Po pierwsze witam, bo jestem tu nowy po drugie uprzedzając komentarze typu, że "Kościół ODRZUCIŁ wizje Vassuli" chciałbym zauważyc, że Kościół NIE ODRZUCIŁ tych wizji.
W 1995 Watykan opublikował notę w której wyrażał wątpliwości na temat wizji Vassuli (ale nawet wtedy jeszcze tych wizji nie potępiał) natomiast w wyniku korespondencji jaką Vassula prowadziła z Kongregacją, zarzuty wobec jej osoby i wizji (min. sytuacji małżęńskiej, ekumenicznej i oskarżeń o "pismo automatyczne") zostały zniesione. W 2007 kard. Levada wyraził negatywną opinię o wizjach Vassuli lecz uczynił to niezgodnie z procedurami kanonicznymi Watykanu.
Vassula jest osobą prawosławną, która propaguje katolickie modlitwy, wierzy w katolickie dotkryny, wyraża posłuszeństwo wobec papieża oraz przyjmuje Komunie Święte w katolickich kościołach. Osoby oskarżające ją min. o to, że nie jest katoliczką nie zdają sobie sprawy, że Kościół Katolicki uczy, że:
«Od chrześcijan wschodnich rozłączonych, dochodzących pod tchnieniem łaski Ducha Świętego do jedności katolickiej, nie należy wymagać niczego więcej, niż wymaga proste wyznanie wiary katolickiej»

Co to jest Duchowość Trynitarna Prawdziwego Życia w Bogu ?

Prawdziwie żyć w Bogu to znaczy nauczyć się modlić bez przerwy. Modlić się bez przerwy to żyć w doskonałej łączności z Bogiem i w Bogu. To nawiązać szczególną, głęboką więź z Bogiem. To żyć codziennie słowem my, którego Jezus uczy w "Prawdziwym Życiu w Bogu". To nauczyć się prawdziwej konwersacji serca z sercem Boga.
Nasz Ojciec Przedwieczny mówi: «Przyjdźcie blisko Mnie, a tchnę w was nieśmiertelność. Ożywię wasze dusze, aby poruszały się, wdychały i oddychały Moją Chwałą, abyście już więcej nie należeli do samych siebie, lecz do Tego, który w was porusza się w jedności naszej Jedyności.» (9.01.96)

Prawdziwe życie w Bogu to rozszerzanie Królestwa Bożego przez dawanie poznać Boga w Trójcy. To ukazywanie prawdziwego obrazu Boga - naszego Ojca, tak że nasz duch nazwie Go "Abba!"
Jezus powiedział o Ojcu Niebieskim: «Król, a jednak tak ojcowski; Sędzia, a jednak tak czuły i kochający; Alfa i Omega, a jednak tak łagodny.» (10.8.94)

Prawdziwe życie w Bogu to praktykowanie miłosierdzia i miłości, co podoba się Bogu.
Jezus powiedział: «Czy nie słyszałaś, że w Dniu Sądu zostaniecie osądzeni z waszej miłości?» (16.06.95)

Przytoczę następujący przykład: Pewnego dnia Jezus mi dyktował. Zadzwonił telefon. Matka prosiła, żebym wyszła zaraz kupić jej chleb przed zamknięciem sklepu. Kiedy wahałam się, bo pisałam akurat orędzie pod dyktando, Jezus dał mi znak, że się zgadza. Rzekł: "Idź oddać jej przysługę, bo służąc jej, Mnie służysz". Jezus wolał, żebym poszła pomóc matce, zamiast nadal pisać pod dyktando.

Prawdziwie żyć w Bogu to pozwolić Duchowi Świętemu przemienić naszą duszę w niebo, żeby On stał się dla nas światłem naszych oczu, motywem naszego istnienia, poruszeniem naszego serca, naszym uśmiechem i radością, królewską ozdobą naszej duszy, hymnem dla Hymnu, amen dla Amen. To umrzeć dla siebie, dla naszej woli, namiętności, przeszkadzających Mu uczynić nasze dusze niezniszczalne, pełne łaski i uczynić z nich niebo dla uwielbienia Boga w Trójcy.
Prawdziwie żyć w Bogu to pozostać wiernym Matce Kościołowi i Tradycji; dać Bogu modlitwy serca, ofiary, umartwienia i posty.
Jezus rzekł: «Stale trwaj w posłuszeństwie Memu Kościołowi, a będziesz się cieszyć Moją łaską» (13.12.95). «Módlcie się i pośćcie, abyście nie byli wystawieni na próbę. Bądźcie wytrwali i zachowajcie tradycje, których byliście uczeni. (...) Jeśli ktokolwiek zajdzie wam drogę głosząc inną naukę od tej, którą Ja Sam ustanowiłem, nie słuchajcie go.» (17.03.93)

Prawdziwie żyć w Bogu to być świadkiem Najwyższego, świadkiem Miłości Boga, tak, by mówić światu, że choć on o Nim zapomniał, to Bóg w Swej wiernej miłości i w Swym Miłosierdziu nigdy o nas nie zapomniał i nawet jeśli jesteśmy najmizerniejsi na świecie Jego Miłość do nas jest nieskończona.
Nasz Ojciec Przedwieczny rzekł: «Moje dziecko, nie jesteś sierotą, JA JESTEM, KTÓRY JESTEM jest twoim Ojcem. Nie jesteś bez schronienia. Moje królestwo, Moja Wspaniałość i Prawda są twym mieszkaniem. Nie jesteś pozbawiona pokarmu, gdyż własną Ręką napełniam twoje usta Słowem Moich Ust. Moja Łaska jest nad wami i wszystko, czego dokonuję dziś, przyczynia się do zbawienia waszego pokolenia." (26.02.95)

Prawdziwie żyć w Bogu to stać się dzieckiem Matki Boga, bo Serce Niepokalanej nigdy nie jest oddzielone od Serca Jezusa, lecz jest z Nim w doskonałej jedności.
Jezus powiedział o Maryi: «Każde nabożeństwo ku czci Jej Serca zostaje powiększone i wznosi się do Mnie, gdyż Nasza jedność jest doskonała. Dzięki nabożeństwu ku czci Jej Serca, w jego świetle, zostaną lepiej zrozumiane wszystkie Moje postanowienia, bo Jej Serce poprowadzi wasze kroki, a rękę waszą pochwyci sama Siedziba Łask.» (25.03.96)

Nasza błogosławiona Matka powiedziała: «Przyjdź wzrastać w Moim Sercu; stań się sercem Mojego Serca. Zaczerpnij z Mojego Serca wszystkie Bogactwa, których udzieliła Mi Mądrość, abyś i ty również nauczył się kochać Ojca, Mego Syna i Ducha Świętego. Tym sposobem staniesz się dzieckiem Matki Boga.» (9.04.96)

Prawdziwie żyć w Bogu to nawiedzać Najświętszy Sakrament. Musimy prosić Ducha Świętego, aby nam udzielił daru pobożności, abyśmy się nauczyli czcić Boski Sakrament.Prawdziwie żyć w Bogu to mieć wiarę przepełnioną bojaźnią w to, że Ciało Chrystusa staje się pokarmem, a Jego Krew - napojem.
Jezus rzekł (3.06.89): «Wesprzyjcie się na Mnie, a Ja was poprowadzę do Mego Tabernakulum, gdzie czekam na was dzień i noc. Oddaję się codziennie każdemu z was... wszystko, czego potrzebuję, to Miłość, Miłość i Uwielbienie.» (3.06.89)

Prawdziwie żyć w Bogu to modlić się o jedność i o ujednolicenie daty Wielkanocy, bo to jest największe pragnienie naszego Pana Jezusa Chrystusa. My możemy być pierwocinami jedności gromadząc się i modląc się razem jednym sercem i jednym głosem.
Matka Boża mówi: «Błagam Moje dzieci o zjednoczenie się w sercach i w słowach i o odbudowanie pierwotnego Kościoła Mego Syna w sercach. Mówię: Kościół pierwotny Mego Syna, gdyż ten Kościół zbudowany został na Miłości, Prostocie, Pokorze i Wierze... Rozumiem przez to, że odbudujecie budowlę we wnętrzu swych serc.» (23.9.91)
Jezus mówi: «Kluczem Mego Królestwa jest MIŁOŚĆ - Miłość w całej Swej Chwale. Miłość i Pokora staną się jeszcze innym Kluczem: Kluczem do JEDNOŚCI.» (9.8.89) «Jedność nadejdzie z pokorą i miłością. A teraz niech wasze serca cenią sobie to, co mówię: aby osiągnąć jedność, potrzebuję zadośćuczynienia» (30.9.93). «Potrzebuję waszych serc, aby zbudować jedność w waszych sercach. Vassulo, potrzebuję ofiar dla zjednoczenia Dwóch Sióstr!» (7.07.95)
strzeszczenie duchowości "Prawdziwego Życia w Bogu" za: http://www.voxdomini.com.pl/vass/grupy.html

Co do tekstów Vassuli - bardzo dobre wyjaśnienie całej kwestii jest tutaj:
http://www.opoka.org.pl/biblioteka/T/TS ... tando.html
Najpoważniejszym zarzutem wobec jej pism jest to, że pisze je "pismem automatycznym" tj. w taki sposób że wpada w stan, gdy pisze i nie może tego przerwać. Jest to sposób często wykorzystywany przez media w channelingu (rodzaj spirytyzmu) oraz w innych okultystycznych praktykach. Sama Vassula twierdzi, że choćby chciała przestać pisać to i tak nie może. To wykluczenie wolnej woli i wyraźne wskazanie na to że to nie Bóg za tym stoi. On się nigdy nie posuwa do podobnych metod.

Inne zarzuty są takie, że występują tam nieścisłości doktrynalne, o Trójcy Świętej pisze bardzo mętnie tak że właściwie nie sposób zrozumieć o co chodzi. Po następne - i bardzo ważne - zaprzecza słowom Chrystusa że Kościoła nie przemogą bramy piekielne i twierdzi, że przed końcem świata w Kościele zapanuje Antychryst. Głosi też konieczność powstania wspólnoty panchrześcijańskiej co jest totalną głupotą i na pewno nie pochodzi od Boga.

fula horak też pisała z automatu

Warto więc zapoznać się z tekstem tej noty:



za: L'Osservatore Romano, wyd. pol., 1/1996, s. 66

i to chyba wystarczy za odpowiedź



Po pierwsze - poproszę o źródło tej informacji. Jaki dokument mówi o zniesieniu tych zarzutów i gdzie można przeczytać jego treść?

Po drugie - co z zarzutami, które pogrubiłem w powyższej nocie? Nie słyszałem, żeby zostały zniesione.



Poproszę zatem o konkretny dokument, który o tym mówi.

Warto przy tym przypomnieć, że ponad 40 lat stanowisko Koscioła, Vatykanu było negatywne wobec objawień św. Faustyny.
I wydano oficjalny zakaz kultu.

Ale warto też przy tym przypomnieć, że jeśli chodzi o objawienia Faustyny Kowalskiej to nigdy nie było do nich tak poważnych zarzutów jak wobec "objawień" Vassuli. W przypadku "Dzienniczka" powód był tak na prawdę błahy - niedokładność w przepisywaniu tekstu:

Wydano zakaz, bo prawdopodobnie dochodziło do nadużyć
(czczenia osoby, która nie została jeszcze wyniesiona na ołtarze).

Silva, niestety widac, że nie przeczytałaś dokładnie mojego I postu. Merkab Fulla Horak nie pisała pismem automatycznym, tylko hieratycznym, rzucasz coś bez wzgłębienia w temat i w ten sposób możesz rzucac kłody pod nogi Bożemu dziełu.
Proszę księdza - już przytaczam i przepraszam że dopiero teraz, właściwie to zapomniałem gdzie był ten topic
http://www.voxdomini.com.pl/vass_tem/kgr_03.htm - dokument Ratzingera o rehabilitacji Vassuli
A poniżej: odpowiedż Vassuli na list kard. Levady:
http://www.voxdomini.com.pl/vass/odp-Va ... evada.html

Odpowiedź na list kard. Levady ze stycznia 2007 r.


Od Vassuli Ryden


Drodzy przyjaciele,

Niedawno nowy prefekt Kongregacji Nauki Wiary w Rzymie, J. E. kardynał William Levada, wystosował list datowany 25. stycznia 2007 r. do kardynałów, arcybiskupów, biskupów i przewodniczących Konferencji Episkopatów na całym świecie. Wywołał on znaczący niepokój pośród naszych czytelników, szczególnie tych wyznania rzymskokatolickiego. Dla pełniejszego poinformowania was dołączam także treść tego listu.

Jest mi bardzo przykro, że po raz kolejny powstało wiele zamieszania i dziękuję wam za wiele listów zapewniających o wsparciu i modlitwie w intencji dalszego rozpowszechniania orędzi Prawdziwego Życia w Bogu. Piszę, aby wyjaśnić powstałe zamieszanie i dla odświeżenia pewnych przeszłych wydarzeń.

List ten jest mylący i przeczy sobie. W jednym miejscu zdaje się wybrzmiewać negatywnie, a jednocześnie w innym przemawia na korzyść! Wydaje się, że został napisany w pośpiechu, ponieważ zawiera szereg błędów i nieprawdziwych informacji. Napisałam do Jego Eminencji prosząc o poprawienie tych błędów, lecz jak dotąd nie otrzymałam odpowiedzi.

Wynik przeprowadzonego przeze mnie dialogu z Kongregacją Nauki Wiary był pozytywny. To pozytywne rozstrzygnięcie miało pozostać nieformalnym, stąd nie zaowocowało wydaniem kolejnej noty dla wyeliminowania poprzedniej. Jednak, jak powiedział kard. Ratzinger, sytuacja uległa zmianie w tym sensie, że orędzia powinny być odtąd czytane w świetle moich wyjaśnień. Z tego właśnie powodu kard. Ratzinger wystosował formalną prośbę, aby moje wyjaśnienia z Kongregacją Nauki Wiary były publikowane w kolejnych wydaniach moich książek i prośbę tę spełniłam kiedy wyjaśnienia zostały opublikowane w ostatnim tomie orędzi, tomie 12. (w wydaniu angielskim – przyp. tłum.), i w kolejnych wydaniach orędzi. Wszystko to zawarte jest w punktach 1. i 2. listu kard. Levady i to jest stanowisko pozytywne.

Dlatego punkt 3. listu pozostaje dla mnie tym bardziej zaskakujący, jako że kard. Levada wykorzystuje przychylne wnioski do sformułowania negatywnego stanowiska, np. że katolikom odradza się uczestniczenia w spotkaniach grup modlitewnych Prawdziwego Życia w Bogu. Co gorsza, to negatywne zalecenie zawarte w punkcie trzecim zostało opublikowane bez jakiegokolwiek porozumienia ze mną i w sposób sprzeciwiający się normalnym procedurom kanonicznym, mianowicie, że osoba oskarżana powinna być wysłuchana przed wydaniem oskarżenia:

„Przed wydaniem poszczególnego dekretu, władza powinna zebrać konieczne wiadomości i dowody, oraz - o ile to możliwe - wysłuchać tych, których prawa mogą być naruszone.” (kanon 50). Pomimo, że napisałam do Kongregacji Nauki Wiary zapewniając z mojej strony o gotowości kontynuowania dialogu, jeśli ze strony Kongregacji pojawią się jakiekolwiek dalsze pytania, nie otrzymałam żadnej odpowiedzi, jak też nie zostałam wezwana na żadną rozmowę, co jedynie byłoby rzeczą słuszną, jako że podjęłam z nimi dialog, ufając i powierzając się im! Ponadto napisałam, że jestem skłonna umieścić wyjaśnienia w przypisach do orędzi, jeśli uważają, że cokolwiek wymaga wyjaśnienia. Nie zostałam poproszona o opatrzenie orędzi takimi komentarzami, co stanowi jeszcze jedno potwierdzenie, że wynik dialogu był pozytywny.

Tym nowym stanowiskiem zawartym w liście kard. Levady odrzuca on więc badania i dialog, który ówczesny kard. Ratzinger (obecnie Papież) oraz kard. Bertone (obecnie Sekretarz Stanu) prowadzili ze mną przez okres dwóch i pół roku, kiedy to wielu badaczy, teologów, biskupów i kardynałów, po przeprowadzeniu badań, musiało wyrazić swoją ostateczną opinię, która, jak wszyscy wiecie, była pozytywna.

List odsyła czytelnika do dwóch kanonów: kanonu 215 oraz 223.

kan. 215. Wierni mają prawo swobodnego zakładania stowarzyszeń i kierowania nimi dla celów miłości lub pobożności albo dla ożywiania chrześcijańskiego powołania w świecie, a także odbywania zebrań dla wspólnego osiągnięcia tych celów.

kan. 223 § 1. W wykonywaniu swoich praw - czy to indywidualnie, czy zrzeszeni w stowarzyszeniach - wierni powinni mieć na uwadze dobro wspólne Kościoła, uprawnienia innych oraz własne obowiązki wobec drugich.

Te kanony potwierdzają, że wierni katoliccy mogą tworzyć i spotykać się w grupach modlitewnych. Jak to jest więc możliwe, że powołuje się na te kanony aby stwierdzić, że nie zaleca się uczestniczenia w spotkaniach grup modlitewnych Prawdziwego Życia w Bogu?


Ponadto list zawiera trzy poważne błędy.

1. Największa szkoda jest spowodowana nieprawdziwym stwierdzeniem w liście kard. Levady. Twierdzi on i wkłada w moje usta słowa, których nigdy nie wypowiedziałam, mianowicie: „że orędzia nie mają charakteru nadprzyrodzonego objawienia, lecz są jedynie moimi osobistymi przemyśleniami!” To NIE JEST PRAWDA! Nigdy nie powiedziałam niczego, w tym rodzaju. To jest bardzo poważny i zasadniczy błąd. Wolę sądzić, że jest to raczej wynik zaniedbania, niż umyślne wprowadzenie w błąd, jednak efekt jest ten sam. Nieprawdziwe stwierdzenie zostało przekazane biskupom i w rzeczy samej światu.

2. W punkcie 2. listu, wierni są odsyłani do przeczytania moich wyjaśnień z Kongregacją Nauki Wiary w tomie 10. (w wydaniu angielskim – przyp. tłum.), zamiast w tomie 12. To jest niefortunna pomyłka, która może być jednak poprawiona. W tomie 10. nie ma nic ze wspomnianego dialogu. Jeżeli to nie zostanie poprawione, wierni katoliccy nie będą w stanie zobaczyć i przeczytać mój list z odpowiedziami.

3. W tym samym punkcie nr 2, jest wzmianka o „moim liście” z dnia 4. kwietnia 2002 r. Jednak to list o. Prospero Grecha był datowany 4. kwietnia 2002 r. Moje odpowiedzi były opublikowane w moim liście z dnia 26. czerwca 2002 r. To także wprowadza w błąd wiernych.

W maju napisałam do kard. Levady o tych błędach, przekazując kopie Ojcu Świętemu i kilku biskupom i kardynałom. Otrzymałam niemal natychmiast odpowiedź od kard. Bertone (prawdopodobnie bardzo zawiedzionego z pomniejszenia jego pracy). O. Prospero odpowiedział pisząc: „Myślałem, że ta sprawa jest już zamknięta i nie zostanie znowu podniesiona”. Widocznie biskupi piszący do Kongregacji Nauki Wiary oczekiwali jasnego stanowiska „tak” lub „nie” odnośnie Noty. List kard. Levady nie stanowi jednak jasnego „nie”. Jak rozumiem nie zabrania wiernym, lecz zniechęca ich, na bazie „pewnych wątpliwości, które może zawierać Nota.”

Ostatnio, otrzymałam też odpowiedź od abpa Angelo Amato, który jest sekretarzem kard. Levady. W swojej krótkiej wypowiedzi pisze on, że list kard. Levady został wystosowany w celu poinformowania wszystkich biskupów katolickich o dialogu (który jak wiecie był pozytywny), który był prowadzony między mną a członkami Kongregacji, tak aby wiedzieli w jaki sposób ukierunkować biskupów w odniesieniu do tego, jakie stanowisko powinni zająć. Nie wspomniał on o pozostałej zawartości listu i unika odpowiedzi na pytania dotyczące błędów w dokumencie.

W liście kard. Levady, Jego Eminencja wskazuje wiernym, że gromadzenie się i wspólna modlitwa w grupach modlitewnych Prawdziwego Życia w Bogu są „niestosowne”. Czy mówimy poważnie? Czy mamy teraz wierzyć, że modlitwa szkodzi i dlatego jest niestosowna, wbrew temu, czego naucza nas Kościół?? Nie wydaje mi się. Nie sądzi tak ani Bóg, ani żaden rozsądny wierny, ponieważ zwracanie się ku Bogu w modlitwie i adoracji nie jest działaniem wymierzonym przeciw Bogu i przeciw Bożej Woli lub przeciw Kościołowi, ale wręcz przeciwnie!

W październiku 1978 r. Ojciec Święty Jan Paweł II przemawiając do delegacji innych Kościołów Chrześcijańskich stwierdził:

„Zaangażowanie Kościoła Katolickiego w ruch ekumeniczny tak jak to w sposób uroczysty wyraził Sobór Watykański II jest nieodwołalne.”

Pięć lat później Ojciec Święty promulgował Kodeks Prawa Kanonicznego, który promuje ekumenizm. W jednym z jego przepisów jest powiedziane bardzo jasno:

„Do całego Kolegium Biskupiego i Stolicy Apostolskiej należy przede wszystkim popieranie ruchu ekumenicznego i kierowanie nim wśród katolików. Jego celem jest przywrócenie jedności wśród wszystkich chrześcijan, do czego zobowiązany jest Kościół wolą Chrystusa.”

Jak widać, to specjalne zadanie zapewnienia, aby katolicy uczestniczyli w ruchu ekumenicznym, powierzone jest najwyższym władzom Kościoła, włącznie z Kongregacją Nauki Wiary. Ten obowiązek jest narzucony mocą najwyższego możliwego mandatu, którym jest wola samego Chrystusa. Jak wszyscy wiecie istotnym tematem orędzi Prawdziwego Życia w Bogu jest odbudowanie jedności pośród wszystkich chrześcijan.

Żaden katolik nie powinien być zniechęcany przed wspólnym gromadzeniem się w grupach modlitewnych w celu wykonywania swoich praw i zarazem obowiązków, wynikających z ekumenizmu, co łączy wszystkich uczestniczących w spotkaniach, których istotę stanowi rozważanie Różańca Świętego, czytanie Pisma Świętego, modlitwy serca oraz zanoszenie modlitw wstawienniczych. Zniechęcanie ludzi do uczestniczenia w spotkaniach modlitewnych jest prawdziwie działaniem wbrew Woli Bożej i pozostaje rzeczą niepojętą jak Prałat Kościoła może postępować wbrew zaleceniu Chrystusa skierowanemu do uczniów: „Że powinniśmy modlić się nieustannie”.


Tak więc moi drodzy przyjaciele pozostawiam to do waszego wyboru: możecie stosować się do pozytywnych rezultatów dialogu jaki prowadziłam z byłym kard. Ratzingerem, który dał nam naszą wolność dalszego czytania orędzi Prawdziwego Życia w Bogu i ewangelizowania z miłością dla miłości, prowadzenia Bożego ludu z powrotem do Jego Kościoła i do jedności w Kościele, albo możecie stosować się do wskazań zawartych w liście kard. Levady, który nie mówi ani „tak” ani „nie” i jest w najlepszym wypadku mylący.

Wszyscy wiemy, że kiedy Bóg przemawia, to czyni to w sposób jasny i „nie w zakamarkach”. Życzę nam wszystkim, jako ludowi Bożemu, abyśmy czynili podobnie.

w Chrystusie,

Vassula

Sierpień 2007 r.