Zazdrość/gniew nie są właściwościami. Kościół inaczej je definiuje. Uprzedzając, oczywiście, że należy mieć na uwadze materię, wagę, ale nawet małe dziecko nie jest zupełnie niewinne, tak jak się to powszechnie przyjęło.

Oczywiście! Wystarczy pozwolić się dziecku rozwijać, a wyjdzie z niego zło, za złem... Taka jest jego natura; nasza ludzka, upadła natura - zaprzeczanie temu jest błędem.

Nie każdy zbawiony po śmierci musi iść do czyśćca. Jakaś część ludzi idzie prosto do Nieba po śmierci, nawet, jeśli jest to bardzo niewielka część i zdecydowana większość zbawionych przechodzi przez czyściec po śmierci.

Zdenerwował mnie Twój post. Przyjemność i wygoda nie są niczym złym, przyjemność jest dobrem, utrapienie jest złem, a zło nigdy nie powinno zaistnieć - czy to moralne, czy to fizyczne. Twój post, mówiąc dosadnie śmierdzi mi ascetoholizmem i nakładaniem na ludzi dużych ciężarów (niekoniecznie aż nie do uniesienia). Takie umartwienia są opcjonalne, ale NIE obowiązkowe. Przerażać może Twoja wypowiedź o uchu igielnym, bo odczuwam to jako "jakby postraszenie nieodwracalnym Piekłem", nawet nie Czyśćcem, po którym jest rozkosz zbawienia w nieskończoność.

Dla mnie życie w czystości celibatu jest wystarczającym wyzwaniem, i tak negatywnych rzeczy jest za dużo. Tradycjonalizm wzbudza we mnie "nienawiść" do niego. To, że inni mieli warunki życia (np. w sferze wygody fizycznej) "do czterech liter" nie oznacza, że ja czy jeszcze inni też mamy mieć warunki życia "do czterech liter".

Po co "truć sobie życie" "kompulsywnymi" zakazami i nakazami? Nie uprawiaj rozpusty, nie "ćpaj", nie nikotynizuj się, nie truj się etanolem - to ma sens. Ale wyniszczanie swojego zdrowia psychicznego (a może i fizycznego) "kompulsywnymi" zakazami i nakazami jawi mi się jako zło, jako w pewnym sensie dawanie zgorszenia, takie jakby ""judaizowanie""...

[Dalsza część poprzedniego posta - nie mogłem już dopisać] Niepełnosprawność psychiczna to bardzo poważny problem (także społeczny) i wśród największych krzywdzicieli takich niepełnosprawnych ludzi jawią mi się właśnie osoby surowe i "kompulsywne" religijnie. Zakazy, nakazy u takich osób trzeba ograniczyć do minimum. To właśnie niepełnosprawni psychicznie jawią mi się jako najbardziej i "najpodlej" dyskryminowana, niezrozumiana i krzywdzona przez innych ludzi grupa osób niepełnosprawnych, wyzywana nierzadko od "leni", "pasożytów", "tchórzów", "darmozjadów", "samolubów"... Praktyki ascetyczne (przynajmniej wyraźniejsze) dla takich osób mogą być okropną trucizną. Są niepełnosprawni życiowo i mentalnie (bez względu na posiadany iloraz inteligencji) - mają szczególnie mały potencjał duchowy i zawodowy na tle całości społeczeństwa, ale niech też będą święci i zbawieni bez końca! Po co utrudniać im i tak dotknięte uciążliwościami życie? Nie wpadajmy w "duchową bigoreksję". Nie każdy nadaje się na ascetę, osobę konsekrowaną, duchownego czy nawet małżonka i rodzica. Osobami konsekrowanymi i duchownymi zostawaliby ci ze szczególnie wysokimi "umiejętnościami przystosowawczo-duchowymi", przeciętni pod tym względem zakładaliby rodziny, a upośledzeni pod tym względem musieliby żyć w "celibatowej" formie czystości ze względu na psychiczną niezdolność do podjęcia istotnych obowiązków małżeńskich, przynajmniej wychowania potomstwa.

"Chciejstwo" czyni życie łatwiejszym i wygodniejszym przez np. rozwój technologiczny i intelektualny, społeczny, wygodę i lepsze warunki życia. To przede wszystkim Szatan, upadli aniołowie oraz Adam i Ewa wpędzają czy wpędzili nas w ocean grzechu, cierpienia i nieszczęść. Nie my sami. Nasz grzech pierworodny nie jest grzechem uczynkowym, w przeciwieństwie do grzechu uczynkowego Adama i Ewy. Ludzie są ofiarami demonicznej agresji i "wredności".

To się nim nie zajmuj, nie zamęczaj się czymś co pogarsza jeszcze bardziej Twój stan. Skup się na osobistej relacji z Bogiem, modlitwie, wyciszeniu umysłu, spokoju i ogólnie swoim rozwoju duchowym. Nie zamęczaj sobie głowy wątpliwymi naukami.



Twoje myślenie jest bardzo trzeźwe i nic nie wskazuje na to, żebyś miał problemy duchowe, prawdopodobnie jesteś o wiele bardziej świadomy i rozsądny niż ludzie religijnie nakręceni, zamknięci w swojej bańce. Na wszystko przychodzi odpowiedni czas, wraz z rozwojem duchowym pojawia się uwolnienie od różnych wewnętrznych problemów i wtedy o wiele łatwiej sobie odmawiać różnych rzeczy, nie jest to przymus a wewnętrzna potrzeba służąca rozwojowi. Pamiętaj, że Jezus przyniósł wolność, jak słusznie zauważyłeś uczynkowość judaizmu mamy już za sobą, nie musisz robić nic na siłę i wbrew sobie, niczym sobie zasługiwać na zbawienie, skup się tylko na swojej relacji z Bogiem i Bogu powierzaj swoje problemy. Może Ci nie wyjdzie jeden, drugi, piąty raz, ale w końcu się uda, potraktuj wszystko jak rozwój służący Tobie, który zbliża Cię do Boga, a nie jak jakieś katowanie się, bo jak czegoś nie zrobisz to Surowy Sędzia Cię ukarze, nie sądzę, żeby Bóg był sadystą i chciał się nad Tobą znęcać, raczej Mu zależy na tym, żebyś robił postępy w swoim tempie, tak jak potrafisz i dla własnego dobra

Kościół nie jest tożsamy z Watykanem. Nie wiem, czy jest możliwe oddzielenie historii Nowego Testamentu od historii Kościoła. Nowy Testament ma swój początek w historiach niepisanych - Apostołowie i Uczniowie szli i głosili od początku istnienia Kościoła. Te opowieści były już Nowym Testamentem, który później został spisany.

Co to znaczy: radykalnie wierzyć w Biblię? Dlaczego, według Ciebie, nie warto radykalnie wierzyć w Biblię?

Co Twoje pytanie ma wspólnego z tematem: Wegetarianizm i weganizm?

Przepraszam. Masz rację - to nie ma związku.