Mam pytanie do was typu jak się modlić ? Na modlitwę poświęcam około godziny dziennie. Klęczenie w pewnych momentach jest męczące. Czy można modlić sie w pozycji półsiedzącej ?
I czy wieczorną modlitwę np różaniec można odmawiąć w łóżku ? czy nie uwłacza to Bogu i maryji jako naszych rodziców niebieskich ?

Witamy na forum.
modlic się można na siedząco i na leżąco, Bogu to nie uwłacza
klęczenie nie jest wymagane pod groźbą grzechu w modlitwie osobistej

Popatrz na to zdroworozsądkowo. Modlitwa nie ma być dla Ciebie cierpieniem, bo co to za modlitwa. Gdy rozmawiać z przyjacielem też siadasz na kolanach i mimo bólu starasz się go dalej słuchać? Recepta jest prosta, módl się tak aby było dobrze, np jeśli leżysz i zasypiasz to widocznie jest zła pozycja. Według mnie zatem najbardziej neutralne i dobre jest stosowanie takiej pozycji jaka jest aktualna do potrzeb i możliwości. Chcesz nieco ofiarować swojego wysiłku Bogu - uklęknij, chcesz na spokojnie pogadać - usiądź, źle się czujesz - połóż się. Jeśli to przynosi dobre owoce to Bogu na pewno nie uwłacza.

Modlić możesz się wszędzie, jesteś w tramwaju, stoisz to modlisz się na stojąco. Jesteś u kogoś w gościach, to nie idziesz nie wiadomo gdzie i nie szukasz miejsca na klękanie, ale wypowiadasz słowa w myślach które chcesz zanieść do Boga. We wszystkim trzeba zachować szacunek do Boga i pomyśleć też o tym aby sama modlitwa była dobra.

A jak ktoś chce i mu wygodnie to można i stojąc na głowie albo wisząc na żyrandolu. Jeśli to komuś pomaga skupić w modlitwie to czemu nie.

Dziękuje wam za wszystko Bardzo mi pomogliście.
Tak masz rację jak ktoś chce i jak mu bardziej odpowiada tak będzie się modlił. Ja pytałem was o zdanie bo miałem małe problemy w modlitwie szatan mnie od niej odciągał.

"Mało się modli ten, kto przywykł się modlić tylko wtedy, gdy klęczy", św. Jan Kasjan

No to teraz trochę już mam mentlik w głowie. O co chodzi w tym cytacie ?

Myślę że chodzi tu o to aby Twoje życie było modlitwą. Klęczenie uosabia tu typową modlitwę np rano lub wieczór, lub w Kościele, gdzie po prostu coś mówisz, a potem od której wstajesz i... właśnie co dalej? Czy żyjesz z Bogiem, czy nasze działanie jest nastawione na to aby było boże, dobre, pełne miłości itd. Mało się modli ten kto modli się tylko o wyznaczonej porze przez krótki czas. W tym sensie można rozszerzyć to co napisałeś, mówisz że modlisz się godzinę dziennie, a powinieneś 24h na dobę, gdzie pozostałe 23 to będzie to co i jak robisz w domu, szkole pracy, czy dajesz świadectwo swej wiary itd.

już rozumiem. Modlitwa ma mi pomoc stać się chrzescijaninem w ciągu dnia. Wypełniać z miłością obowiązki chrzescujanina, syna, rodzica itp.

Nie tylko pomóc, ale oczywiście też, ja jednak idę jeszcze dalej, wyjdź poza tradycyjne rozumienie modlitwy, bo Twoje całe życie nią ma być. To nie jest błąd w tym co pisze, Twoje życie ma być modlitwą, to jak żyjesz ma się nią stać. Każdy uczynek miłosierdzia ma być jak słowo wypowiadane do Boga. A jeśli Modlitwa to mówienie i słuchanie Boga zarówno słowem jak i czynem. Przypomnij sobie jak Abraham prowadził wręcz pertraktacje z Bogiem, aby ten ze względu na sprawiedliwych nie wygubił całej Sodomy [Rdz 18, 22-33]. Jego dialog przekładał się bezpośrednio na rzeczywistość. Jezus w Ogrójcu prosił o oddalenie tego kielicha, zarazem przyjął wolę Boga, znaczy się znał ją - czysty dialog. Dlatego śmiem twierdzić że to nie jest nawet kwestia indywidualnego podejścia, ale konieczność - modlitwa jest dialogiem z Bogiem, zarówno w danej chwili, w swojej własnej izdebce, jak i w życiu codziennym. Nie po to mówisz żeby nie otrzymać odpowiedzi, nie po to czytasz Biblię aby szczycić się wiedzą, lecz aby stosować tą naukę w życiu i głosić ją dalej. Trzeba się w tym ćwiczyć, ale nie można mówić że to jest nie do przyjęcia, czy niemożliwe.

widzę że jesteś przekonana do takiego rodzaju modlitwy więc mniemam że doświadczyłaś dobrego wpływu takiej modlitwy 24h na dobę. Jeśli ja propagujesz to coś musi w niej być. Wydaje mi się, że modlitwa którą propagujesz jest pewnym sposobem na stanie się świętym. Łagodność w słowach, czynach, podejściu do ludzi

Czy mój nic jest rodzaju żeńskiego? Tzn, wydaje mi się że Ty to odbierasz jako jakiś mój wynalazek, z którego czerpię korzyści. Jest zupełnie naturalne, było dla Apostołów i przez 2000 lat do dziś, że nie ma przerwy od Pana Boga, nie ma chwili gdy mogę sobie pozwolić aby Go odstawić. I tak samo rozumiem dziś modlitwę, jako ogólna relację z Bogiem gdzie zarówno działanie, słowa, jak i myśli są nastawione na Niego. Jeśli w słowach wykazujemy pobożność, to w czynach również, jedno i drugie to stała świadomość komu zaufałem i z kim chce iść prze życie. Jasnym jest że my dążymy do takiego ideału i tu pełna świadomość że jesteśmy niedoskonali. Na pewno jest to dążenie do świętości, ale jeszcze raz chce powtórzyć - to nie jest jakaś moja nowa nauka, to było od zawsze. Dziś w tej chwili ja to tylko definiuje, nazywam, określam. Modlitwa tak po prostu się nie kończy, ona trwa. Można modlić się pracą, co zresztą sam ileś lat temu usłyszałem na kazaniu, więc to dodatkowy dowód że to nie mój wymysł. Można modlić się zawsze, wszędzie i wszystkim co się robi. Nie ograniczajmy modlitwy do zestawu słów, skoro coś mówimy to ma być wcielane w życie, a zatem słowa i czyny muszą być tożsame.

dobrze Cie rozumiem

No ludzie kochani, bez przesady - ale modlitwa na leżąco (o ile nie jesteśmy do tego zmuszeni) to jest pewnego rodzaju lekceważenie Boga. W życiu staram się nie rozmawiać z kimkolwiek na leżąco bo to jest moim zdaniem lekceważenie rozmówcy. Więc nie piszcie koledze Marekaureliusz, że pozycja leżąca do modlitwy jest czymś normalnym.

Drogi lukinie, to jest Twoje odczucie że dana pozycja jest zła. Nie okazuje lekceważenia Bogu, pozycją ciała. Nie napisano że jest to pozycja do ciągłego stosowania, ale w określonej sytuacji możliwa.