Co to są nałogi?
Jak pomóc komus kto popadł w nałóg?

pozdrawiam i zachęcam do podjęcia tego tematu

O nałogach sie dużo słyszy, są różne formy pomocy, czy sie tego niedostrzega?
Każdy jest godzień słowa, a czy się go słucha?
Jedni popadają w nałóg przez prace, inni przez kolegów, a jeszcze inni przez coś lub kogoś.
Czy są jakieś sposoby by tego uniknąć?
Czy każdy umie pomóc innym w czasie gdy potrzebuja pomocy czy wsparcia, nawet tego duchowego?
Jest wiele pytan dotyczących tego zagadniania, ale jak narazie pozostają bez odpowiedzi.

Myślę, Pharisee, że w nałóg się popada tylko przez siebie...
Ze strachu - jakby go nie nazywać, czy chęcią przypodobania się otoczeniu, czy ucieczką od życia, od rzeczywistości, od kłopotów...
Nałóg jest czymś, co panuje nad człowiekiem, często dezorganizując życie... Albo po prostu organizując je wokół siebie i nie pozwalając na inną aktywność... jeśli nie ma czego dezorganizować...
Jak pomóc? Komuś? Sobie?
Nie wiem, podobno pierwszym krokiem jest świadomość nałogu, nastepnym chęć wyjścia, ale tego nikt za człowieka nie zrobi...
Pokonanie strachu i wejście w rzeczywistość, żeby nie było można/trzeba uciekać...
Ciekawa jestem, czy można ograniczyć... to, co było/jest nałogiem... czy trzeba rzucić? Jak myslicie?

A przez kogo, Skajka? Nałóg to coś, co się zaczyna w człowieku, nie w okolicznościach zewnętrznych...

Kiedyś słyszałem taką mądrą wypowiedź psychologa, że nałóg jest to przywiązanie się do tego, co przyjemne. Człowiek odkrywa, że są rzeczy, które sprawiają mu przyjemność, przez które może poprawić sobie samopoczucie. Dlatego uzależnić się można dosłownie od wszystkiego. I teraz wszystko zależy od tego, na ile potrafi zachować w tym wszystkim umiar. Jeśli przekracza się pewną granicę, to zwykłe zainteresowanie, chwila relaksu staje się nałogiem.
Najgorsze jest to, że nigdy nie wiadomo, gdzie ta granica jest i czy już się ją przekroczyło.

Serafin no właśnie nie wiadomo jest kiedy się tę granice przekracza.

Skajka, tak, ale to tylko czynnik, emocja... Niemożność poradzenia sobie z sytuacją, chęć ucieczki od niej właśnie... Bo przecież sam fakt utraty pracy czy smierci osoby bliskiej nie powoduje nałogu, nie? Do tego zeby mówić o nałogu trzeba bezradności człowieka...

Każdy nałóg ma swą przyczyne, bo nic samoistnie się nie dzieje.
Każdy podchodzi na własny sposób do danego nałogu i często samemu trzeba sobie radzic, choć niektóre nałogi są tak silne że bez pomocy tzw. specialisty nie damy sobie rady.

Teraz tak ogólnie adres jednego portalu o problematyce alkoholowej
http://www.alkoholizm.akcjasos.pl/
można z tego skorzystać, szczególnie polecam osobom, ktorych ten problem dotyczy

Moze nie mam racji ale z tym nie moge sie zgodzić. Nie musi nałóg byc przyjemnością.Znam jedną bulimiczke, która traktuje swoje codzienne , kilka razy na dzień prowokowane wymioty jako rytuał, czynnoś konieczną do... czego sama nie wie. Potem płacze, ma wyrzuty sumienia. jak sama twierdzi to jest nałóg. I gdzie tu granica miedzy nałogiem, przyjemnością chorobą?
Nałóg to straszna rzecz lecz nie ma wg mnie ospby, która by go nie miała. Konieczność wykonywania jakiejś czynności, robienia czegoś, dla uspokojenia. A efekt w końcu jest vałkiem odwrotny.
Czy tu zaglądajacy nie sa nałogowcami. ta przepoterzna siła dania z siebie czegoś, napisania czegoś wielkiego.... a potem refleksja- po co tyle czasu straciłe noca zamiast spać, zmiast zyc normalnym zyciem, prawdziwym swiatem a nie ta wyimaginowana nierealną siecią?

Nałóg,dla przykładu alkoholizm, to rezultat strasznie nieszczęśliwego zakochania. Zamiast zakochać sie w życiu i ludziach, alhoholik zakochuje sie w swoim śmiertelnym wrogu. Zaczyna wtedy nałogowo oszukiwac samego siebie i krzywdzic wszystkich ludzi dookoła. Tylko nieliczni wyrzekają się tej złej miłości i powracają do normalnego życia. Ale najpierw muszą bardzo dużo wycierpieć,bo tylko wtedy mogą sie odkochać.

Pozdrawiam...

A co w tej materii czynią kapłani?...