No właśnie wypowiadać się może każdy, ale trzymaj się tematu Jak to jest ze strony chrześcijan.

Właśnie, dlaczego akurat Bóg-Ojciec? Nie wiem, ale chyba w kościele dziwnie byłoby się modlić do Bogini-Matki albo np. "Matko nasza, któraś jest w niebie", zresztą Bóg a ojciec mają ten sam rodzaj, bo do jednego i do drugiego można się zwracaćw formie męskiej, a skoro w ludziach zakorzenione jest słowo Bóg, to prościej mówić "ojciec", jeśli w ogóle uznawać Boga za jakiegokolwiek rodzica.

Moim zdaniem nie jest przypadkiem, że Bóg jest określony w piśmie mianem Ojca... to w naszych czasach zatarł się po prostu obraz Ojca i Ojcostwa. Mężczyźni zniewieścieli, zatracili troszkę swój smak: Ojciec przestaje stopniowo być głową rodziny, starzy kawalerowie do czterdziestki wiszą przy cyckach swych nadwrażliwych mamusi, nieporadność i marazm...
"Niestety" Bóg jest Ojcem i ucieczka mężczyzn od powołania do Ojcostwa przynosi zazwyczaj opłakane owoce...

Zboczyliście z tematu.
Ja powiem o sobie, nie potrafię widzieć w Bogu dobrego ojca to są dla mnie określenia wykluczjace sie nawzajem, niestety takie mam doswiadczenia. Nie znaczy to jednak że się nie staram przełamać tego emocjonalnego widzenia, jednak jest to bardzo trudne. Jeśli ktoś nie miał w ogóle ojca to będzie na Boga patzrył tak jak nauczyli go inni lub sam się o Bogu dowiedział, ale jeśli ma się ojca, dla którego jest się ciężarem smieciem itp. to niestety przez taki pryzmat będziemy patrzyli na Boga. Dlatego że dziecko i tak jest wpatrzone w ojca, ja mając dopiero kilkanaście lat zaczęłam zauważać, że ojcowie bywaja inni, dla mnie to złe odnoszenie się do dzieci było normą.
Ale kiedyś usłyszałam pocieszające słowa że przy takich ludziach jak ja Bóg jest "bliżej", bo On przecież wie ze mamy z tym problem.
Uważam, że to ojciec odgrywa właściwie najważniejszą rolę w wychowaniu, to on pokazuje świat dziecku, przez jego postępowanie dzieci ucza się jak radzić sobie w życiu. Matka jest jakby ta która pielęgnuje uczy czułości i empati, ale to ojciec ma być siła i ostoją rodziny. A jak jest ...

Polecam przeczytać powieść Williama P. Younga- wydaje mi się, że dzięki przeczytaniu tej powieści najpełniej zrozumiałam Boga Ojca. Nie jest to książka napisana przez katolika, ale jest... przepełniona Bogiem. Polecam!

Bóg Ojciec. Kim dla mnie jest? Przede wszystkim kochającym Tatą. Osobiście nie doświadczyłam miłości od swojego ziemskiego ojca, gdyż nie jest to osoba, która przytuli, wysłucha- powiedziałabym furiat, który lubi się mścić i wyżywać.

Bóg Ojciec jest Abbą- Tatusiem. Kocha nas. I nie karze- kara kojarzy się nam z winą, a za to odpowiedzialny jest Szatan. Ale... jak każdy Ojciec chce naszego dobra, dlatego czasem daje nam klapsy, czy czujemy się sami- tylko po to, byśmy umieli przyjąć zbawienie, które nam ofiarowuje.

Relacje z ojcem mogą przełożyć się na relacje z Bogiem. W ubiegłym roku byłam na rekolekcjach ignacjańskich, gdzie doświadczyłam Bożej Miłości od ojca kierownika. Dopiero tam dostrzegłam to, że boję się Boga, ludzi, samej siebie... Bo cały czas myślałam, że to ja robię coś źle, bo mój ojciec krzyczał, wyzywał, groził, czasem nawet podniósł rękę. Bałam się spojrzeć w oczy drugiego człowieka- nawet nakrzyczałam na jezuitę, bo spojrzał mi w oczy, gdy rozmawialiśmy... To wszystko tak wryło mi się w psychikę.

Teraz jest lepiej, bo wiem, że Bóg mnie kocha, że jest najlepszym Tatą.

Polecam przeczytać tę książkę, o której na początku wspomniałam. Warto!

Pozdrawiam:)

Ja też zmieniłem moje rozumienie Boga jako Ojca. Moje widzenie Boga jako ojca zostało, jak chyba wszystkim, skażone obrazem mojego ojca. Był, jest dla mnie bardzo dobry, ale boleśnie odczułem jego brak determinacji i jego sposób rozwiązywania konfliktów poprzez wycofanie się. Sam z tym walczę u siebie.
I właśnie odkrycie w Bogu wojownika, który prowadzi i ochrania swój lud w czasie najcięższych walk, ojca, który z jednej strony podźwiga syna marnotrawnego a z drugiej pokazuje właściwe miejsce swojemu starszemu synowi - uzupełniło moje braki w rozumieniu ojcostwa.
Czuję, że poczucie siły ojca daje też siłę synowi. Czułość ze strony silnego ojca jest jakby pełniejsza. To coś tak jakby zaskakującego, ale tym bardziej pożądanego.
Ja jako ojciec trójki dzieci i w tym 2 synów sam przeżywam wiele rozterek. Mam ogromne poczucie winy w stosunku do tego co zrobiłem albo czego nie zrobiłem w ich wychowaniu.
Ale bardzo pomogło mi przyglądniecie się Świętemu Józefowi. On dostał "na wychowanie" syna Boga.
I chociaż pewnie przeraziła go ta odpowiedzialność, to zajął swoje miejsce w rodzinie. I Jezus "był mu poddany". Dlatego sam zrozumiałem, że bycie ojcem to godność i zadanie, które zostało mi zadane przez Boga i On sam będzie mi w tym pomagał. A ja mam po prostu zająć swoje miejsce i poczuć też tę godność, która się z tym wiąże. A to da mi siły do odpowiedniego zachowywania się w trudnych sytuacjach.

"Bóg jest ojcem sprawiedliwym który za dobro wynagradza a za zło karze."

I nic w tym złego, bo "kara" Boga to zawsze nauka i jego szkoła do tego aby być z Nim jeszcze bliżej.

Nie możesz. Nie po to Bóg zakazał robić obrazów i innych wyobrażeń abyś ty go stwarzał. Bóg jest i nie chce aby mu stwarzać wyobrażenia.

Bóg nie jest mężczyzną. Bóg che być dla nas kimś więcej niż stworzycielem.


W Piśmie masz:

Co jest spisem proroctw pochodzących od Boga ?
A co Pismo Św zamyka ?

Czyż to nie jest sola scripta ? Doszedłem do tego jako katolik tylko czytając. Bracia w wierze uświadomili mi tylko co do objawień Maryjnych ale co do sola scripta sam każdy dojdzie jeśli nie będzie przewrotny jak Daniel pisał o nierzozumieniu przez przewrotnych.


Kościół jest oblubienicą a jeśli jest matką zanim stała się małżonką baranka to jest nierządnicą babilońską.



Niektórzy chrześcijanie do tego dojdą - jak na razie są na świetnej drodze.

Chętnie modlę się modlitwą jaką nauczył nas Jezus Chrystus: "Abba (tatusiu) któryś jest w niebie, ...". Nie ma lepszej i mądrzejszej. Przyjdź Panie Jezu bo bardzo pragniemy abyś już przyszedł. Duch i Oblubienica mówią przyjdź. Nie zostawiaj nas z wilkami jako pasterzami. Amen. Przyjdź Panie Jezu.