„Góry oczyszczają i wymagają oczyszczenia
Oczyszczenia z pychy
Gdy człowiek czuje się jak karzeł wobec ogromu gór
I gdy poznaje samego siebie
Swoje wnętrze swoje możliwości swoją niewystarczalność
Zdobywa krok za krokiem jedną z najcenniejszych cech ludzkich -
- Pokorę (...)
Góry oczyszczają z egoizmu i samolubstwa
Z zarozumialstwa i pychy
Góry uczą szukania cierpliwości wierności w szukaniu
Właśnie wtedy gdy na pytanie: „Po co chodzisz po górach?”
Jesteś zakłopotany i nie wiesz co odpowiedzieć
To wtedy dajesz dowód
Że szukasz Nieznanego.”

(z pustelni św. Brata Alberta)

Dzień pierwszy
Znowu tu jestem. Jak co roku. Przemierzam te same szlaki. Zdobywam te same szczyty.
I znowu za każdym razem, gdy gdzieś wchodzę, zadaję sobie to samo pytanie: „Po co ja się tak męczę”? I obiecuję sobie, że nigdy więcej. A następnego dnia... znów idę.
W górach, jak w życiu.

Dzień drugi
Nie wiem, który to już raz. Ósmy, dziewiąty? A wciąż jakaś widzialna – niewidzialna siła ciągnie mnie tu wciąż od nowa. Ciągle tu jestem jakby po raz pierwszy. Ciągle tak samo mocno się zachwycam, albo nawet co roku coraz bardziej. Zadziwiam się nad potęgą i pięknem samych Tatr i przeogromnym majestatem Tego, który je stworzył.
„Gdy patrzę na Twe niebo, dzieło Twych palców
księżyc i gwiazdy, któreś Ty utwierdził:
czym jest człowiek, że o nim pamiętasz,
i czym – syn człowieczy, że się nim zajmujesz?”

Dzień trzeci
Jestem na Jarząbczym Wierchu. Pode mną chmury, nade mną niebo.
W górach do nieba bliżej.

Dzień czwarty
Pada. Ale niezbyt mocno. Widoczność na szczytach „trochę” ograniczona. Szukam szlaku.
Dzisiejszą wędrówkę pragnę ofiarować w intencji wszystkich szukających, aby spotkali na swej drodze ludzi, którzy wskażą im właściwą drogę.

Dzień piąty
Lubię chodzić po górach samotnie. To czas powrotu od siebie do siebie. To czas odkrycia na nowo mocy milczenia. To dłuższa niż zwykle chwila zadumy. Zostawiam gdzieś w dole świat godzin, minut, sekund. Tu czas płynie inaczej – trzeba jedynie zdążyć do schroniska przed zmrokiem.
„Nie troszczcie się więc zbytnio o jutro, bo jutrzejszy dzień sam o siebie troszczyć się będzie”.

Dzień szósty
Jestem w Tatrach Wysokich. Bolesna decyzja – zawracam tuż przed szczytem. A był tak blisko – na wyciągnięcie ręki. Ale życie cenniejsze jest od wszystkich szczytów na ziemi.
Ile razy przyjdzie mi w życiu w taki sposób z czegoś zrezygnować? Z czegoś pięknego, ważnego?
Na korzyść innej – być może wcale nie takiej wspaniałej – rzeczy? Ile razy?

Dzień siódmy
Niestety pora wracać. Pogoda zupełnie nie przypomina tej typowej dla lata - pada śnieg.
„(...) Te Tatry, co na tygodnie całe
otulają się w zasłony z mgieł,
każąc czekać bez końca na uśmiech (...)”

Dworzec PKP w Zakopanem. Wracam. Przede mną długa droga.
Nie tylko ta przebyta pociągiem.
„Panie, któryś zapalił gór obszary
dniem jakiego nie mogą objąć oczy
naucz mnie żyć”

to fakt z gor blizej do nieba moze sie wydawac...
hmmm... dlaczego prorocy z Bogiem w ST spotykali sie wlasnie na szczytach gor?

A ja mieszkam na górze .. i długo byłam daleko od Boga. Dopiero na studiach, po zejściu na wyżyny, odnalazłam drogę. Chociaż... zdarzyło mi się wejść rano na szczyt Sokolicy i w ciszy rozmawiać z Jezusem, dopóki nie przyszli pierwsi turyści.
Wydaje mi się, że spotkania Boga z prorokami specjalnie są przedstawione jako odbywające się na szczytach , dla ukazania ich znaczenia. Z góry lepiej, dalej widać i można zobaczyć rzeczy normalnie przed wzrokiem zasłonięte.

"...ja z rodu jestem człowiekiem gór (...)
- byłem (...) góralskim biskupem, góralskim kardynałem, a na końcu zostałem góralskim papieżem." J.P. II

"Góry (...) pozwalają doświadczyć trudu wspinaczki, strome podejścia kształtują charakter, a kontakt z przyrodą daje pogodę ducha." J.P. II

"Jeśli chcesz znaleźć źródło, musisz iść do góry, pod prąd. Przedzieraj się, szukaj, nie ustępuj..." J.P. II

Cóż powiedzieć?

1. Gdy szukasz Boga, popatrz na kwiaty,

Popatrz na góry i ciemny las.

Z każdej wędrówki wrócisz bogaty

I nową treścią wypełnisz swój czas.


Bo cały świat jest pełen śladów Boga

I każda rzecz zawiera Jego myśl.

Wspaniały szczyt, błotnista wiejska droga,

To Jego znak, który zostawił ci.



2. Gdy szukasz Boga, popatrz na ludzi,

Spójrz jak taternik zdobywa szczyt

Zobacz, jak matka w domu się trudzi,

Spójrz w oczy dziecka, a powiedzą ci:


Że każdy z nas stworzony jest przez Pana

I w każdym z nas zamieszkać pragnie Bóg

By dobra wieść była przekazywana,

By Miłość swą objawiać przez nas mógł

Również, całkiem niedawno byłem w górach, a dokładniej w Tatrach. Bardzo podoba mi sie sanktuarium na Krzeptówkach, bylismy tez z narzeczoną na Wiktorówkach i w Jaszczurówce, no i w zimowych warunkach zdobyliśmy Giewont z osławionym krzyżem. W Tatrach jest bardzo dużo motywów religijnych, są krzyże, kapliczki, figurki.
W Zakopanem, 15 maja akurat trafiliśmy na procesję dziękczynną za uratowanie życia Jana Pawła II po zamachu, górale na koniach, orkiestra, ładnie to się prezentowało - wypad w Tatry to nie tylko przygoda na szlakach ale równiez pewien wymiar duchowy. Oczywiście niektórym ludziom nastrój modlitwy, medytacji moga pospuć zagraniczni turyści, jak np. grupa Anglików stojąca w kaplicy w Jaszczurówce przed Najświętszym Sakramentem z rękami w kieszeniach, zachowująca sie dosłownie jak na targowisku jakimś przy pełnym przyzwoleniu polskiej przewodniczki ( ktos zwrócił tej przewodniczce uwagę na szczęście)
Polecam wypad w góry, Tam rzeczywiscie bliżej jest do Nieba :)
Pozdrawiam!

Pustelnia Brata Alberta jest czymś fascynującym. Swojego czasu miałam możliwość spędzić tam czas w ciszy na rekolekcjach, kocham to miejsce i mam nadzieję, że kiedyś tam wrócę...

Wiecie co? A tego nauczyciela, którego grupa zginęła w lawinie pod Rysami chcą od nowa sądzić. Człowiek który chciał młodym pokazać piękno - w którym przecież jest Bóg - dziś jest poniewierany przez tych, którzy wolą, żeby dzieci traciły życie po złotych strzałach czy w wypadkach samochodowych gdy pijane wracają z dyskoteki. Dla mnie jest straszne, że sądzi się tych, którzy coś robią, a zostawia w spokoju tych, których bezduszność wymusza bezczynność wobec zła...

Też mogę coś dla dzieci robić. Np. pójdę z nimi na karuzelę łańcuchową i powiem, żeby się nie zapinały, bo tak jest piękniej.

To dokładnie oznacza pójście w góry w czasie zagrożenia lawinowego.

A ja mieszkam w wysokim wieżowcu (przez okno widać właściwie samo niebo). Miło jest mieć świadomość, że jest się blisko Szefa
-------
Serwis świateczny, rozważania adwentowe, obrazki, kolędy mp3, propozycje życzeń
Anioł dobrze poinformowany - ANGELUS.pl
Serwis z prezentami. Ciekawe pomysły i promocje - Zapraszamy!