Czy można jednocześnie ofiarować swoje cierpienie za dusze w czysćcu cierpiące i jednocześnie prosić Boga o jego zmniejszenie?

Można oczywiście. Tylko wtedy będziesz miała mniej do ofiarowania.

Ofiarować można wszystko - modlitwę, post, cierpienie, dobre uczynki, rezygnację z przyjemności...

po czym poznać, że modlitwa, post czy jałmużna została "przyjęta" za daną duszę w czysćcu cierpiącą?

Nie wiem, a potrzeba dowodów?
Jak mogę ofiarować i chcę ofiarować to nie widzę powodu, dla którego nie byłyby darowane.

Podobno cierpienia za życia są niczym w porównaniu z cierpieniami jakie musi przejść dusza w czyściu, z ofiarowywaniem siebie w tym celu byłabym ostrożna.

Czemu? Myślisz, że nie warto ofiarowywać, bo może się okazać całe życie pokucie na ziemi może oznaczać sekundę ulgi dla kogoś w czyścu?? Hmm, wydaje mi się, że to trochę nie tak; nie sądzę żeby Bóg stosowaj przelicznik 1:1 . Baaa, sądzę, że nawet system procentowy byłby tu niesprawiedliwy, bo jeśli robię coś co pojmując w ludzkich kategoriach jest dla mnie nieopłacalne (mówię tu o jakiejś pokucie), to muszę mieć sporą wiarę, żeby widzieć w tym jakiś sens. A wiadomo, że za wiarę Bóg sowicie wynagradza, więc nie zdziwiłbym się gdyby malutkie niedogodności ofiarowne na ziemi miały gigantyczne zanczenie dla dusz czyścowych .
Poza tym trzeba pamiętać, że kary czyścowe mają za zadanie udoskonalić miłość; a jeśli taka dusza widzi, że ktoś na ziemi pamięta o niej, to na pewno w dużej mierze budzi to wdzięczność i inne szalenie pozytywne uczucia. To trochę jak dziecko, które częstuje cukierkiem głodnego człowieka- niby się nieje, ale napewno odczuwa wielką miłość, że łezka się w oku kręci. Nawet jeśli nasze ofiary w porównaniu do ich cierpień są nieiwelkie to pewnie i tak pozwalają im dostrzec piękno i wartość miłości (bez czego chyba nikt sie w niebie nie znajdzie ).

Przypomniał mi się jeszcze pewne zdanie, które mówi o czyścu:
Ktoś kiedyś powiedział (Szymon Hołownia?), że nawet najbardziej cierpiąca dusza w czyśccu jest bardziej szczęśliwa niż najszczęśliwsza dusza na ziemi dlatego, że zna już swój los.
Może trochę nie na temat, ale lubię to zdanie , respect for all

Podobnie jak z modlitwą za grzeszników. Ojciec Pio pomodlił się za wszystkich grzeszników i miał przes#$%^ do końca życia. Nie wiem jak on to by wytrzymał jakby nie był w zakonie.
Słyszałem od pewnych osób że jeśli są jakieś cierpienia, czy to w tym życiu czy czyścu to trzeba wierzyć że mają one sens - nie wiem czy ich zmniejszanie nie zaszkodziło by zbawieniu i to dotyczy cierpień własnych i innych, no ale to niekatolicki punkt widzenia. No i to chyba też:

Jeśli katolik chce się za kogoś modlić, to najbezpieczniej za papieża i biskupa i księży. A nie wiem jak to jest z tymi cierpieniami, co by miało znaczyć ofiarowanie za kogoś? Już lepiej chyba robić dobre uczynki, tylko nieobłudnie, licząc że będzie to odpłacone w jakiś sposób. A chyba najlepiej pozwolić by to Duch modlił się w nas w *niewysłowionych westchnieniach*.

Nie po to się rodzimy, żeby cierpieć za czyjeś, cierpimy za swoje, jak wogóle mowa o cierpieniu, a będąc w jakiej kolwiek wspólnocie nieświadomie ściągamy czasem cierpienia grupowe, bo każda wspólnota to w pewnym sensie rodzina, osobiście jestem zwolenniczką pracy w życiu na swój własny rachunek.

zapytam a może to burza usunęła moje posty ?