Uwierz w Miłosierdzie Boga. Nie ma nic gorszego niż przekreślanie siebie przed Bogiem - bo Bóg nigdy tego nie zrobi

Jaka więc jest droga do świętości? Jakieś nowe sugestie?

Tak w dwoch zdaniach :kochac Boga ponad wszystko i blizniego jak siebie samengo. To sa dwa najwazniejsze przykazania. Reszta to laska Boza.

Ciekawi mnie czy swiete osoby takze przynajmniej raz do roku sie spowiadaja ze swych grzechow w konfesjonale przed ksiedzem, bo nie czyniac tego popelniaja ciezki grzech, wg. wiary katolickiej. Jesli sie spowiadaja to mowia ze nie maja zadnego grzechu? - Czy ksiadz taka osobe by nie pogonil za pyche? Gdyz jestesmy slabymi istotami grzesznymi, tylko sam Jezus Chrystus nie grzeszyl, a my sie jemu rownac nie mozemy. A jesli spowiadamy sie ze swych grzechow, to czym zasluguje taka osoba na swietosc, skoro grzeszy? Uwazamy ze papiez jest nie omylny, a sam przyznal sie iz jest uzalezniony od ipoda, i jak tu nie zglupiec?

Lepton

Mylisz kilka rzeczy. Grzech lekki i ciężki to wprawdzie nie to samo, ale oba są grzechami. A im ktoś jest doskonalszy, tym bardziej uświadamia sobie, jak drobnymi sprawami rani Chrystusa. Więc raczej po roku nie powie, że jest bez grzechu. To raz. Dwa - pewnie będzie się spowiadał częściej.

Ale grzech lekki nie powoduje utraty łaski uświęcającej, więc w żadnym wypadku nie wyklucza świętości. Co więcej - jeśli ktoś popełnia ciężkie grzechy, to wcale nie jest z góry potępiony... Szczególnie, jeśli się spowiada.

Dalej - nieomylność papieża nie ma nic wspólnego z jego bezgrzesznością. Wpisz, proszę, w forumową wyszukiwarkę i sobie poczytaj na temat owej nieomylności.

To tak w skrócie...

Ale przeciez nie mamy nakazu spowiadac sie z grzechow lekkich, a powinnismy z grzechow ciezkich, czy osoba ktora popelnila tylko grzechy lekkie, ktora wiec nie czuje potrzeby spowiedzi swietej to co ma czynic?


Lepton

Pójść do konfesjonału i tam przedyskutować sprawę braku owej potrzeby... Serio. Wiesz, w życiu zakonnym przeważnie zaleca się spowiedź co dwa tygodnie. Myślisz, że po owych dwóch tygodniach wszyscy tam mają ciężkie grzechy na sumieniu? Po prostu doświadczenie duchowe mówi, że taka praktyka przynosi owoce. Bo to jest sakrament - sakrament, który nie tylko oczyszcza nas z grzechów, ale i pomaga czynić postępy w życiu duchowym.

Czyli chodza sobie na takie pogadanki? Hmmm... czemu ja nie czuje tak czestej potrzeby chodzic do spowiedzi moze za bardzo zamkniety jestem w sobie?


Lepton

Pogadanki? Przede wszystkim przychodzą wypełnieni żalem za grzechy. A to, czy będą z kapłanem rozmawiać, czy nie, jest o wiele mniej istotne. Spowiedź to sakrament pokuty i pojednania, a nie pogadanka...

Sam powiedziales ze np. w zyciu zakonnym zaleca sie nawet spowiedz co dwa tygonie i ze jest to tak krotki okres ze nie mozna zgrzeszyc ciezkim grzechem, ja sadze ze w tak krotkim okresie ciezko nawet zgrzeszyc grzechem lekkim, skoro mamy przymus tylko spowiadania sie z grzechow ciezkich to o jakich Ty osobach mowisz wypelnionych zalem za grzechy? Chcesz powiedziec ze zycie zakonne jest bardziej grzeszne od prostych zwyklych ludzi? Ze oni tam az tak tyle grzesza iz co dwa tygodnie im sie tyle uzbiera? A co jesli jeden bedzie prawy i nie popelni nawet grzechu lekkiego?


Lepton

Nie powiedziałam, że nie można, ale że na pewno nie wszyscy grzeszą.


No to zazdroszczę. Mnie nie jest ciężko. Na pewno mówimy o dwóch tygodniach? Bo nawet w kwestii jednego dnia miałabym odmienne zdanie...


O tych, które popełniają grzechy lekkie. Każdy grzech jest wybraniem czegoś innego niż Bóg. Niezależnie od tego, czy jest lekki, czy ciężki. To według Ciebie nie wymaga żalu?


Nie. Ale na pewno mają bardziej wyczulone sumienia. I zdają sobie sprawę z grzechów, obok których inni przeszliby obojętnie ze względu na inne, poważniejsze.


Jest to dla mnie sytuacja abstrakcyjna. Choć i tak uważam, że spotkanie ze spowiednikiem nie zaszkodzi, ale nie mnie tu sądzić cokolwiek

Mogę mówić tylko za siebie - myślę, że nie da się nie popełnić w ciągu 2 tygodni żadnego grzechu ... Miałam raz sytuację, kiedy na dzień przed spowiedzią stwierdziłam, że nie mam się z czego spowiadać - niemniej jednak ta myśl mnie nie ucieszyła. Pomyślałam, że moje sumienie musi być chore , skoro nixc mi nie wyrzuca i postanowiłam, że mimo to pójdę do spowiedzi i powiem księdzu, w czym problem. Wiesz ...po podjęciu tej decyzji odzyskałam pokój ... i pamięć :)

Życie zakonne nie jest "bardziej grzeszne" Po prostu spowiedź rozwija wrażliwość sumienia. Im częsciej się spowiadamy, tym więcej braku miłości widzimy u siebie. Bóg odkrywa nam nasze braki stopniowo

Hmmm... rzeczywiscie, nie pomyslalem o tym. Bog zaplac Wam za odpowiedz.


Lepton

Dla mnie równiez wzorami świetych sa siostry :Faustyna i Teresa od Dz.Jezus czytając ich pamiętniki odkrywa się drogę do Jezusa ,bardzo polecam jak to mawiał św.Josemaria Escrica "Lektura duchowa wielu uczyniła świętymi ! "
Ja sama takze pragne byc świeta tz.moim celem jest świętośc
myślę ,że nikt nie moze powiedziec jednoznacznie i miec 100% pewnośc ze ktoś był świetym tylko Bóg to wiem i tak bedzie zawsze,uwazam ze wielu było i jest świętych a proces kanonizacji ibeatyfikacji to uwięczenie życia świetego

Co do wypowiedzi Leptona:Ja myśle i zresztą nie tylko ja bo dowodem na to są odczucia świętych i słowa z Pisma Świetego ,które mniej wiecej brzmiały tak :"Im blizej jesteśmy Światłości tym więcej błota widzimy"
że grzechem lekkim można zgrzeszyc.Ja np.miałam taki okres czterech miesięcy kiedy nie zgrzeszyłam grzechem cięzkim i co miałabym nie chodzic do spowiedz?
dla mnie to ,ze do kogoś się źle odezwe,uraże itd jest grzechem bo wiem ze zadalam przykrosc tej drugiej osobie i trzeba spowiadac sie jak najczęsciej aby nie zatracic kontaktu z Bogiem
pozdrawiam