życie które uważałam,za zmarnowane-małżeństwo które uważałam za największą pomyłkę życiową..dzieci dla których nie umiałam być matką,bo moje macierzyństwo we mnie nie istniało..rodzice do których miałam wieczny żal.i pretensje
teraz jest wszystko na odwrót..gdyby Pan Bóg czekał na moje pozwolenie..zakończyłabym prokreację na jednym..i na pewno byłaby rozwódką...teraz to mi tylko dziękować że tak właśnie,a nie inaczej potoczył moim życiem.ze otrzymałam to czego nie chciałam,i jakby wbrew mi i moim potrzebom i oczekiwaniom..teraz to wszystko akceptuję,kocham,widzę że jest to moje idealne i piękne życie..i nie chcę innego

Szkoda, że tak trudno znaleźć to powołanie, dużo ludzi jest zagubionych, nie widzi powołania. Bóg nie daje wg mnie wystarczająco jasnych i jednoznacznych wskazówek.

nie jest trudno odnaleźć powołanie..Bóg dake wystarczające wskazówki..wystarczy dać MU dojść do głosu..nic poza tym