Zakładam temat, ponieważ w wyszukiwarce go nie znalazłem. Dziwię się, ponieważ jest to bardzo ważna rzecz w małżeństwie.
Mam pytanie. Jak często i czy w ogóle modlicie się wspólnie w swoich rodzinach. Chodzi mi tu o modlitwę osobistą, wspólną. Nie o wspólne chodzenia na mszę czy na nabożeństwa.
Czy Wy modlicie się razem w domu, jak się modlicie, czy czytacie wspólnie Pismo Święte? Jakie są wasze odczucia na ten teat i jak wyglądały początki. Pozdrawiam.

Ja z Żoną odmawiam Liturgię Godzin.

Długo po ślubie?? My czytamy fragmenty listów św. Pawła ostatnio. Powiem szczerze, że ciężko z tą codzienną modlitwą. Szczególnie jak żona przyjeżdża po 12 godzinach pracy i zaraz pada ze zmęczenia. A brakuje nam tego.

Wczoraj minęło okrągłe sześć miesięcy

To prawie jesteśmy rówieśnikami. Ja mam 4 miesiące...

A macie Panowie pomysł, jak zachęcić mężczyznę do Kościoła??

Bo niestety mój na razie jest jeszcze dość daleko... a ja marzę, by po ślubie taka modlitwa miała miejsce...

Jasne, że tu przede wszystkim Boże działanie wchodzi w grę. Ale może macie jakąś dobrą radę dla mnie??

Przede wszystkim zacznij już teraz go kształtować.
Zaproponuj mu wspólne pójście do kościoła na Msze. Co do wspólnej modlitwy porannej czy wieczornej to chyba nie, bo - mam nadzieje - ani nie zasypiacie razem, ani razem się nie budzicie.

Po jakimś czasie stanie się to wspólnym nawykiem. Będzie wiedział, że idziecie do kościoła. Jak będziecie się wspólnie modlić to po jakimś czasie przypominania o tej modlitwie sam będzie wiedział, że to taki "rytuał" jak z myciem zębów- każdego ranka i wieczora się to czyni.

A jak sprawić, by trudny początek przebrnąć? Przede wszystkim niech widzi u Ciebie prawdziwą chęć modlitwy. Niech widzi, że Tobie zależy na wspólnym byciu na Mszy. Nie tylko na Mszy jako na Mszy, ale na byciu tam razem. Niech widzi, że Ty tym żyjesz i że dzięki temu jesteś szczęśliwa. Wówczas i on zapragnie tego szczęścia. Zwłaszcza, gdy zobaczy, że w czasie próby, w trudnym czasie to pomaga Ci przetrwać, że stamtąd czerpiesz siłę.

Myślę, że to jest najlepsza droga.

Nie zazdroszczę Ci. Ja modliłem sie (chyba) o to, abym swojej żony nie musiał ciągać do kościoła. Pamiętaj nic na siłę. Jak napisał szumi na razie trzeba się modlić a także dawać przykład. Nie truj mu, nie rób awantur. Ja jako facet Ci powiem, że to przyniesie odwrotny skutek. Bądź jak woda - delikatna i wytrwała zarówno w modlitwie jak i w czynach. Dam Ci dwa przykłady z mojego życia. Mój ojciec nie chodził do kościoła mama tak. Najpierw zaprowadziła go do spowiedzi (PODOBNO PO KILKUNASTU LATACH). Potem kazała się wozić do kościoła, szła do środka a tata stał przed drzwiami (latem) a w zimie siedział w aucie. Aż dorwał go ks. proboszcz. Tata powiedział mu, że źle znosi tłum więc proboszcz wziął go za fraki i kazał mu siedzieć w zakrystii. Pomogło. ojciec do dziś jest co niedziela w na Mszy. Nie jest wzorem pobożnego człowieka, ale jest blisko.
Drugi przykład to moj teść. U żony w rodzinie to on trzyma wszystko silną ręką. Nie chodził do kościoła bo nie. Aż do momentu kiedy miał wypadek. Nic się nie stało (tylko auto do kasacji) ale coś się stało, że teraz jest w kościele co tydzień. W obu przypadkach czyn i modlitwa odniosły skutek. Moja mama wzięła tatę i zaprowadził a"pod" kościół a teściowa delikatnie namawiała i dawała przykład (razem z córką). Aha jeszcze jedno. Mój ojciec to pantofel i jeździł pod kościół dla świętego spokoju. W obu przypadkach modlitwa i ludzkie działanie, takie rzeczywiste, proste, spowodowały boską interwencje. życzę szczęścia.

Dziękuję Wam!

Póki co próbuję namówić go na pójście na mszę... a później trzeba będzie jakoś do spowiedzi zaprowadzić Ale to już pewnie przedślubnej...

Aha... ta modlitwa i przykłąd to najtrudniejsze co może być. A jeszcze wytrwałość w tym... ale cóż, nie da się inaczej, a Panu Bogu też trzeba dać szansę

Dziękuję jeszcze raz, bo Wasze odpowiedzi umacniają mnie w moim wyborze... a przecież nikt nie kazał Wam tak pisać

Ale dlaczego chcesz to robić. Uszanuj zdanie partnera. Napewno ma swoje racje.

Zrobi jak będzie uważał, czemu chcesz mu narzucić własny trend?

Twój partner jest taki jaki jest, więc nie staraj się go zmieniać, to tylko pogorszy sytuację, dobrze wiedziałaś kogo wybierasz!

Moje spostrzeżenia są takie, że nie ma nic na siłę. Mnie osobiście najlepiej przekonuje świadectwo życia innych, przykład i rozmowa (zarówno o wierze, Piśmie Św. jak i o codzienności bo tam jest świadectwo naszego życia - nie same słowa). Ważne jest aby dużo rozmawiać - ale nie pouczać... Oczywiście modlitwy nigdy za dużo

Moim zdaniem duże znaczenie dla faceta ma osobiste świadectwo drugiego faceta!!! Oprócz tego oczywiście modlitwa za niego i troska - nie nachalna ale konsekwentna.

POlecm Koronke do Milosierdzia Bozego.Mozna tez czesto odprawic Nowenne do Koletanskiego Dzieciatka Jezus.

Z Mężem modlimy się wspólnie od początku naszego małżeństwa, tj. od ponad 2,5 roku. Odmawiamy razem Pacierz rano i wieczorem. Czasami odmawiamy dziesiątkę różańca. Bardzo mi się to podoba lecz czujemy potrzebę urozmaicenia naszej modlitwy. Zastanawiam się nad Rytuałem Rodzinnym, gdyż jest adresowany do rodzin, małżeństw - i może być nam pomocny w wzbogacaniu wspólnej modlitwy. Tym bardziej, że już polecali nam go doświadczeni małżonkowie.