ręce... modlił się w ciszy nad każdym... niektorzy upadali, a ja się przez cały czas trzęsłam i płakałam, gdy wstałam- nie mogłam normalnie iść- miałam jskby sparaliżowane nogi... Czy to tez było działanie Ducha Świętego?

W twoim przypadku chyba raczej nerwy

Natomiast opisane przez Ciebie spoczynki w Duchu Świętym - o ile są prawdziwe - są działaniem Ducha Świętego.

Witam
Chciałam nawiązać do tego tematu. Moja mama jeździ na takie modlitwy od paru lat i z każdym rokiem jest ich coraz wiecej średnio w domu wieczorem jest może 2 , 3 razy na tydzień do tego dochodzą jakieś rekolekcje spotkania modlitwy msze rano i wieczorem i uzdrowienia.. Zaczyna to być dość męczące gdy dzień i noc słyszysz że w życiu powinien być anjwazniejszy Bóg, że ksiądz mówił w kościele że będize koniec świata... że po raz setny została uzdrowiona z "bolącego" biodra i tak w kółko do dziś gdzie doszło do tego , że mama stwierdziła że nie trzeba do domu kupować pasty do zębów czy papieru toaletowego bo ważniejsze jest by miala pieniądze na jeżdzenie po tych kościoła bo przecież to jest najwazniejsze w życiu. TRAGEDIA jak tu żyć z kims takim kto nie widzi jakiegoś stopu przecież ludzie co za dużo to nie zdrowo. Najlepsze są jej rozmowy telefoniczne z kolezankami jak jedna twierdzi że jest bardziej udochowiona od drugiej albo jedna ma wiecej darów po tych mszach z księdzem Witko. Nie mówię już o tym nawet że nie ma czasu z córkami poraziawmaić na całkiem przyziemne tematy bo tylko mówi o kościele.... zero wsparcia z jej strony.... Błagam potrzebuje pomocy bo inaczej ja ześwieruje w tym domu (

Mi to wygląda na jakieś ostre zniewolenie, może nawet na opętanie. Znamiona są jednego i drugiego. Może być to też fascynacja, podobna do fascynacji dziewcząt pierwszym chłopakiem.
W normalnych warunkach, czyli, gdybym miał kontakt z mamą, sprawdziłbym i ocenił, co się dzieje.
Osoby opętane wysyłam do egzorcystów. Może znajdź kontakt do egzorcysty i poradź mamie by zasięgnęła tam porady czy pomocy?

Swoją drogą, nie wiedziałem, że takie mogą być efekty działania charyzmatyków, uzdrawiających grupowo. Przypadek wart jest głębszej analizy duchowej, przez kogoś rozsądnego, kto na tych mszach uzdrawiających bywa.

I jeszcze coś. Czemu właściwie służy sławne zasypianie w Panu? Czy jest pewne, że chodzi o Pana Boga? Jaki jest tego mechanizm? Widziałem w internecie wiele tych zaśnięć i to całymi tłumami. W wielu przypadkach nie wyglądało mi to na działanie Ducha Świętego, a raczej na spektakl czyniony przez charyzmatyka dla efektu.

Podobnie z tym mówieniem językami. Echolalia nie jest mówieniem językami ze znajomością tego, co się mówi. Tymczasem wiele świadectw dowodzi, że to mówienie językami nieraz jest typową echolalią, podobną do gaworzenia dziecięcego, a czasem po prostu sfingowanym kłamstwem, dokonanym ze wstydu przed innymi, "bo przecież wszyscy mówią językami, a ja nie."

nie raz już z siostrą skarżyłyśmy się znajomemu księdzu , więc chciał nam pomóc i powiedział mamie tak: czasem w domu trzeba kurze za łóżkiem powycierać a nie tylko jeździc od kościoła do kościoła. Także nawet takiego tematu nie mogę zacząć bo mnie by mama wysłała do ks egzorcysty z resztą już nie raz od niej usłyszałam , że jest ze mną coś nie tak jakiś diabeł we mnie siedzi czy coś bo nie chce słuchać tego jej gadania na jeden tamt tylko żyje rzeczami przyziemnymi tym np. że w domu brzeba cokolwiek zrobić bo przecież Pan Bóg za nas niczego nie zrobi prawda ? wszystko z umiarem do kościoła chodzę i jestem osobą wierzącą ale z dnia na dzień oddalam się od niego przez to w jaki sposób mama mi wtłacza tą jej wiarę na siłe i robie to nie tylko ze mną ale i z innymi ludzmi...

Wydaje mi się ze te modlitwy i odnowy w duchu świetym bardzo zniewalają ludzi ich umysły i pogląd na świat przez co później dzieci na tym cierpnią a oni nawet sobie z tego nie zdają sprawy... ja już wylądowałam u psychologa bo sobie nie radze a jedyne co mi polecił to wyprowadzić się z domu !

Podobno o. Pio kiedyś powiedział:
"Spełnienie obowiązku powinno nastąpić wcześniej, niż cokolwiek innego, choćby to było święte"

Mój znajomy ujął to nieco bardziej dosadnie (oczywiście trochę żartem):
"Kobieta, która przypala obiad bo za długo się modliła to nie jest pół diabła. To jest cały diabeł."

Obowiązkiem Twojej mamy jest dbanie o dom i rodzinę. Do tego została powołana. Gdyby Bóg chciał żeby całe dnie spędzała na modlitwie i rozmawianiu o duchowości to zostałaby powołana do zakonu, ale nie została.

Może spróbuj z nią porozmawiać od tej strony. Zajmując się zbyt dużo duchowością zaniedbuje swoje powołanie.

Mały_Kwiatku - wybacz, ale muszę ci powiedzieć że chrzanisz głupoty. Ile miałeś kontaktu z Odnową w Duchu Świętym? Na ilu mszach z modlitwą o uzdrowienie byłeś? Ja mogę powiedzieć że ponad 2 lata intensywnie siedziałam w tym temacie (msze z charyzmatykami, spotkania Odnowy, rekolekcje Odnowy, kursy Odnowy, książki Odnowy etc) i jestem pewna że opisywane zachowania nie mają NIC WSPÓLNEGO z opętaniem (nie strasz dziewczyny!). Mają za to dużo z tzw. syndromem neofity. To na ogół samo przechodzi, ale lepiej pomóc przemawiając do zdrowego rozsądku.

A wysyłanie kobiety do egzorcysty w takim wypadku nic nie da, może tylko zaszkodzić bo jeszcze bardziej się nakręci i jaki to będzie mieć sens?

Nie będąc na tych mszach uzdrawiających ani razu, napisałem anibasowi coś takiego:

Dlaczego uważasz, że twoje określenie "syndrom neofity" jest na tyle lepsze od mojego "fascynacja, podobna do fascynacji dziewcząt pierwszym chłopakiem", że usiłujesz mnie obrazić epitetem "chrzanisz głupoty"?

Skoro przez dwa lata spędzałaś większość czasu na mszach uzdrawiających, dlaczego nie poradzisz czegoś konkretnego dziewczynom, które proszą o jakąś pomoc w związku z długotrwałym "syndromem neofity" u ich mamy?
Przecież anibas jest w potrzebie, a Ty z pewnością masz ogromne doświadczenie z osobami z "syndromami neofity".

Poradziłam rzecz konkretną.

A skoro to jest twoim zdaniem "fascynacja" to po co straszysz rozmówców tym że "wygląda ci to na ostre zniewolenie, może nawet opętanie"? TO moim zdaniem są głupoty, bo nie ma żadnych podstaw żeby stawiać takie absurdalne tezy.