Temat wydzielony z innego wątku


Czy tylko ja odnoszę takie wrażenie, czy też komuś innemu takie zachowanie przypomina praktyki magiczne? Jak kilka osób rzuci zaklęcie, to skutek będzie większy. Taki a taki byt potrzebuje n ofiar/wezwań, aby zrobił efekt x.

Pamietaj że zucanie zaklęć wiąze sie niekoniecnzie z korzyscią dla osoby na którą je sie żuca.

Modlitwa może przynieśc tylko i wyłącznie dobry skutek i i jesttylko i wyłącznie prośbą. czy jeżeli chcesz pomóć komus a w tym przypadku masz taką okazje tomozesz nazwac to magią? Dam tu przykład Osoba jest chora i sama prosi o pomoc czy magia jest to że chcemy jej bomóc zgodnie w jej wolą? raczej nie. PPrzed magią z ząłożenia nie da się obronić a prze dmodlitwa tak... Gdyby ktoś niechciał takiej pomocy poprostu by ją odzucał albo popostu o nią nie prosił..nic na siłę.

To nie od ilości osób modlących się w danej intencji zalezy to, czy Bóg owych prósb wysłucha.

No i co z tego? Trochę mnie przeraża takie podejście "skoro nie zależy od ilości, to idea nie ma sensu". To może się k... w ogóle przestańmy modlić? Ludzie trochę bardziej sercem podchodźcie do spraw wiary, a nie pustą logiką (w dodatku błędną).

Modlitwa za innych i proszenie innych o modlitwę jest zawsze godne, właściwe i pożądane.

Ale nie zawsze sensowne. Nie ma się co denerwować zefciu, że to w co wierzysz nie jest uzasadnione rozumowo i musi się opierać na czymś tak przelotnym jak uczucia. Nawet miłość opiera się na rozumie, żeby trwała, a Ty proponujesz zabawę w przeczucia w kwestii religii.

Nie w przeczucia, tylko w modlenie się z serca, a nie na zasadzie magicznej wymiany działanie człowieka - działanie Boga. Ale niewierzący tego nie pojmie.

Brzmi to jak "ty jesteś mężczyzną, nigdy nie zrozumiesz kobiet!". Modlić się z serca, a podchodzić sercem do spraw wiary to dwie różne rzeczy. Serce to uczucia. Sercem nie można niczego pojąć, można tylko coś przyjąć, pojmowanie jest rozumieniem a narzędziem rozumienia jest - jak sama nazwa sugeruje - rozum. Nie wiem po co się upierasz przy założeniach których nie da się obronić. Już lepiej nic nie pisać, niż PMSowe "tak bo tak!".

"Sercem nie można niczego pojąć, można tylko coś przyjąć". Nie tylko. Można odrzucić. Również Boga.
Przekonujący wywód. Pozornie.
Rozumny rozum zdaje sobie sprawę ze swoich ograniczeń. Rozum to tylko (zwykle) sprawna maszynka do przetwarzania wiedzy o faktach we wnioski. Wszystkiego nie wiemy, więc i wnioski są - jakie logicznie mogą być. Reszta to sfera Niepojętego. A więc Niepokoju. Wtedy może Serce wkraczać i dawać szansę pojmowania Niepoznawalnego.

Modlitwa chrześcijańska to jednak zupełnie coś innego niż modlitwa w innych 'wielkich' religiach (w tym bliskich nam pojęciem Boga monoteistycznych) lub zabiegi magiczne. Choć zewnętrznie podobna. Tak podobna, że myli się i niewierzącym i wierzącym. I jednym i drugim z tej samej przyczyny. Niedostatku refleksji nad znaczeniem słowa "wierzę".

*Niepojęty =/= niepokój
**Jeśli rozum jest ograniczone to serce też, a Twoja teoria nijak nie dowodzi, że serce ma możliwości większe niż rozum. Nie dowodzisz nawet tego, że serce ma możliwości pojmowania.

Hmm, a nie jedno doświadczenie na tym polu mówi o przesłankach przemawiających jednak za tym, że im więcj, tym efekt silniejszy. Gdyby okazalo się to prawdą, można śmiało powiedzieć, iż Bóg w spełnianiu się próśb ma małe (żadne?) znaczenie, a głównie chodzi o jakieś praktyki magiczne właśnie. Np. zbiorowe medytacje z intencją na zmniejszenie się przestępczości w danym regionie przynosiło właśnie taki efekt nieobojętny statystycznie.

Wcale nie usiłuję tego udowodnić. Ani większych możliwości niż rozum, ani możliwości pojmowania (dla ścisłości: takiego jak je rozum rozumie).

Konstatuję tylko fakt, zapominany przez niewierzących, że rozum nie jest wystarczający do udzielenia odpowiedzi na podstawowe pytania egzystencjalne. I na wiele innych mniejszej rangi. Dlatego 'serce' (emocje, podświadomość, nadświadomość itd.) może dopełniać te niedostatki rozumu. 'Może', czyli nie ma tu automatu.

Każdy sam musi sobie rozstrzygnąć, czy chce z takiej możliwości skorzystać. Jedni wybierają niewiarę w Boga i trwały niepokój wynikający z poczucia braku sensu istnienia, inni wybierają Boga i trwałe wątpliwości, dlaczego jest miłością skoro wokół jest tyle zła.

O Sile modlitwy wstawienniczej przekonal sie nie jeden niedowiarek.
Modlitwa wielu ludzi w tej samej intencji dokonuje cuda. Wystarczy popatrzec na modlitwe rozancowa i jej historie, jej ratowanie calych narodow.
W zakonach kontenplacyjnych siostry zakonne wymadlaja laski uzdrowienia, macierzynstwa w wiele, wiele innych.

"Proscie, a bedzie Wam dane"

A konkretnie ?
Polski jakoś modlitwy nie uratowały a niby taka katolicka


A ja mam pytanie natury teologicznej czy modlitwa jednego człowieka jest mniej warta niż wielu ludzi ?

Na to by wychodziło...

Odpowiedzi na podstawowe pytania egzystencjalne może udzielać każdy, kwestia tylko tego na ile one będą sensowne. Trudno mówić o sensie odpowiedzi czegoś, co jest pozbawione rozsądku (serce). Buddystom jakoś udało się dotrzeć do odpowiedzi na wszystkie pytania egzystencjalne przy pomocy samego rozumu, także nie masz racji Stanisławie Adamie.

Tak, tak. A co Ty na to, że znane są przypadki mistrzów buddyjskich, którzy umarli i jako malutkie dzieci spisali swoje poprzednie życie? Co Ty na opisy śmierci spisane przez mistrzów buddyjskich, którzy umierali świadomie tylko po to aby poznać i zbadać stan śmierci?

I tutaj, jak w każdym chwytnym haśle mamy malutki odnośnik:

*aczkolwiek, wyjątkiem od tej reguły są sytuacje gdy:
- prosimy o coś złego
- prosimy o coś co nie zostało uwzględnione w planie Boga na nasze życie
- prosimy za mało
- prosimy w niewłaściwy sposób
- tysiące innych powodów które sobie wierzący wymyślają, aby móc dalej się upierać, że ich reguła działa

Kilka sprostowań (z życia wziętych): w Kościele nie dlatego jest siła, że jest go "kupa", ale że jest Ciałem Chrystusa i do Niego należy. Wiara, że do Niego należymy - o tym chyba pisał Stanisław Adam.
Modlitwa, czyli wyznanie tej wiary w osobistym zwierzeniu się Mu z naszych potrzeb i zawierzeniu naszego życia to akt przylgnięcia do Boga, w którym On odmienia świat. Najczęściej chyba przez ludzi

A co do rozumu:
Mędrcom współczesnym Chrystusowi zapewne często też. Tylko że On zweryfikował prawdę tych odpowiedzi. Wydając się na krzyż pokazał, że prawdziwa miłość jest rozumowo bezsensowna.

Możesz więc pozostać przy rozumie i odrzucić prawdziwą miłość. Wybór należy do Ciebie. Kościół nic Ci nie narzuca. Tylko podpowiada, że to Miłość nas zbawiła.