"Tomasz32, skad o tym wiesz? Czy tylko dlatego, ze nauka/medycyna nie potrafi dzis tego wyjasnic?"

Książe napisał:





nie dlatego, nie wszystko medycyna będzie mogła zbadać, muszą być rzeczy niepojęte dla człowieka, zauważ że jeśli powstaje wirus jakieś choroby nieuleczalnej i po iluś tam latach lekarzom udaje się znaleźć lekarstwo na nią powstaje kolejny wirus śmiercionośnej choroby.
taka właśnie jest sytuacja z mądrością Bożą, nie mozemy być mądrzejsi od samego Boga. dlatego stygmaty są i pozostaną zagadką jeszcze bardzo długo, bo nie są one chorobą lecz znakiem i medycyna nie ma nic do tego,poczytaj sobie życiorysy stygmatyków - szczególnie fragmenty dotyczące badań a zauważysz że są w stygmatach takie elementy których nie da się wyjaśnić.

pozdrawiam

Dziwne Didymosie, ale Prawoslawie uznaje sw Franciszka, czyzby bylo jakies rozdwojenie, ze uznaje go swietym i uwaza jego stygmaty sa dzielem szatanskim?

Moze dlatego tak sie o tym pisze gdyz pojawiaja sie glownie w Kosciele Katolickim?

Czy mógłby Ojciec nakreślić stosunek naszej Cerkwi (czy raczej Cerkwi w ogóle) do zagadnienia stygmatów, tak popularnych w KRK, a przecież nie obecnym u nas. Czy można przyjąć, że ich powstawanie jest rzeczywiście oznaką specjalnej łaski? Może mógłby polecić Ojciec jakieś interesujące polskie opracowanie, gdzie mógłbym znaleść odpowiedzi na te pytania?
Serdecznie dziękuje Ojcu za odpowiedz.
Łukasz

Stosunek Kościoła Prawosławnego do stygmatów jest negatywny. Stygmaty w pojęciu Kościoła Prawosławnego nie są oznaką specjalnej łaski, a raczej ludzkiej wyobraźni, która może się w ten sposób uzewnętrznić. Mówi o tym między innymi św. Ignacy Branczaninow (1807-1867), ale jego dzieła dostępne są na razie tylko w języku rosyjskim.

o. Jerzy Pańkowski

(2005-04-26 00:22) - Mariusz
Marcinie - nie pozwalam sobie na kpiny. Prawosławie nie wierzy w stygmaty...No, ale one są, prawda? Więc ja pytam, czy ktoś jeszcze je widzi, czy mi się tylko zdaje. Poza tym, z tym "nie wierzeniem Prawosławia w stygmaty" to nie jest takie proste...Polecam szkic metr. Antoniego (Blooma), "Trudy", M. Praktika 2002

Oczywiście katolicka modlitwa nie sprowadza się do doświadczeń wyobrażonej medytacji. Świat (nawet katolicki) jest szerszy od Rzymu, a sam Rzym szerszy od Teresy i Franciszka. Mówiąc o stygmatach katolickich mistyków (zaczynając z Franciszka, niektórzy katoliccy święci tak żywo wyobrażają sobie siebie widzami i wspólnikami Chrystusowego ukrzyżowania, że u nich samych na ciele pojawiają się krwawiące rany - stygmaty), arcybiskup. Wasilij (Kriwoszein), będzie liczyć potrzebnym objaśnić: "Ale my ten fenomen wcale nie utożsamiamy z ogólnym duchowym aspektem i teologią tego Kościoła. Dla prawosławnych stygmatyzacyja - to niepełne, jednostronne i pomniejszone, zresztą, szczere i gorące przywidzenie chrześcijańskiej wiary, jak i wyciekające z niego duchowe życie i doświadczenia, korzystające modlitewnymi przyjmowaniami, odrzuconymi wielkimi nauczycielami świętych ojców duchowego oddziaływania

- Lecz dlaczego Prawosławna i Katolicka cerkiew nie mogą znaleźć wspólny język? Przecież i ci, i ci - chrześcijanie?

- Chodzi o to, że my jesteśmy rozdzieleni już tysiąc lat i u nas bardzo dużo rozbieżności po różnych pytaniach. U nas są swoi święci, u nich swoi. Weźmiemy dla przykładu takie zjawisko duchowego życia u zachodnich chrześcijan, jak stygmaty. W okresie duchowego wzrostu działalności u niektórych katolickich świętych otwierają się krwawiące rany na rękach, jakie były na ciele Jezusa Chrystusa. Uważamy to za przejaw duchowego cuda/uroku, niedopuszczalnego dla prawosławnego wzrostu/awansu duchowego. A dla katolickiej duchowości - to szczyt doskonałości i świętości.

PYTANIE:
Co to takiego Stygmaty? ? Powiedzcie proszę, czy miały miejsce w historii stygmaty u prawosławnych, ponieważ szukając wszędzie, znalazłam tylko o katolikach ze stygmatami, a jak u nas przedstawiają się sprawy, czy prawosławni podchodzą do tego zbyt sceptyczne?

1ODPOWIEDŹ:
Stygmaty, to pojawiające się na ludzkim ciele znaki - które otworzyły się rany lub szramy, identyczne zranieniom, których były zadane Jezusowi Chrystusowi w czasie jego torturowań. Pierwsze zjawiska stygmatyzacji odnotowane są w biografii sw. Franciszka z Asyżu. U niego samego dwa lata przed śmiercią pojawiły się rany na rękach i nogach, podobne na skutek przybicia do krzyża. Dość częstymi zjawiskami stygmatyzacje stały się w 18-19 wiekach. W 19 wieku zaczęto je dosyć profesjonalnie rejestrować, jako jeden z paranormalnych fenomenów. Najbardziej znanymi nosicielami stygmatow w 19 wieku byli Katarzyna Emmerich, Maria Merl i Luiza Lato. Ostatnia, w szczególności, była poddana bardzo szczegółowemu medycznemu badaniu, w rezultacie którego Brukselska medyczna akademia przyszła do podsumowania o histerycznej naturze danego zjawiska.
Później, na równi z podobną zaś histeryczną naturą tego fenomenu, który występował przeważnie u kobiet, stosujących w praktyce ascetyczny tryb życia, występowały i oszustwa, które także weszły do bazy danych po badaniu tego zjawiska.
2 ODPOWIEDŹ:
Wypadki stygmatów u prawosławnych Rosjan nie są dla mnie znane. Prawosławna cerkiew trochę inaczej (niż katolicka - didymos) odnosi się do tego zjawiska
3 ODPOWIEDŹ:
Ignacy Loyola - założyciel zakonu jezuitów, stworzył swój system "duchowej doskonałości". W rezultacie wzmocnionej "medytacji" na zprzeżyciu cierpień Chrystusa, jego zwolennicy dość często ujawniają na swoim ciele stygmaty (nie chcę więcej szczegółowo wdawać się w szczególe jego systemu, ponieważ mówimy nie o zabawkach). Dzisiaj zwolennicy tego systemu stosują w praktyce w wielu parafiach Katolickiej cerkwi, zwłaszcza w Polsce.

Ale, jeżeli porównać podstawowe postulaty Ignacego Loyoli z podaniem świętych ojców (mam na myśli - Antoniego i Makarego Wielkich, jak również innych autorów "Filokalii", którzy żyjących w różnych stuleciach), to ten system - nic innego, jak zwyczajne "cudo/urok", w którą nierzadko wpadają prawosławni mnisi-nowicjusze. Zazwyczaj to oszukiwanie samego siebie, na pierwszych porach dającego odczucie Siły Ducha, Duchowych zdolności, którego koniec końców doprowadza albo do psychicznego zamieszania, albo do pełnego zrujnowania osobowości (przypominam - mowa nie o zabawkach).



Prawosławie zdiagnozowało to zjawisko jeszcze w czwartym wieku naszej ery, a wszystkie pozostałe historyczne dane, związane z nim, i wyłożonych wyżej, jak wy samych pojmujecie, odnoszą się do obwodu działalności tylko i wyłącznie katolickiej cerkwi. Lecz to już - inne pytanie.

Mysle Didymos ze bardziej prawdopobne jest ze Pan Bog daje rozne dary, w Kosciele zachodnim byl wiekszy nacisk na smierc Chrystusa w zwiazku z tym Pan Bog dawal stygmaty zeby to podkreslic, w Kosciele wschodnim bardziej sie zwracalo uwage na zmartwychwtsanie, wiec blizsze jest Przebostwienie swiatlem Taboru. Sa dwie strony tego samego medalu, dwa aspekty ktorych nie da rozdzielic, czerpmy wiec ze wspolnego bogactwa Kosciola Chrystusowego.

Co do powstawania stygmatow jako owocu hisyterycznej psychozy to Ojciec Pio mawial postaraj sie myslec ze jestes diablem i zobaczymy czy ci wyrosna rogi.

Nie chce podwazac autytetow prawoslawnych ale jak mogli ojcowie w IV wieku zdianozowac cos co sie zaczelo w XII czy XIII? Mozna pewne zalozenia porownac ale reszta wydaje mi sie zwyklym naciaganiem faktow.

]Jutro zamieszczę obszerne tłumaczenie ciekawego wg mnie tekstu który podważa "boskość" stygmatów

wiesz, ja szanuję inne kościoły, ich poglądy i stanowiska względem innych kościołów i wyznań, jednak nie dam się przekonać co do stygmatów : do tego że są darem od Boga, dla mnie to jest po prostu oczywiste i bezprzeczne, wierzę w Boga i Chrystus jest moim Panem, skoro ofiarował takie dary św. Franciszkowi z Asyzu, ojcu Pio i innym, którzy zostali wywyższeni na ołtarze to wierzę że daje takie dary także i innym, których sam wybiera na swoich świadków.

pozdrawiam