BŁ. O. HONORAT KOŹMIŃSKI

Poświęcenie się wspomaganiu dusz czyśćcowych jest najkorzystniejsze,
bo sam Pan Bóg uważa się za dłużnika naszego za wybawienie
Jego dzieci i dusz ukochanych.

Strona apostolstwa:
https://apdc.wspomozycielki.pl/

Może mi ktoś wyjaśnić, co to znaczy, że: "sam Pan Bóg uważa się za dłużnika naszego"?
Nie zaśmiecaj wątku niepotrzebnym kopiowaniem i wklejaniem postu Twojego przedmówcy! bramin

Jako najlepszy Ojciec, wie najlepiej, że większym szczęściem jest dawać, niż brać. Wie także, że sami z siebie niczego dobrego dać nie możemy, dlatego uzdalnia nas do tego dawania. Pozwala nam uczestniczyć w dziele ratowania dusz. Jak wiadomo modlitwą możemy wspierać nie tylko Kościół wojujący, ale także cierpiący (dusze czyśćcowe), a On wówczas staje się nam wg. św. M. Vianney'a zobowiązany, aby nam to wynagrodzić.

Jak czytamy w Liście do Rzymian: "Bóg współdziała we wszystkim ku dobremu z tymi, którzy Boga miłują."(BT)
I u św. Augustyna:
"Tak wielka bowiem dobroć Boga względem wszystkich ludzi, że chce, aby naszymi
zasługami były Jego dary, a w zamian za to, czego hojnie udzielił, obdarzy wiecznymi nagrodami."

Jakoś to do mnie nie przemawia...
A jak już mowa o tym, żeby Bóg miał być nam coś winien (że On miałby być naszym dłużnikiem), to ja wolę już wg tego wersetu to widzieć:
Prz 19,17 BT5 (Biblia Tysiąclecia V [1999])
(17) Pożycza Panu, kto lituje się nad biednym, za dobrodziejstwo On mu wynagrodzi.

Jak Wam się podoba taka forma "pożyczania" Panu Bogu?...