Myślę, że ten post znakomicie ilustruje podejście Prawosławia (niektórzy tu mieli wątpliwości, że jest ono asymetryczne względem podejścia Kościoła katolickiego). Jak widać, niestety, jest tak, jak pisałem.

Myślę, że sprawą kłopotliwą jest sprawa jedności w obrębie Wspólnoty. Przykładem jest ostatni Święty i Wielki Sobór Kościoła Prawosławnego w 2016 roku, gdzie niektóre Autokefaliczne Kościoły Prawosławne uznały ten Sobór za nieważny, czy w ogóle niebyły.

Trudno rozmawiać z Cerkwią Prawosławną w momencie, kiedy nie wiadomo z kim rozmawiać. Jest asymetria pomiędzy podejściem Kościoła Katolickiego a podejściem Cerkwi. Nie mniej podejście: "bo my mamy monopol na Zbawienie, a Wy macie do nas wrócić", uniemożliwia pojednanie.

Zdjęto ekskomuniki - to już inna sprawa, czy ten akt zniesienia ekskomunik jest uznawany przez wszystkich za ważny. Postała pewna przestrzeń, w której może dochodzić do dialogu. Im większa będzie teraz ta przestrzeń, tym bliżej do jedności. Stwierdzenie, że sakramenty sprawowane w Cerkwi są ważne, to kolejne poszerzenie przestrzeni dialogu, przestrzeni wspólnej. Nie wiem, czy Cerkiew to kiedyś wykorzysta, ale jest to szansa. Jest to podejście Jezusowe. Jezus jest otwarty - czeka, aż odpowiemy na Jego słowo.

Pozwalam Dziękuję.

Co do ekskomunik i podejścia Cerkwi do Ekumenizmu - jeśli znasz jakieś dokumenty lub wypowiedzi duchownych prawosławnych, możesz podać linki lub je zacytować. Będę za to wdzięczny.

A konkretne zarzuty jakie masz? Coś z tego co napisałem jest kłamstwem? Jeśli tak – wskaż co.

Myślę, że udawana troska o jedność Cerkwi, którą tak z Markiem tutaj prezentujecie jest strasznie grubymi nićmi szyta. Cerkiew posiada jedność wiary niezależnie od problemów jurysdykcyjnych (których Wy nie macie dlatego, że macie papiestwo, a nie dlatego, że Wasza jedność wiary jest jakaś głębsza). Więc darujta sobie krokodyle łzy.
Jakoś autokefalie Cerkwi dają sobie radę, mimo że muszą rozmawiać ze wszytkimi pozostałymi.
A podejście „będziemy udawać, że po naszej stronie nie ma problemów, chociaż wymagamy pełnego podporządkowania i uznania bzdurnych doktryn” umożliwia pojednanie?


Gdybym miał styl Marka to bym napisał, że myślę, że ta wypowiedź coś ilustruje. Ale wiem, że ta wypowiedź ilustruje tylko wrogość jednego użytkownika.

Zefciu,
przeczytaj kilka ostatnich postów. Jedyna "wrogość" jaką tu ktokolwiek zaprezentował, to Twoja wrogość.
Zarówno Zbigniew, jak i ja wypowiadaliśmy się o Prawosławiu z szacunkiem. W ramach tego szacunku nie uzywaliśmy np. określeń typu "szalone doktryny" ani nie ironizowaliśmy w stylu "Obłudne jest to obwinianie prawosławnych, że nie przyjmujemy wielkiej łaski i nie przyjmujemy jedności z Rzymem".

Czy mamy "udawaną troskę o jedność Cerkwi"? Nie za bardzo. To po prostu konstatacja, że ów brak jednolitego przywództwa utrudnia rozmowy (co nie jest takim znowu odkryciem Ameryki, to raczej oczywiste).

Widzisz wrogość tam gdzie jej nie ma - i niestety, demonstrujesz ją. Obawiam się, że to symptomatyczne.

Której mi nie potrafisz wykazać, więc będziesz po prostu powtarzał, że okazuję wrogość.
Porównywanie całej cerkwi do skorumpowanego lekarza to wypowiedzi z szacunkiem.
No przecież było użycie tego epitetu tylko przedrzeźnianiem epitetu Twojego.
No jest to symptomatyczne dla tych cholernych schizmatyków, co ich tak szanujecie.

Nie porównuję Cerkwi do skorumpowanego lekarza, tylko ilustruję podejście zarówno Kościoła do Cerkwi, jak i Cerkwi do Kościoła. Nie wypowiadam się z perspektywy Katolika, bo za Katolika się nie uważam. Uważam się za Chrześcijanina i staram się głęboko zrozumieć obie strony.

Zauważ mój drogi Zefciu, że wielokrotnie zadawałem pytanie o to, kto od kogo się odłączył: czy Kościół od Cerkwi, czy Cerkiew od Kościoła. Nie jest to dla mnie oczywiste i jasne, stąd nie wypowiadam się jasno o ważności Kościoła, czy też Cerkwi.
Drogi Zefciu - Kościół nie jest monolitem złożonym z takich samych ludzi, o tych samych myślach, poglądach i opiniach. Tak samo Cerkiew nie jest złożona z takich samych ludzi o tych samych myślach, poglądach i opiniach.

Staram się przedstawiać argumenty, które reprezentuje Kościół, bo nauczanie Kościoła jest mi znane. Wychowałem się w rodzinie Katolickiej i uczestniczę w Liturgii Rzymskokatolickiej. Byłem kilka razy na liturgii w Cerkwi i się tam modliłem. Chętnie poznam kulturę, prawo i zasady panujące w Cerkwi, więc przedstaw mi je. Tylko proszę o konkrety, a nie o krytykę strony Katolickiej, jaką stosujesz. Ani ja, ani Marek, nie krytykujemy Cerkwi, tylko mówimy o słabościach obecnych w Kościele i obecnych w Cerkwi. Niewątpliwie zarówno w Kościele, jak i Cerkwi, są obecne nadużycia, ale i bardzo wartościowe rzeczy.

Zauważ, że nikt oprócz Ciebie, nie używa wulgaryzmów, kolokwializmów i wrogiego tonu. Nie wprowadzaj więc do dyskusji agresji.

Nie rozumiem tego, dlaczego bierzesz nasze słowa za obrazę. Nie chcemy nikogo obrażać, więc jeśli coś Cię uraziło, wytłumacz o co chodzi.

Pewnie nie świadczy to o szacunku, ale w tym przykładzie chodziło o kwestię ważności sakramentu. Ta zasada będzie obowiązywała również w drugą stronę, kiedy KK zrobimy przykładowym skorumpowanym lekarzem.
Tu racja, użyte słowo "szalone" może mieć znaczenie negatywne.
Z drugiej strony użycie przez zefcia zwrotu "uznania bzdurnych doktryn" - odnośnie KK, raczej nie robi z niego rozmówcy o przykładnych manierach.

No właśnie obraz lekarza tyczy się zarówno Cerkwi, jak i Kościoła. To obraz zarzutu, jaki stosuje zarówno Kościół wobec Cerkwi, jak i Cerkiew wobec Kościoła. Nie nazywam żadnej ze stron "skorumpowanym lekarzem", ale tylko wskazuję na stosunek i sposób wzajemnego traktowania się w kwestii ważności i godności sprawowania sakramentów.

Tyle że ja takiego słowa nie użyłem wobec Prawosławia. To także wypowiedź Zefcia.

A odpowiesz Marku na moje argumenty wreszcie, czy będziesz się dalej wypowiadał tylko na temat stylu i doboru słów? Jeśli chcesz, napiszę jeszcze raz, tym razem grzeczniej i bez ironizowania:

Cerkiew prawosławna uznaje pewne doktryny uznane przez Rzym za dogmaty za błędne. Wśród tych doktryn można wymienić: nieomylność papieża, Filioque (w interpretacji ferrarskiej) odpusty, stworzony charakter łaski. Niemożność przywrócenia jedności nie wynika z uprzedzeń, z tego, że „nie wiadomo z kim rozmawiać”, czy z tego, że nie udało się załagodzić jakiegoś personalnego sporu sprzed milenium. Wynika z istnienia tych doktryn, których wyznawanie Rzym uznaje za warunek jedności, a prawosławie – za herezje.

Czy teraz mogę prosić o merytoryczną odpowiedź?

Odpowiedź na jakie pytanie?

Odpowiedź na pytanie, jak sobie wyobrażasz wobec tych problemów drogę do pojednania.

Różnice teologiczne są pomiędzy prawosławiem a katolicyzmem trzeciorzędne (żadna z nich nie wpływa na sposób praktykowania wiary).
Dlatego uważam, że jedność byłaby naturalna.
Jak rozumiem uważasz inaczej - OK, wolno Ci, ale skąd ta złość?