Ayn Rand dzieląc ludzi na "bogów" i "motłoch" pisze że globalistyczni bogowie utrzymują świat niczym Atlasi.
W swej mowie Galt nawołuje do wyzbycia się sumienia jako wielowiekowego balastu i zabobonu, nie czując się w obowiązku rzucenia żebrakowi grosza choćby nie wiedział co robić z pieniędzmi.
Ale kto jest naprawdę Atlasem?
otóż tak nazwać można nie tych dumnych "bogów" a wręcz przeciwnie niepozorne i ukryte "babcie różańcowe" (choć trzeba przyznać że i mężczyźni też są). Odmawiając codziennie Różaniec, utrzymują ten świat, wypraszając łaski
i w odróżnieniu od Rand, są to Atlasi niezbuntowani.

Andy, zainspirowałeś mnie do poszukiwań nt. Ayn Rand autorki książki "Atlas zbuntowany", oraz kim był John Galt.


Ulubiony wiersz Ayn Rand: „Jeżeli” Rudyarda Kiplinga

Co można powiedzieć o kobiecie, która życie pragnęła przeżyć w ten sposób?

Kim była Ayn Rand:

Myślę, że punkt widzenia Ayn Rand, czy Johna Galta może szokować osoby wychowane w kulcie społecznego dobra. Pracy za wszelką cenę, ponad siły, by sprostać narzuconym normą?

Myślę, że na świecie potrzebne są, i babcie różańcowe, i tacy ludzie jak Ayn i John.

Przyznam szczerze (traktując szczerość jako cnotę), że nie do końca rozumiem artykuły na ich temat. Może dlatego, że bliżej mi mentalnie do babci różańcowej, niźli światowych prądów/myśli.

Niemniej wiersz R. Kiplinga zrobił na mnie pozytywne wrażenie. Jego treść jest mi bliska.

http://obiektywizm.pl/aborcja-w-obronie-zycia/

Czy płód nie ma prawa przebywać w ciele kobiety?

Płód nie ma prawa przebywać w łonie kobiety, lecz znajduje się tam za jej przyzwoleniem. To przyzwolenie może zostać cofnięte przez kobietę w dowolnym czasie, ponieważ jej łono jest częścią jej ciała. Przyzwolenie nie jest prawem. Nie ma czegoś takiego, jak prawo do życia w ciele innej osoby, innymi słowy: nie ma prawa do zniewalania.
Na przekór opinii aktywistów antyaborcyjnych (fałszywie zwanych pro-life’owcami, gdyż w rzeczywistości są przeciwko prawu do życia faktycznej osoby ludzkiej w tym sporze) kobieta nie jest maciorą rozpłodową, posiadaną przez państwo (czy kościół). Nawet jeśli płód rozwinąłby się do takiego stopnia, że mógłby przeżyć jako niezależny byt poza brzuchem kobiety, nadal nie miałby prawa przebywać w nim.