Króliki, europejskie lisy rude, dzikie koty, dzikie świnie, wiewiórki szare i ropuchy aga są dobrym przykładem. Zabijać, tępić? Czy pozwolić im na tępienie rodzimej fauny?

A skąd mnie wiedzieć?... Może przyroda jakoś to wyreguluje sama (no, może przy jednak pomocy pewnej ludzi, aby jednak wspomóc gospodarzy)...

W każdym takim przypadku skończyło się to katastrofą ekologiczną.
Lepiej niech człowiek nie poprawia tego, co Bóg stworzył. Tak będzie najlepiej dla całego świata.

To prawda - niestety, w bardzo wielu przypadkach to człowiek jest najgroźniejszym gatunkiem inwazyjnym. A łańcuch pokarmowy poradziłby sobie i bez ludzi.

Niestety, człowiek robi to od tysięcy lat. Hodując gatunki i krzyżując je, bardzo silnie przekształcając ekosystemy, wybijając całe gatunki dzikich zwierząt i doprowadzając do wymarcia wielu innych gatunków, wprowadzając do różnych ekosystemów gatunki inwazyjne (np. gryzonie, jak choćby szczury) itd.
W ciągu tylko ostatnich 50 lat populacja dzikich kręgowców zmniejszyła się na świecie o 73% - za sprawą działalności ludzi. Wylesiania, polowań, niszczenia siedlisk i innych.

Może poniższy cytat (kto wie proszę o podanie jego autora – jeden z największych duchowych myślicieli XX wieku) w jakimś stopniu przybliży do odpowiedzi czy zabijanie zwierząt jest złe.

„[…] Z dwóch mężczyzn dzielących z cielęciem mleko jego matki, jeden patrzy na cielę z myślą o zbliżającej się urodzinowej uczcie, na której jego delikatne mięso będzie głównym daniem. Drugi natomiast myśli o nim jako o swoim mlecznym bracie i przepełnia go miłość do zwierzęcia i jego matki. Powiadam wam, ten drugi żywi się naprawdę mięsem cielęcia, podczas gdy ten pierwszy tylko się nim truje.

O tak, wiele rzeczy trafia do brzucha zamiast do serca. Wiele rzeczy trafia do spiżarni i kieszeni, zamiast oko i nozdrza cieszyć. Wiele rzeczy bierze się na ząb, zamiast rozgryźć je w swoim umyśle. […]

Ciało niewiele potrzebuje do życia. Im mniej mu dajecie, tym więcej daje wam w zamian. Im więcej mu dajecie, tym mniej daje wam w zamian. Zaprawdę, bardziej ożywiają was rzeczy spoza spiżarni i brzucha, niż te które trafiają do spiżarni i brzucha. Ponieważ nie jesteście jeszcze w stanie ożywić się samą wonią rzeczy, śmiało bierzcie wszystko czego wam potrzeba, lecz nie więcej niż wam potrzeba – z hojnego serca Ziemi […]

Przyroda to reguluje od miliardów lat i często jest przy tym bardzo, ale to bardzo krwiożercza, a kosztem takiej regulacji potrafi być zagłada nawet większości żyjących gatunków (np. po katastrofie permskiej przestało istnieć ponad 90% gatunków):

https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Masowe_wymieranie1

Poprawny link:
https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Masowe_wymieranie

Masz absolutną rację – przyroda ma swoje sposoby na regulację, ale bywa to proces bardzo brutalny. Masowe wymierania, takie jak to permskie, pokazują, że zmiany mogą być drastyczne i obejmować większość istniejących gatunków. Warto, żebyśmy wspomagali naturę w odpowiedzialny sposób, by uniknąć takich katastrof.

Tylko nigdy nie będziemy pewni tego jak mamy ją wspomagać i czy w ogóle należy to robić.Takie na przykład wymieranie kredowe okazało się z dzisiejszego punktu widzenia korzystne.

Katastrof i kataklizmów nie unikniemy. Od początku istnienia świata się zdatrzały. Bez jakiegokolwiek udziału człowieka.
Dla ludzi jedno przesłanie: Nie niszczyć. I szanować każde życie, czy to rośliny, czy zwierzęcia czy człowieka.