Życie mi się solidnie poplątało. Nie dałem sobie rady z problemami i w efekcie zrobiłem się strasznie przykry dla otoczenia. W końcu doprowadziłem do tego, że wszyscy, także przyjaciele odsunęli się ode mnie. Miałem i nadal mam uczucie, że była to zdrada z ich strony, bo przyjacielem się jest także w trudnych chwilach.
Minęło kilka lat i pomyślałem sobie, że powinienem spróbować jakoś naprawić relację z byłymi przyjaciółmi i poprosić o przebaczenie, ale i samemu przebaczyć. Jakoś nie starczyło mi śmiałości, żeby zadzwonić, więc napisałem listy, gdzie poprosiłem o przebaczenie. I tu jest WIELKIE ale... Już wysyłając te listy, miałem nadzieję, że nie dostanę odpowiedzi (co rzeczywiście nastąpiło) i nie będę musiał odnawiać znajomości, nie będę musiał odnawiać znajomości. Jakoś tak całkowicie nieszczera była ta moja prośba o wybaczenie. Może dlatego, że jednak nie do końca czuję się winny?
W jaki sposób wymazać z siebie to poczucie krzywdy, pewnie całkowicie nieuzasadnione, bo w końcu to ja zapracowałem sobie na to opuszczenie?
W jaki sposób przebaczyć, aby rzeczywiście przebaczyć? Jak poprzez akt woli, jakim jest przebaczenie, zmusić uczucia, aby przestały myśleć z niechęcią o osobach, którym przebaczamy?

Przebaczenie jest decyzją woli , uczucia zmieniają się wolno. Ja proszę kogoś o przebaczenie, i modlę się za tą osobę. Proszę Pana aby jej błogosławił, obdarzył łaską i pokojem , i abyśmy się pojednali.