Na rekolekcjach zamkniętych np. ignacjańskich, sesjach weekendowych zalecane jest by potem w codzienności praktykować przedłużoną modlitwę w codzienności.

Jak to udaje się w codziennym życiu, czy potrafimy znaleźć i przeznaczyć na to czas, a z czym są trudności?
Co czynić by praktykować taką przedłużoną modlitwę w codzienności?

Tak prawdę mówiąc po rekolekcjach ignacjańskich gdy zaproponowano metodę modlitwy zwaną kontemplacją ewangeliczną trudno jest mi trwać przez pół godziny nad jednym krótkim fragmentem.

Pamiętajmy, że nie wszystko jest dla każdego. Jednemu odpowiada jeden sposób modlitwy innemu drugi. Może to wynikać z temperamentu. Trudno będzie osobom bardzo żywym, ruchliwym, może nawet cholerykom trwać nad krótkim fragmentem Pisma kontemplując go. Takie osoby będą wolały modlitwę głośną, spontaniczną, z różnymi metodami (śpiew, gest, czytanie, etc).

Dlatego jeśli coś nam nie pasuje i nie umiemy się w tym odnaleźć nie warto na siłę upierać się przy tym, bo ktoś to zaproponował. Ważne by znaleźć taką formę modlitwy, w której będzie nam dobrze i będzie to prawdziwa modlitwa - dialog z Bogiem. Bóg nie chce od nas byśmy modlili się tak jak zalecają na rekolekcjach ignacjańskich, ale chce byśmy na modlitwie z Nim prawdziwie rozmawiali. Dlatego jedni będą dobrze się czuć w danej formie modlitwy, a inni źle. Poza tym, tryb życia nie każdemu może pozwolić na spędzanie na modlitwie dużo czasu (mówię o tej modlitwie 'na kolanach'- czyli wyłączonej z innych rzeczy). A to, że ktoś zdąży rano tylko znak krzyża zrobić i musi biec do pracy wcale nie oznacza, że modli się gorzej (mniej) od tego, kto godziny spędza na kontemplacji Pisma. W modlitwie ważna jest swoboda i szczerość.

Takie moje przemyślenia.

Bywa też tak, że z przynależności do danej wspólnoty religijnej wynika zobowiązanie przedłużonej modlitwy w codzienności.
Np. z przynależności do oazy wynika zobowiązanie Namiotu Spotkania. A trudno z tego powodu, że ta modlitwa nie wychodzi zrezygnować z formacji oazowej, która daje możliwość stałego pogłębiania swojej wiary.

Wydaje mi sie, ze dobrze byloby zaczac od ustalenia stalej pory dnia na taka modlitwe i nie rezygnowac z niej dla czegos innego, co akurat "wyskoczylo", np. telefon, czyjas wizyta, ciekawy program TV, itd.
Trwamy w tym czasie w obecnosci Bozej bez wzgledu na to, czy mamy odpowiedni nastroj do modlitwy w danej chwili, czy nie, czy nam modlitwa "wychodzi", czy nie. Na poczatku moze to byc trudne, ale jesli pozostajemy wierni temu, ze jest to czas dla Boga, z czasem zaczniemy doswiadczac owocow tego trwania.
Pozdrawiam

co to w ogóle za definicja : " przedłużona modlitwa?"

modlitwa powinna zawsze być spontaniczna, wypływać z serca, a nie ustawiam sobie zegarek i od tej do tej mam się modlić...

dla mnie to bezmyślność.

Modlisz się jak chcesz, kiedy chcesz- a czas można znaleźć zawsze.
Jeżeli chcesz możesz się modlić tyle i tyle ,jeżeli nie masz ochoty- możesz pomilczeć. Przed kontemplacją Słowa Bożego możesz się pomodlić do Ducha Świętego- to dużo pomaga.
Zresztą sam Bóg mówił,aby na modlitwie nie być zbyt gadatliwym..
Ja zamiast zagadywać Boga na śmierć, polecałabym wsłuchać się w Głos Boży wypływający z serca

Jeżeli nie potrafisz np. pół godz siedzieć nad danym fragmentem Pisma Świętego to nie siedź. Zastanów się nad nim,przemódl i wróc do niego za jakiś czas. A nóż Cię coś najdzie.

Rób to stopniowo, nigdy nic na siłe,bo Bóg nie lubi udawanych modlitw..
bez sensu..

*Julka*, pamiętaj, że są różne sposoby modlitwy. Są różne szkoły. Jedni stawiają na kontemplację, inni na medytację, inni na spontaniczną modlitwę uwielbienia, inni na modlitwę liturgiczną, etc...
I z tego bogactwa należy czerpać, bo może to pomóc w odnalezieniu własnej drogi modlitwy.

Ważne tylko, by nie wbijać się w ramy - ktoś powiedział, że tak się modlić, więc mimo, że mi nie idzie modlę się tak... Modlitwa powinna być lekkim powiewem serca... (Nie wykluczając 'ciemnych nocy').

szumi chodzilo mi o to aby nie robic nic na sile ..

To prawda, nikt temu nie zaprzecza, tyle, ze w ciagu dnia jest wiele okazji do modlitwy spontanicznej. Jenak chodzi tez o wiernosc modlitwie w okreslonym czasie, rowniez wtedy, kiedy wcale nie masz na to ochoty, albo wrecz unikasz modlitwy. Idziesz na spotkanie z Bogiem i po prostu trwasz bez wzgledu na wszystko.
Chyba wlasnie w taki sposob zrodzila sie Liturgia Godzin - z wiernosci modlitwy w okreslonym czasie - nie odmawiasz Jutrzni o 17 a Nieszporow rano.
Rowniez np. w modlitwie glebi (centering prayer) wazna jest stala pora, a ustalonym czasem modlitwy jest 20 minut (najlepiej dwa razy dziennie po dwadziescia minut) i dobrze jest, by nie rozpraszac sie zerkaniem na zegarek, ustawic sobie timer albo przygotowac kasete magnetofonowa z nagraniem 20 minutowej ciszy, kiedy to trwasz w obecnosci Bozej, a sygnalem do zakonczenia modlitwy jest bardzo cicha, spokojna muzyka.

Z taką definicją zetknęłam się na Szkole Modlitwy Słowem Bożym u Salwatorianów i na rekolekcjach ignacjańskich u Jezuitów.