Wstyd zeby klęczenie było dla kogos problemem(poza przypadkami choroby).
A neo słyszało o innych postawach typu:
-leżenie krzyżem
-padanie u stóp
-ukłony

A może taka postawa jest niegodna neo?

Jeszcze zapomniałem o padaniu na twarz.

Do wszystkich Kapłanów, Osób Zakonnych i Wiernych Diecezji Takamatsu

List Pasterski w sprawie Celebracji Liturgicznych Triduum Paschalnego

Ten list jest adresowany do wszystkich z Was, którzy - jak wiem - dokładacie wszelkich starań, aby pogłębić waszą wiarę poprzez gorliwe uczestnictwo w liturgii. Tematem tego listu jest Liturgia Triduum Paschalnego. Jak dobrze wiecie, wszystkie celebracje liturgiczne na terenie diecezji znajdują się pod jurysdykcją biskupa. Ta odpowiedzialność biskupa została po raz pierwszy określona we Mszale Rzymskim 1970 i przypomniana ponownie w nowym wydaniu Mszału, promulgowanym w 2002 r. Zadania biskupa zostały objaśnione w rozdziale 1 instrukcji Redemptionis Sacramentum, która została wydana przez Kongregację Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów:

1.21. „Do biskupa diecezjalnego w Kościele mu powierzonym należy, w ramach przysługującej mu kompetencji, wydawanie w sprawach liturgicznych norm, które obowiązują wszystkich”

1.22. Biskup kieruje powierzonym mu Kościołem partykularnym i jego obowiązkiem jest rządzenie, korygowanie, pobudzanie, a czasami nawet karcenie, skoro piastuje święty urząd, jaki przyjął przez święcenia biskupie, w celu budowania swojej owczarni w prawdzie i świętości.

1.23. Wierni „powinni pozostawać w łączności z biskupem, jak Kościół z Chrystusem, a Jezus Chrystus z Ojcem, żeby wszystko było zgodne dzięki jedności i żeby tym pełniej służyło chwale Bożej”. Wszyscy, również członkowie instytutów życia konsekrowanego i stowarzyszeń życia apostolskiego oraz wszystkich grup i ruchów kościelnych wszelkiego rodzaju, we wszystkim, co ma związek z liturgią, są poddani władzy biskupa diecezjalnego, z zachowaniem prawnie określonych przywilejów. Do biskupa diecezjalnego należy więc prawo i obowiązek czuwania i wglądu w liturgię w kościołach i kaplicach znajdujących się na jego terytorium, również w tych, które zostały założone albo są prowadzone przez członków wspomnianych instytutów, jeśli wierni mają do nich dostęp na stałe.

1.24. Ze swojej strony lud chrześcijański ma prawo, aby biskup diecezjalny czuwał nad tym, iżby w dyscyplinę kościelną nie wkradły się nadużycia, zwłaszcza jeśli chodzi o posługę słowa, sprawowanie sakramentów i sakramentaliów, kult Boga i świętych.

1.25. Komisje lub rady czy też zespoły ustanowione przez biskupa, aby przyczyniały się „do popierania liturgii, muzyki oraz sztuki religijnej w jego diecezji”, będą działać zgodnie z intencją i rozporządzeniami biskupa oraz będą zobowiązane ufać jego autorytetowi i aprobacie, by mogły odpowiednio wypełnić swoje zadanie i nie naruszać rzeczywistej władzy biskupa w jego diecezji.

W tym samym dokumencie znajduje się wiele przepisów regulujących adaptacje i zmiany w liturgii. Prepisy wymagają, aby Konferencje Episkopatów zgłaszały wszelkie zmiany w Liturgii do zagtwierdzenia przez Kongregację Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, bez której zgody nie mogą one uzyskać mocy obowiązującej. Biorąc pod uwagę powyższe, ponieważ przygotowujemy się do obchodów Triduum Paschalnego niniejszym proszę wszystkich Was o branie udziału w Triduum Paschalnych tylko raz, z całą wspólnotą parafialną i proszę o nie powtarzanie tych obrzędów, w szczególności o nie odprawianie ponownie późnym wieczorem Mszy Wieczerzy Pańskiej oraz kolejnej nocnej Wieczerzy Paschalnej w Wielką Sobotę.

Uzasadnieniem mojej powyższej prośby są rubryki trzeciego wydania Mszału Rzymskiego (2002), w których wyraźnie zapisano to, co poniżej. Rozmawiałem również o tym osobiście z Ojcem Świętym podczas mojej niedawnej audiencji.

Missale Romanum (2002) p. 298.3: Celebrationes Tridui sacri peragantur in ecclesiis cathedralis et paroecialibus, et in iis tantum in quibus digne persolvi possunt, idest cum fidelium frequentia, cum ministrorum numero congruenti et cum facultate aliquas saltem partes cantu preferandi. Expedit proinde ut parvae communitates, consociationes et peculiare coetus cuiusque generis in his ecclesiis coadunentur, ad sacras celebrations forma nobiliore peragandas. (Liturgia Triduum Paschalnego powinna być celebrowana w katedrze, kościele parafialnym lub innym miejscu uważanym za godne i odpowiednie do sprawowania liturgii. Do celebracji wymagana jest odpowiednia liczba posługujących oraz wiernych, którzy są w stanie śpiewać przynajmniej podczas części obrzędów. Z powyższych względów małe wspólnoty, związki i grupy specjalne muszą się zebrać i dołączyć do świętych obrzędów celebrowanych w wyżej wymienionych kościołach).

Missale Romanum (2002) p. 299.3:
Ubi vero ratio pastoralis id postulet, loci Ordinarius alteram Missam in ecclesiis
et oratoribus permittere poterit, horis vespertinis celebrandum, et, in casu
verae necessitatis, etiam horis matutinis, sed tantummodo pro fidelibus qui
nullo modo Missam vespertinam participare valent. Caveatur tamen ne
huiusmodi celebrationes in bonum privatarum personarum vel parvoram
coetuum peculiarium fiant et ne praeiudicio sint Missae vespertinae."
Dla prawdziwej potrzeby duszpasterskiej ordynariusz miejsca może zezwolić na celebrację dodatkowej Mszy świętej (wielkoczwartkowej) w kościele lub oratorium, w godzinach wieczornych, albo w przypadku prawdziwejkonieczności, choćby w godzinach porannych, ale wyłącznie dlatych, którzy w żaden sposób nie będą w stanie uczestniczyć we Mszy wieczornej. Nie wolno celebrować takich dodatkowych Mszy dla wygody poszczególnych wiernych, grup specjalnych albo z powodu jakichś uprzedzeń do Mszy wieczornych (parafialnych).

"Vigilia huius noctis, quae est summa ac nobilissima omnium sollemnitatem,
unica sit pro unaquaque ecclesia." (Wigilia tej nocy, która jest "szczytem i sumą wszystkich wigilii" powinna być sprawowana tylko raz w każdym kościele).

Podczas prywatnej audiencji u Ojca świętego, w grudniu 2007 r. spytałem go o Liturgię Wielkiego Tygodnia. Jego odpowiedź była natychmiastowa i niezwykle klarowna. Po zakończeniu sprawowania obrzędów przez biskupa lub przez kapłanów wyznaczonych przez biskupa do celebracji dla wspólnoty parafialnej nie wolno im ponownie powtarzać tych obrzędów. Po lekturze zacytowanych wyżej rubryk jestem pewien, że również zrozumieliście iż celebracje liturgiczne mogą być sprawowane tylko przez osoby do tego uprawnione. To samo dotyczy obrzędu Umycia Nóg podczas Mszy Wieczornej Wieczerzy Pańskiej. Żadnego z tych obrzędów nie wolno celebrować wielokrotnie.

W diecezji Takamatsu, po zakończeniu celebracji obrzędów Triduum Paschalnego, przez biskupa lub przez kapłanów upoważnionych przez niego do posługi wspólnotom parafialnym, nie będzie zgody na jakiekolwiek powtarzanie tych obrzędów. Jak wyjaśniłem powyżej, Obrzęd Światła i Liturgia Słowa stanowią nieodłączne części liturgii Wigilii Paschalnej, a obrzęd Umycia Nóg jest częścią Mszy Wieczerzy Pańskiej . Jeśli ktoś odczuwa potrzebę zgłębienia znaczenia tych ceremonii, sugeruję aby takie osoby spotkały się razem w inny dzień aby o tym podyskutować i przygotować się do uczestnictwa w liturgii parafialnej. Chciałbym podkreślić, że bardzo ważną rzeczą jest, aby nasze liturgie w katedrze i w kościołąch parafialnych były celebrowane z powagą, gdyż liturgia Triduum Paschalnego pełni ważną rolę w życiu naszego Kościoła.

Ten list pasterski został opublikowany na mocy władzy, którą otrzymałem od Kościoła, jako Biskup diecezji Takamatsu. W niniejszym liście wyjaśniłem wam powody, dla których angażuję tę władzę w celu podjęcia tak poważnych decyzji.

Pozostający w modlitwie za was.

+ Franciszek Ksawery Mizobe Osamu
Ordynariusz Diecezji Takamatsu
5 Marzec 2008 r.

Powiem szczerze, że myślałem o Twoich wypowiedziach życzliwie, sądząc, iz kieruje Tobą troska, jednak chyba masz z góry założoną tezę o neokatchumenacie, z troską niewiele mająca wspólnego.

Uczestniczyłem parokrotnie w Mszach Świętych dla wspólnot neokatechumenalnych z udziałem biskupów. Nigdy nie spotkałem się z zastrzeżeniami biskupa co do przebiegu liturgii, w tym stosowania echa Słowa, stania w czasie konsekracji, używania chleba prześnego.

Dlatego też nie bardzo rozumiem Twoją postawę: kwestionujesz podporządkowanie Drogi Kościołowi cytując liczne dokumenty, ale - skąd wiesz, że one właśnie tak, a nie inaczej brzmią, że taka jest ich hierarchia prawna, że powołane w Statucie zatwierdzone zgody Kościoła dla liturgii w neokatechumenacie są łamane. Znasz wszystkie ustalenia Stolicy Świętej dla neokatechumenatu? Uważasz, że seminarium Redemptoris Mater, podległe biskupowi miejsca łamie prawo kościelne w zakresie liturgii?

Skąd Ty to wszystko wiesz? Jesteś po liturgice?

Ja nie mam dostepu do akt Watykanu,

polegam na ufności Kościołowi - w tym wielu mądrym proboszczom,

Powołujecie się na "Ducha liturgii" Josepha Ratzingera. Ale zdaje się to nie jest dokument kościelny - obowiązujące prawo.

Podczas konsekracji, na Mszy we wspólnocie wszyscy stojąc pochylają głowy przed Panem, głęboko się kłaniają razem z księdzem. Dla mnie bardzo wymowna postawa. Bardziej niż "półklękoklap na ławce" w kościele.

Głos kard. Ratzingera nie jest obowiązujący, nie jest prawem - oczywiście. Ale przyznasz, że głos przyszłego papieża (a gdy pisał tę książkę był przewodniczącym Kongregacji Doktryny Wiary) jest bardziej znaczący niż katechisty (którzy to raczej w większości nie są po liturgice). "?

Gdy kard. Ratzinger oisał tą książkę znał Neo - w 1974r pomagał wprowadzać Neo w Niemczech
http://ekai.pl/wydarzenia/x15011/zatwie ... j/#Scene_1

Jako prefekt Kongregacji Nauki Wiary kard. Joseph Ratzinger zajmował się zbadaniem i zatwierdzeniem zawartości teologicznej katechez poszczególnych etapów neokatechumenatu.

Gdy kard. Ratzinger oisał tą książkę znał Neo - w 1974r pomagał wprowadzać Neo w Niemczech

I nie podoba mi się postawa "klękoklapa", czy "łyżwiaża" (słowo O. T. Kwietnia OP, znannego liturgisty). Te nazwy - to proste stwierdzenie faktów, że w kościołach bardzo często mamy do czynienia z brakiem szacunku do Ciała Pańskiego, do liturgii - zaprzeczysz?
Sam o tym wspomniałeś.

Więc skąd ta wzmożona uwaga na neokatechumenacie?
Tego nie rozumiem w Twojej postawie.